Peter Taffeiren verzet zich al van in het prille begin tegen het megalomane golfproject dat ‘Leisure Property Invest’ (een dochteronderneming van Ghelamco) wil realiseren in de Knokse polders. Dat golfproject van Paul Gheysens zou de vernietiging van het ecosysteem en de cultuurhistorische waarde van het Knokse polderlandschap betekenen.

Al driemaal diende Peter Taffeiren een vuistdik bezwaarschrift in tegen het megalomane golfproject van Paul Gheysens. Ook op 9 juni 2023 tekende hij beroep aan bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen (RvVb) tegen de door minister Zuhal Demir (N-VA) verleende omgevingsvergunning. Maar Peter Taffeiren staat niet alleen in zijn verontwaardiging, ook drie natuurverenigingen trokken naar de RvVb: vzw Bescherm Bomen en Natuur, Natuurpunt Brugs Ommeland en Middenkust en vzw Groen.

Tot op vandaag onthield Taffeiren zich van commentaar, uit respect voor de overheden en de verschillende adviesverlenende instanties. Maar omdat de afgelopen tijd nogal wat foute informatie de wereld werd ingestuurd, wil hij eerst een en ander rechtzetten.

Geen winstbejag, maar natuurbehoud

Zo kocht Peter Taffeiren de gronden naast het betwiste golfproject niet met het doel om geld te verdienen op de kap van het golfproject, zoals soms geïnsinueerd wordt. De familie van Peter Taffeiren en zijn echtgenote Melissa Rocher is van midden de jaren negentig van de vorige eeuw eigenaar van de gronden, waar zij momenteel wonen en een paardenfokkerij en fruitboomgaard uitbaten. Lang vóór er dus sprake was van een tweede golf in Knokke-Heist en minimum 25 jaar vóór het indienen van de eerste omgevingsvergunningsaanvraag voor het golfproject van Paul Gheysens.

Jaren geleden was het wijlen burgemeester Leopold Lippens die Taffeiren intimideerde en eiste dat hij bepaalde gronden verkocht aan Paul Gheysens om hem toe te laten de golf te realiseren. Gheysens manipuleert blijkbaar graag burgemeesters. In Het Laatste Nieuws zei Bart De Wever (N-VA) nog zonder schaamte dat hij konkelfoest voor Paul Gheysens in de ‘zaak Mintjens’. Ik viel van mijn stoel want konkelfoezen of konkelen, is volgens Van Dale ‘bedrieglijk handelen’.

Voorwaarden

Na lang aandringen en intimideren, verkocht Peter Taffeiren een stuk van zijn grond aan Gheysens maar verbond daar uitdrukkelijke ontbindende bedingen en bijzondere ontbindende voorwaarden aan. Niet ‘opschortende’ voorwaarden zoals media foutief schreven. (Bij ontbindende voorwaarden treedt het contract in werking maar kan het door één of meer partijen gedurende een bepaalde periode kunnen worden ontbonden zodra de ontbindende voorwaarde is vervuld. Bij opschortende voorwaarde treedt een contract pas in werking zodra die voorwaarde is vervuld, nvdr)

Paul Gheysens trad zo goed als alle ontbindende voorwaarden met de voeten, waardoor de overeenkomst dus effectief is ontbonden. Gheysens vecht die ontbinding nu aan via de rechtbank. Peter Taffeiren heeft laten weten dat hij zijn gronden niet meer zal verkopen aan Gheysens, met welk bod die ook mag komen. Niet alles veeg je weg met geld, zoals Gheysens ook ervaart in de ‘zaak Mintjens’. Soms is de prijs naast de euro, in dit geval: de ecocide op de polders, er een die niemand wil betalen.

Geen concurrenten

De bezwaren van Peter Taffeiren worden ook vaak afgeschilderd als een concurrentiestrijd tussen projectontwikkelaars. Maar Peter Taffeiren en zijn ondernemingen zijn geen concurrenten van Ghelamco en/of haar dochter- of zusterbedrijven. Ghelamco is hoofdzakelijk actief in de kantoor- en hotelbouw, terwijl Peter Taffeiren en zijn ondernemingen voornamelijk actief zijn in residentieel vastgoed aan de kust.

Ook niet in Polen, waar Peter Taffeiren destijds projecten voor residentieel kustvastgoed realiseerde op 600 kilometer afstand van de plaats waar Paul Gheysens met Ghelamco hoofdzakelijk kantoorprojecten realiseerde. De bescheiden paardenfokkerij van zijn echtgenote – bescheiden, zeker in vergelijking met Paul Gheysens’ uit de kluiten gewassen luxe kweekstal ‘Knocke Arabians’ – werkt in een totaal ander segment van de paardenfokkerij. Ook daar zijn ze geen concurrenten.

