JavaScript is required for this website to work.
post

Over mensen en cijfers

Geert Hoste10/4/2020Leestijd 2 minuten
Geer Hoste verwondert zich dat er zo weinig politici autoriteit uitstralen in
tijden van corona.

Geer Hoste verwondert zich dat er zo weinig politici autoriteit uitstralen in tijden van corona.

foto ©

Stille zaterdag. De enige dag dat Quasimodo kan uitslapen. Maar de klokkenluider van de Notre-Dame is volgende week donderdag al een jaar werkloos. Een ongeluk komt zelden alleen want volgende week woensdag wordt koning Filip zestig. Veel vieren zal er niet aan te pas komen. Er zijn in België door covid-19 al meer slachtoffers gevallen dan op 9/11 in 2001. En …

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Stille zaterdag. De enige dag dat Quasimodo kan uitslapen. Maar de klokkenluider van de Notre-Dame is volgende week donderdag al een jaar werkloos.

Een ongeluk komt zelden alleen want volgende week woensdag wordt koning Filip zestig. Veel vieren zal er niet aan te pas komen. Er zijn in België door covid-19 al meer slachtoffers gevallen dan op 9/11 in 2001. En toch heerst er om een onbegrijpelijke reden een soort zelfgenoegzaamheid in het land. ‘Flatten the curve’, ‘over de piek’,  ‘we zijn goed bezig, volhouden nu!’ klinkt het. Die getallen, daar moeten we ons niet blind op staren. De reden waarom er in Belgium gemiddeld meer slachtoffers vallen dan in andere landen is omdat alle andere landen foefelen met de cijfers. Dat zou onze overheid niet durven, nooit ofte nimmer. Jammer, want foefelen is een Belgische specialiteit.

Dagelijkse persconferentie

Ik ben een grote fan van de dagelijkse mededelingen van openbaar nut. Om 11 uur zit ik voor mijn scherm te wachten op de feiten, de cijfers, de tips. Voor mij mag dit ook buiten de coronacrisis: een dagelijkse stand van zaken. Het is tevens een educatieve heropfrissing van de taal van aan de overkant van de taalgrens. Zo legt men in een covid-19-spotje voor aanvang, in het Frans, uitgebreid uit hoe, waarmee en hoelang men in Wallonië de handen moet wassen. In Vlaanderen zegt men gewoon was uw handen. Vreemd dat er geen Duitse versie is. Of een Engelse, als men toch zoveel mogelijk mensen wil bereiken en je weet dat 11% van de inwoners van vreemde origine is.

Ik wil niemand op gedachten brengen, maar waarom komt die persconferentie niet rechtstreeks op de openbare omroep, op open net? Niet iedereen heeft een computer. En al zeker niet in de rust- en verzorgingshuizen, daar staat de televisie in de kamer of in de gemeenschappelijke ruimte. Om 11 uur is het er bovendien tijd voor de soep en zit iedereen te wachten op de communie. De katholieke toon waarop de vier woordvoerders de bevolking toespreken, streng maar vergevend, wordt net niet afgesloten met een zegen of een amen. Hoewel dat verzwegen ‘amen’ wel degelijk het hardste aantikt in dat dagelijkse bulletin van plussen en minnen. Want hoe geruststellend de gedachte ook mag zijn dat er bedden genoeg vrij blijven, het dodenaantal wordt vermeld alsof het collateral damage  is. Ik snap het: feiten zijn feiten, maar het zijn mensen van vlees en bloed die we betreuren. Meestal dan nog waar de familie geen afscheid van kon nemen.

Afwezige politici

Wat me echter het meest opvalt, is de afwezigheid van politici als het over de feiten gaat.

Terwijl je toch zou mogen verwachten dat uitgerekend ministers en staatssecretarissen de autoriteit zouden moeten uitstralen. Ach, we weten beter.

Is er geen autoriteit, dan mag het voor mij gerust medeleven, empathie zijn. De afrekening is voor later, als die er al ooit komt. Politici moeten toch beseffen dat het stuk voor stuk kiezers zijn ‘die we betreuren’, zoals het telkens wordt benadrukt. Het zou geen kwaad kunnen als er elke dag een parlementslid van elke partij, met gebogen hoofd, de namenlijst van de overledenen zou voorlezen, zoals dat gebeurde bij de herdenking van de slachtoffers van 9/11 in New York. In 2001 vielen er 2977 doden. Een getal dat we in Belgium al achter ons laten, als we het over het aantal slachtoffers in ons land hebben. En dan maakt het niet uit of ze uit Vlaanderen, Wallonië, Brussel of Onbekend komen.

Geert Hoste is politiek cabaretier en ambassadeur van Amnesty International Vlaanderen.

Commentaren en reacties