‘Onze hand blijft altijd uitgestoken’

Ochtend 24 april. Terwijl de koffie gebracht wordt, wacht Gerolf Annemans mijn vragen niet af, en toont mij zijn ochtendkrant met een gunstige peiling – een dag later volgde er een ongunstige, dan weer een gunstige.

Gerolf Annemans: ‘Neem De Morgen vandaag: het Vlaams Belang gaat vooruit, de grote stijger van hun peiling, maar op de voorpagina kun je niet zien dat het Vlaams Belang zelfs nog maar bestaat hé. Ik vind dat allemaal grappig. Of De Standaard vanuit hun weldenkendheid. Bij hun Cultuurdebat: wat kostte het hen om in een debat van vijf-zes man, om ons daarbij uit te nodigen om er een beetje peper en zout in te steken? Doen ze niet. En de Openbare Omroep die streamt dat. Terwijl als die een debat ziet waar zo’n opvallende discriminatie plaatsvindt, op bevel van De Standaard, ja dan moeten zij normaal gesproken, decretaal zich onthouden van dat streamen.’

Doorbraak: Dat zult u onder cordon médiatique rekenen? Is dat erger dan het politieke cordon?

‘Dat woord cordon heeft twee gedaanten en ook het politieke cordon zit te paard op die twee. Er is de normale verschijningsvorm “wij mogen toch coalitie vormen met wie wij willen, en we willen geen coalitie vormen met het Vlaams Belang”. Dat lijkt aanvaardbaar, maar is het toch maar in beperkte mate. Als men in een democratie leeft moeten alle gesprekken en debatten open zijn. Dus op voorhand, nog voor de kiezer spreekt en trouwens ten eeuwigen dage zeggen: met die zullen we nooit praten, is niet democratisch. Maar de tweede gedaante is de discriminatie, zowel mediatiek, als politiek, als menselijk zou ik zeggen. De persoonlijke dramatiek van de wijze waarop men mensen van het Vlaams Belang discrimineert, is een kwestie van democratie, maar ook van moraliteit, ethiek. De rol die het Vlaams Belang vervult, is een soort samizdat, een “belijdenis” bijna zoals in het beginnende christendom, een soort catacomben. Daarom is de wijze waarop wij communiceren belangrijk. En natuurlijk mag er wat provocatie zijn, maar wij moeten zien dat we de kans niet verspelen, en ordelijk en zorgvuldig onze organisatie op peil houden, ons discours goed verfijnen, documenteren, vernieuwen, zoals nu met het Europese thema en dergelijke. Dat is onze opdracht, voor die Vlamingen die moeten zwijgen. In die zin vervullen wij een democratisch essentiële rol, en vind ik De Gucht zijn agressieve betiteling als mestkevers niet eens een belediging. Voor de oude Egyptenaren was het een belangrijk dier.’

Zo komen we bij de EU. Uw partij is hier een buitenbeentje, want al de andere zijn vóór, inclusief de N-VA.

‘Zij zijn een extreem pro-Europese partij, en dat sluit wel een beetje aan bij die Vlaams-nationale neiging om naar Europa te vluchten, uit België weg. Intussen is dat een volledig heilloos pad gebleken, maar wel een onderdeel van de manier waarop de N-VA het Vlaams Belang tussen aanhalingstekens heeft genekt. Hun judogreep was: “Jullie zijn de chaos, met die onafhankelijkheid van Vlaanderen. België moeten we rustig, stap voor stap hervormen, en bevoegdheden van België zullen opgaan naar Europa.” De Wever en N-VA hadden Europa ideologisch nodig, om te vermijden dat ze binnen België naar een splitsing van het land zouden moeten gaan. Dat was een manier om de gematigde te blijven uithangen, want de Vlaming is een beetje verslaafd aan zijn gematigdheid. Maar zij kunnen niet wegtoveren dat zij tien jaar lang in die EVA-fractie hebben gezeten, een extreemlinkse fractie, ik laat de terminologie in het midden, maar daar toch samen met Cohn-Bendit, hun fractievoorzitter een lijn hebben gevolgd die extreem pro-Europees was. Samen met Verhofstadt een boek voorstellen kun je evenmin wegtoveren, ook niet door een bezoek te brengen aan Cameron, dat weer moet verbergen dat ze eigenlijk voor de Schotten sympathie hebben. Het zit vol paradoxen. EVA-fractie, het ESM-verdrag goedkeuren, het Verdrag van Lissabon goedkeuren, open grenzen naar Bulgarije en Roemenië, samen met de grote fracties de afschaffing van de visumplicht mee goedkeuren … dus zij zijn op geen enkele manier geloofwaardig als ze nu Europees-kritisch willen zijn.’