Beroep

Zoals de eerder ingediende bezwaren, is het meest recente beroep voornamelijk gebaseerd op drie fundamentele pijlers: het vernietigen van de cultuurhistorische en landschapsecologische waarde van de polders, het verdrogen en verzilten van de polders en het miskennen en oneigenlijk aanwenden van de ruimtelijke bestemming.

Door de verleende omgevingsvergunning mag de volledige oppervlakte van het golfproject (120 ha) genivelleerd en verhoogd worden met 1 à 2 meter grond.  De polder wordt dus begraven.  Daarbovenop komt de golfbaan met reliëfverschillen, die oplopen tot ongeveer 4 meter. In vergelijking met het huidige maaiveld stijgen de niveaus dus tot en met 5 meter en daarbovenop komt dan de beplanting van minstens 1,5 meter hoog.

De golf komt zo op een kunstmatige tafelberg van 1.500.000 kubieke meter te liggen. Laat ons daarbij niet vergeten dat toen het nabije AZ Zeno ziekenhuis werd gebouwd, de overheid het ziekenhuis verplichtte om het op palen te bouwen om zo de landschappelijke doorkijk naar het polderlandschap te bewaren. En nu zou iedereen op een tafelberg staren.

Verdrogen en verzilten

Verdroging is het gevolg van het feit dat er minder hemelwater kan infiltreren in de diepere grondwatervoerende lagen. Verzilting is het geleidelijk toenemen van het zoutgehalte in de ondergrond en de grondwatervoerende lagen. Voor het onderzoek naar de verdroging en verzilting, nam Peter Taffeiren de gerenommeerde hydrogeoloog Peter Moonen onder de arm. Zijn onderzoek en rapport op basis van de parameters in de omgevingsvergunningsaanvraag zijn ronduit vernietigend.

Na één jaar tijd treedt een ‘onomkeerbare’ verzilting van de polders op. Tot ver buiten de golf en het eigendom van Peter Taffeiren, maar ook in de golf zelf verdort eerst alles, verzilt vervolgens de bodem en worden finaal land- en tuinbouw onmogelijk. Om niet te spreken van het groene grasperk, dat eenieder zo koestert. De Knokse polders, zoals we die nu kennen, verdwijnen voorgoed.

Ruimtelijke bestemming

Door het neerpoten van onder andere een hotelcomplex met congresfaciliteiten van meer 100.000 kubieke meter wordt wel heel creatief omgesprongen met de ruimtelijke bestemming en invulling. De omvang van het hotelcomplex met congresfaciliteiten doet geen ondersteuning van het golfproject vermoeden, maar veeleer een vastgoedproject met winstmaximalisatie, waarvoor de golf als excuus dient.

Het gaat om 150 kamers en 200 luxesuites met oppervlaktes tot 300 vierkante meter, een congrescentrum van 6.000 vierkante meter, 1.350 parkeerplaatsen in parkeergarages tot 14 meter diep onder de grond en een maintenance gebouw met een 90-tal flats voor de werknemers van het complex.

Ter vergelijking: de meest prestigieuze golf van Europa, ‘Gleneagles Golf Resort in Schotland’, heeft niet één maar drie golfbanen, waarvan een ook ontwikkeld door Jack Nicklaus, en een hotel met slechts 232 kamers. Het golfproject van Leisure Property Invest zou met één golfbaan een hotel hebben met 150 kamers en 200 luxesuites. Dat gaat lang niet meer over het recreatieve, niet over een tweede democratisch golfterrein te Knokke-Heist, maar over een vastgoedproject uit winstbejag ten koste van de natuur en de polder. Het is een ecologische en cultuurhistorische aanslag op de polders, een ecocide, met een tweede golf als excuus.

Knokse polders

Omdat de overheid het verzuimt, neemt Peter Taffeiren de bescherming van de polders op zich. Peter is een geboren en getogen Heistenaar, die zijn gemeente graag verder wil zien groeien en bloeien maar dan wel met een duidelijke ruimtelijke visie en vooral een evenwicht tussen landbouw, toerisme, economie en het behoud van de natuur en de polders.

Peter Taffeiren is altijd een grote voorstander geweest van een toegankelijke, multifunctionele, doorwaadbare, democratische tweede golf in Knokke-Heist. Het zou een enorme toeristische en economische troef zijn. Maar een dergelijke realisatie mag niet gepaard gaan met een aanslag op het Knokse polderlandschap.

Dat betekent een golf, die zich integreert en aanpast aan de polder conform het Gemeentelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan en niet op een tafelberg. Een golf, die het karakter en de bestaande structuren van het polderlandschap respecteert met inbegrip van het waterbeheer-systeem van de polders. Een golf met een afgeslankt beperkt hotelcomplex zoals het Cala di Volpe Hotel, waarvan sprake in het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan. Een golf dus die geen ecologische en cultuurhistorische aanslag pleegt op de polders en bij uitbreiding Knokke-Heist.