Op 29 november 1947 wordt in Günzburg (Beieren) een meisje geboren dat in Duitsland een van de meest bekende politicae van de jaren 1980 zal worden: Petra Lehmann, alias Petra Kelly. Als ze zeven jaar is, laat haar door de oorlog getraumatiseerde vader zijn gezin in de steek. Haar moeder komt in een supermarkt aan de kost en hertrouwt met de Amerikaans-Ierse officier John Kelly. Daardoor krijgt Petra de familienaam die we kennen.

Petra kiest bij haar meerderjarigheid voor de Duitse nationaliteit. In 1960 verhuist de familie Kelly naar de Verenigde Staten. Ze begint zich in de studentenbeweging voor politiek te interesseren en neemt als 17-jarige deel aan anti-Vietnambetogingen. Van 1966 tot 1970 studeert ze politicologie aan de universiteit van Washington D.C. Haar idolen zijn Martin Luther King en senator Robert Kennedy, met wie ze correspondentie onderhoudt.

In 1971 komt Petra naar Amsterdam, waar ze haar studies verderzet aan het Europa Instituut. Eens gediplomeerd wordt ze in Brussel ambtenaar bij de Europese Economische Gemeenschap (EEG), voorloper van de EU. Ze werkt daar tot in 1982. Kelly is dan ‘een kleine tengere vrouw met een fragiele gezondheid. Haar leven lang heeft ze last van haar zwakke nieren. Hiervoor wordt ze een aantal malen geopereerd. Daarnaast lijdt ze vaak onder depressies en aan hysterische angstaanvallen. Ze kan niet tegen het alleen zijn. Als compensatie voor de afwezige vaderfiguur, onderhoudt ze steeds relaties met veel oudere mannen’ (Pieter Jan Verstraete in Dwarsliggers).

In Brussel wordt deze jonge Duitse stagiaire de minnares van de 39 jaar oudere Sico Mansholt, toen voorzitter van de Europese Commissie (1972-1973). Maar in 1979 verlaat ze het socialisme en wordt in Duitsland de charismatische medeoprichtster van Die Grünen. In 1980 wordt ze verkozen tot voorzitster van deze partij. Vanaf 1981 woont Petra Kelly samen met de 24 jaar oudere Gert Bastian, haar laatste en fatale liefde. Hij is een gewezen generaal van de Bundeswehr die al haar initiatieven geestdriftig steunt.

Ze komen in 1983 samen in de Bundestag als volksvertegenwoordigers van de Groenen. De overijverige Petra, die op honderden meetings het woord voert, wordt in 1986 herkozen, maar in 1990 niet meer. De Groenen keren zich tegen de hereniging van Duitsland en worden daarvoor zwaar afgestraft: ze zakken onder de kiesdrempel van 5% en hebben geen enkele verkozene meer. De zwaar depressieve Petra Kelly komt het niet te boven. Op het partijcongres van 1991 gaat ze er helemaal onderdoor: als kandidaat-voorzitster haalt ze slechts 32 van de 650 stemmen. Einde verhaal.

Petra Kelly leeft daarna teruggetrokken in Bonn met haar partner, Gert Bastian. Ze is ernstig ziek en neerslachtig. Waarschijnlijk beslissen ze om samen uit het leven te stappen. Volgens het politierapport schiet Bastian in de nacht van 1 oktober 1992 zijn geliefde Petra dood, waarna hij het pistool op de eigen slaap richt. Pas drie weken later worden hun lichamen gevonden.

Gert Bastian

Vandaag 1947: Petra Kelly geboren, boegbeeld van Die Grünen tot haar dramatische zelfmoord