JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Orde van Dierenartsen blokkeert Belgisch

Zelfs een arrest van de RvS kan dat niet veranderen

Pieter Bauwens22/3/2019Leestijd 3 minuten
Een kat behandelen lukt nog, maar de Orde van Dierenartsen reanimeren lijkt
moeilijker.

Een kat behandelen lukt nog, maar de Orde van Dierenartsen reanimeren lijkt moeilijker.

foto © Reporters

De orde van Dierenartsen is net als met België. Alles zit geblokkeerd en zelfs een uitspraak van de Raad van State brengt geen oplossing.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Bij de orde van Dierenartsen is het net als met België. Alles zit geblokkeerd en zelfs een uitspraak van de Raad van State brengt geen oplossing, want die wordt niet toegepast. Ondertussen is de blokkering van de Orde van Dierenartsen totaal. Brengt enkel een splitsing soelaas?

Machtsmisbruik

We hebben de totale blokkering van de Orde der Dierenartsen al eerder beschreven. Inclusief de communautaire dimensie en het verzuim van de verantwoordelijke ministers. Ondertussen heeft de Raad van State (RvS) zich tweemaal uitgesproken (nr. 243.861 en nr 243.862 van 1 maart 2019) in de zaak. De bestreden beslissingen van de Hoge Raad (HR) werden vernietigd in het voordeel van de Vlaamse, uit de Raad geschorste dierenartsen.

Er zijn dus twee arresten. Een eerste arrest stelt dat de HR niet zelf zomaar mag bepalen wie de vertegenwoordigers zijn van de Vlaamse Dierenartsen in de HR. Dat komt de Nederlandstalige Gewestelijke Raad (NGROD) toe. Een tweede arrest vernietigt de beslissing van de hoge raad, die al bij hoogdringendheid was opgeschort, maar waarbij de hoge raad de procedure wenste verder te zetten, om de voorzitter en de secretaris van de NGROD Vlaamse dierenartsen administratief te schorsen.

Scherpe Raad van State

De RvS stelt in scherpe bewoordingen dat de (overkoepelende Belgische, paritair samengestelde) HR van de Orde van Dierenartsen zijn bevoegdheid te buiten is gegaan en de wettelijk bepaalde bevoegdheden van de NGROD heeft miskend. Meer bepaald wou de HR de kandidaten niet aanvaarden die de Vlaamse Raad had gekozen. ‘De aanstelling van de leden in de HR is een exclusieve bevoegdheid van de regionale raden.’

Bij de schorsing van de Vlaamse leden werd niet de juiste procedure toegepast. Het kwam de HR ook niet toe daarvoor een procedure à la tête du client uit te vinden. Dat is straf als je weet dat die HR wordt voorgezeten door een magistraat, gewezen voorzitter van het hof van beroep, weliswaar op rust én voor het leven benoemd. En dat de Franstalige en Nederlandstalige afdelingen juridisch worden bijgestaan door ‘magistraten-assessoren’ die dan nog eens met adviserende stem in de Hoge Raad zetelen. Die magistraten zijn samen meer dan 200 jaar oud, denken en handelen nog zoals in de vorige eeuw en beschermen elkaar. Het blijkt een goed recept voor blokkering.

Gewone dierenartsen betalen

De RvS vernietigde dus de beslissing van de HR om raadsleden te herbenoemen buiten de Vlaamse Raad om en vernietigde de schorsing van de voorzitter en van de secretaris van de NGROD. De HR werd veroordeeld om in beide gevallen de gerechtskosten te vergoeden.

Dat laatste is een grimmige grap. De HR heeft immers geen eigen middelen en moet die krijgen van de Gewestelijke raden. Waardoor de Vlaamse dierenartsen dus eigenlijk de procedure mee moeten betalen die door de Hoge Raad gevoerd werd tegen hun eigen leden van de Orde die ze zelf hebben verkozen.

De geschorste Vlaamse leden hebben bij de aanvang hun advocatenkosten noodgedwongen voorgeschoten. De voorzitter van de Hoge Raad had volmacht op de rekeningen van de NGROD en had er dan maar zelf enkele duizenden euro’s afgehaald om de advocaat van de Hoge Raad te betalen. Vlaamse raadsleden die noodgedwongen procederen voor de RvS op eigen kosten tegen advocaten die met hun lidgeld betaald worden. Ook de proceskosten zal de HR ergens moeten verhalen, want die heeft geen eigen middelen. Kan het nog gekker?

En nu?

De Vlaamse raadsleden kunnen nu dus eindelijk hun mandaat in de hoge raad opnemen. Maar de RvS wou niet ingaan op de vraag naar wat de verdere gevolgen van deze arresten zijn. De twee geschorste dierenartsen kunnen wel een eis tot schadevergoeding indienen. Maar ze kunnen alleen van de hoge raad schadevergoeding eisen, en dus eigenlijk aan zichzelf. Het is pure Kafka. De magistraten die eigenlijk hun job niet correct gedaan hebben en worden aangeduid als de oorzaak van alle ellende blijven buiten schot.

Vraag is hoe het nu verder moet. De Hoge Raad, die normaal drie tot vier keer per jaar vergadert, is al één jaar niet meer samengekomen. Terwijl de Hoge Raad een wettelijke adviesfunctie heeft naar de federale overheid toe. Zonder dat advies kan wetgeving waarbij dierenartsen betrokken zijn niet gepubliceerd worden. De Orde van Dierenartsen gijzelt haar leden.

Zo is er heel wat te doen rond de intrede van vreemd kapitaal in de diergeneeskunde. Tot nu toe moet minstens twee derden van aandelen van diergeneeskundige vennootschappen in handen van dierenartsen zijn. In het buitenland is dat al lang niet meer het geval. Daar zijn (investerings)maatschappijen eigenaar van ketens van dierenartsenpraktijken. Vlaamse dierenartsen kijken naar Nederland en naar de Scandinavische en Angelsaksische landen. Waalse dierenartsen kijken naar Frankrijk. De Hoge Raad kijkt vooral naar zichzelf, discussie is ook moeilijk als de Franstalige leden van de Hoge Raad bijna geen woord Nederlands begrijpen, laat staan spreken.

Splitsing

Dé oplossing zou natuurlijk een splitsing van de Orde der Dierenartsen zijn, zodat elke Gewestelijke afdeling zijn eigen koers kan bepalen. De Orde van de Advocaten en de Orde van de Architecten zijn al gesplitst. De dierenartsensyndicaten zijn al in 1985 gesplitst. Maar om de Orde te splitsen is vijf minuten politieke moed nodig en met drie bevoegde federale ministers (Volksgezondheid, Justitie, Landbouw) en een minderheidsregering in lopende zaken was er weinig animo om voor deze duurzame oplossing te kiezen.

Als deze arresten van de Raad van State daar verandering in kunnen brengen, zijn de juridische kosten, die ondertussen tot ruim boven de 100 000 euro zijn gestegen, misschien niet voor niets geweest.

Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.

Commentaren en reacties