‘En dan zie je een resolutie over de herziening van bijvoorbeeld de detacheringsrichtlijn. Mossel noch vis, kurieren am Symptom omdat men de kiezer ziet naderen en duidelijk kan vaststellen dat in Vlaanderen 4000 mensen in de transportsector, ongeveer 6000 in de bouwsector, hun werk hebben verloren aan de import van goedkope arbeid. Bon, dat wijzen wij af, dat Europa willen wij terugdraaien. En wij zijn geloofwaardig, wij hebben lang voor Maastricht een dossier voorgesteld: “Ja aan Europa, neen aan Maastricht”. Wij mogen dat zeggen. Maar hoe kun je nu, met al wat Johan Van Overtveldt ooit heeft geschreven, doen alsof Europa een zalige zaligheid is? En zij kunnen ook niet manoeuvreren, zij kunnen niet in een campagne gaan die hen nadien te veel last zou opleveren als ze bij de Conservatieven of bij de EVP of waar dan ook terechtkomen. Ze willen het zelfs niet zeggen; gaan ze opnieuw extreemlinks? Ik weet het niet. Van ons weet men dat wij bij een eurokritische fractie zullen gaan, ik weet zelf nog niet wie daar allemaal in zal zitten maar zeker al wel Le Pen, Wilders, Strache, de Lega Nord and that’s it. Men weet wat men aan ons heeft.’

Wordt dat een sterke fractie?

‘Wel, Le Pen een kwart van de Franse zetels, dat zijn er 20, meer dan 20. En Lega Nord met Matteo Salvini, dat is een goede zet geweest. Ze hebben daar wat leiderschapsproblemen gehad. Dat is opgelost nu en hij heeft openheid van zaken gegeven – hij zit nog in de fractie van Farage maar heeft Wilders, Le Pen, enzovoort, mijzelf ook in Turijn uitgenodigd voor het grote congres waar hij geïnstalleerd is.’

Een andere ‘fonds de commerce’ van het Vlaams Belang is de islamisering van onze samenleving …

‘… én de immigratie, die twee.’

Immigratie op zich is misschien minder problematisch dan islamisering? Wie heeft ooit problemen gehad met de immigratie destijds van Italianen of Polen?

‘Dat is niet wat ik wil zeggen. Onze fonds de commerce is een dubbele problematiek: de islamisering én de nog voortdurende golven van immigratie. En ja, immigratie kan ook een positief aspect hebben, het hangt ook van de aantallen af en dergelijke meer. Maar zoals het nu georganiseerd is geweest de afgelopen veertig jaar, dat is een wilde immigratie, dat is geen organisatie. En als we zien in Lampedusa en Ceuta dat de aantallen maal twintig, maal dertig gaan tegenover vorig jaar … daar komt iets op gang, zeker na de bevrijding van Libië …’

Waar het Vlaams Belang vóór heeft gestemd toen, voor die militaire ingreep.

‘Ik had graag tegengestemd, maar het partijbestuur had een beetje schrik. Dezelfde Vlaamse angst, waar we het daarnet over hadden: “Ja maar nee! we gaan toch niet in het kamp van Khadaffi terechtkomen!” Ik heb daar…’

De duimen moeten leggen?

‘…de duimen moeten leggen, toch wat het stemgedrag betreft. Maar het was wel zo dat Khadaffi de emigratie tegenhield. Ik heb nog in zijn tent gezeten met Herman De Croo (toen Kamervoorzitter – red.) die zijn fractievoorzitters had meegenomen, en Khadaffi zei: “Ja, als het nodig is, dan zet ik de poorten open.” Nu staan die open en er komen bij de 270 000 duizend Afrikanen Italië in, allemaal op doortocht naar het land waar de sociale zekerheid het meest favorabel is. En 87% van die asielzoekers verdwijnt in de illegaliteit, en dat zie je in onze straten, in onze samenleving.’

‘Kunnen we dat absorberen? Het Vlaams Belang zegt neen. De immigratiekranen moeten op de een of andere manier dicht, en dan zien we hoe we met diegenen die al gearriveerd zijn een nieuwe samenleving kunnen maken. Dat is de bocht die het Vlaams Belang ook heeft gemaakt: oké, ze zijn hier, we proberen het nu te redden. De terugkeerpolitiek geldt wel nog ten aanzien van illegalen, dat punt blijven we gestand doen.’

Puur binnenlands nu: uw hand blijft uitgestoken naar de N-VA?

