JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Pas ‘ethnic profiling’ beschaafd toe

Daniël Walraeve13/12/2015Leestijd 2 minuten

‘Ethnic profiling‘ is een logische politiestrategie. Maar het kan ook mét manieren. 

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Toen Zouzou Ben Chikha in de Canvas-reeks ‘Bevergem’ de perfect geassimileerde allochtoon speelde, was dat niet zomaar een rolletje: de man is ook in het echte leven een toonbeeld van volmaakte integratie. Toen de politie van Gent hem tegenhield voor een controle, had Ben Chikha in zijn rugzak 2 kilo stoofvlees en 2 bruine Leffe’s, voor het avondeten. Veel Vlaamser wordt het op een doordeweekse zondag niet. 

Het is pijnlijk dat net Ben Chikha het slachtoffer werd van een onbeschaafd geval van ‘ethnic profiling‘. Nog veel pijnlijker is dat de hardhandige aanpak van de Gentse acteur het zoveelste geval is waarbij Vlaamse agenten over de schreef gaan bij een controle. De opeenstapeling van (fel gemediatiseerde) incidenten rond allochtonen dreigt onze politie te bevestigen als een blank bastion van vooroordelen en amper verhuld racisme. 

Ethnic profiling‘ op zich is niet verkeerd. Het is een logische politiestrategie: je focust op het signalament. Als bijzonder veel opsporingsberichten Noord-Afrikaanse mannen omschrijven, dan let je in het bijzonder op Noord-Afrikaanse mannen. Dat is geen racisme: dat is precies waar we onze agenten voor betalen. Prettig is het niet, voor al die Noord-Afrikaanse mannen die geen vlieg kwaad doen en toch weer tegengehouden worden – maar dat is dan in de eerste plaats de schuld van het crapuul, niet van de flikken. 

Er zijn natuurlijk nog steeds mensen die vinden dat agenten kleurenblind moeten zijn. Wie toch al niet hoog opliep met de politie, zal de schrijnende incidenten met (al dan niet bekende) allochtonen aangrijpen om onze ordediensten nog maar eens een instrument te ontnemen. Bij elke uit de hand gelopen controle krijgt deze linkse lobby een extra argument. De politie moet ook daarom dringend een beschaafde invulling geven aan de ethnic profiling

1) Communiceer duidelijk. De politie moet ethnic profiling goed uitleggen. De bevolking moet uitgebreid voorgelicht worden over de verschillende stappen van de procedure en over de rechten die elke verdachte geniet bij een controle. 

2) Treed menselijk op. Focus desnoods op allochtone Vlamingen, maar behandel iedereen – ongeacht de huidskleur – op een menselijke en normale manier tijdens een controle. Het kost niets, en we hebben er allemaal recht op. Agenten moeten uitleggen wat ze gaan doen, hoe ze het gaan doen en waarom ze het doen. Als achteraf blijkt dat er niets aan de hand is, bieden ze elke burger hun excuses aan. 

3) Investeer in diversiteit. De politie zal minder verdacht worden van racisme, als de korpsen wat gekleurder worden. Ga op zoek naar allochtone agenten en officieren, werk aan goede relaties met alle gemeenschappen, kweek een gevoeligheid voor ieders gevoeligheden. 

Als de politie ethnic profiling geen menselijk gezicht kan geven, zal de schade groot zijn. Niet alleen zal de politie dan een nuttig instrument verliezen, niet alleen zullen onze ordediensten onherstelbare imagoschade oplopen: onze allochtone medeburgers dreigen ook definitief hun geloof in Vlaanderen te verliezen. Daar heeft niemand baat bij. We hebben meer Zouzou Ben Chikha’s nodig, zoals we ook meer Adil El Arbi’s en Kamal Kharmach’en nodig hebben. Als zelfs perfect geïntegreerde Nieuwe Vlamingen nog steeds zonder enige beschaving vernederd worden, zullen jonge allochtonen zich afvragen waarom ze nog de moeite zouden moeten doen. En we zullen hen defaitisme niet eens kwalijk kunnen nemen. 

Daniël Walraeve (1988)  is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven. 

Commentaren en reacties