‘Onze hand blijft altijd uitgestoken, maar wij weten dat daar altijd opnieuw in gespuwd wordt. Daar kan ik ook niet aan doen, dat is hun verantwoordelijkheid. Ik hoop dat er voldoende Vlaams-nationalisten inzien dat dat niet meer onze schuld is. Als er geen contacten zijn, als er geen eenheid is, is dat volledig de verantwoordelijkheid van de mensen van de N-VA, die daarmee willen aangeven dat zij coalitiemogelijkheden willen openhouden met andere partijen. Dat is een voorbije zaak, en wij hebben dat ook niet nodig, maar de hand blijft uitgestoken, en het is evident dat als we, zoals de peilingen nu aangeven een meer dan kleine partij blijven, wij gecombineerd met de N-VA een blokkeringsminderheid beginnen te vormen in Vlaanderen. Het is essentieel, als de N-VA met andere partijen in zee gaat, of met het Vlaams Belang dan een blokkeringsmeerderheid mogelijk is, want dat is de koevoet waarmee De Wever, als hij dat zou wensen het systeem kan openbreken, en hij weet dat hij dat met ons kan. Onze slogan luidt daarom: steek die stok achter de deur.’

‘Maar ja, neem de verhouding tussen België en Vlaanderen: ze begonnen bij Vlaamse onafhankelijkheid, zakten dan af naar confederalisme –daar hebben ze dan wel de anderen weggejaagd, die naar een soort belgicisme zijn verdreven, zodanig dat confederalisme al radicaal leek – dus de onafhankelijkheid was definitief weg. Dan kwam er een gesprek over confederalisme met de coalitiepartners, en het toetsen van hun bereidheid om daarover verder te gaan: dat is het derde stadium. En nu zitten we bij het vierde, de sociaaleconomische regering. Alweer zonder voorwaarden: het is voldoende dat de PS daar niet in zit en dat is dan de hervorming, dixit ooit Reynders en nu Bart De Wever. Voilà, bon, en dat is hun goed recht om te zeggen wat ze willen, en soms ook het omgekeerde te zeggen van wat ze vroeger zegden, ik kom daar niet tussen, de N-VA zijn goede collega’s en zij moeten maar doen wat ze doen.’

‘Ik blijf aan de kiezer een partij aanbieden die op principiële punten nooit iets anders zegt, of niets anders in het politieke debat wil brengen dan het principe zelf. Dat is een rare positie, men kan dit abstract noemen, of marginaal maar dit is de taak van het Vlaams Belang sinds de stichting, ook toen wij een grote partij waren en onze prijs betaalden in termen van cordon sanitaire.’

De samenvallende verkiezingen met daarna vijf jaar windstilte, ziet u dat ervan komen, of zouden er toch keitjes op de weg liggen?

‘Na 25 mei zal er misschien een stabiele situatie ontstaan, hangt van de kiesuitslag af. Als de drie traditionele partijen verder kunnen doen, zowel op Vlaams als op federaal vlak. Of desgevallend alleen federaal, en op het Vlaamse vlak pour les besoins de la cause met de N-VA, zoals de afgelopen tien jaar trouwens. In die beide veronderstellingen ontstaat er een stabiel systeem. Er is wel één veronderstelling waarin het Belgisch compromis toch aan het wankelen zou gaan, en dat is, ja dat er voldoende Vlaamse druk blijft komen op het Belgische wangeheel.’

Hoe zou die druk zich dan uiten?

‘Wel, in een veel radicalere opstelling van de Vlaams-nationale partijen. Want ik erken dat er twee Vlaams-nationale partijen zijn. Ik behoor niet tot diegenen die zeggen dat er maar één is. Er zijn er nu twee, maar niet alle twee voldoende radicaal opgesteld.’

Komt het Belang boven tien procent uit?

‘Dat is mijn en onze ambitie. Omdat we dan het platform hebben dat ik nodig heb om richting 2019 weer een grote radicaal-Vlaamse partij te krijgen. En ook daarom: het is een groot onrecht want al die interviews, op de plaats waar u nu zit, beginnen met “de peilingen zijn niet goed!” Nee, zeg ik dan, de peilingen zijn wel goed. “Ja, maar ten opzichte van 2010?” Maar dat is voor niemand nog een ijkpunt, zeg ik dan, niet voor de sp.a, niet voor de CD&V, voor niemand.’

En die 25% destijds was onbedoeld een cadeau van een Gentse rechter?

‘En het vreemdelingenstemrecht van Stevaert! Ça cassait la baraque hé.’

Foto © Reporters