Antoine Bakhash: ‘Er moet een duidelijk signaal komen in de Belgische politiek’

Antoine Bakhash is student politieke wetenschappen, bestuurder bij de Vlaamse Vereniging van Studenten en sinds kort politiek analist voor Doorbraak. Bij de start van het nieuwe politieke jaar staan we stil bij de migratieproblematiek en hebben we het over de komende begroting en het vertrouwen binnen de regering.

Migratie

Tijdens het zomerreces zorgde een hongerstaking van illegalen die geregulariseerd wilden worden voor heel wat opschudding in de Wetstraat. Migratie is dan ook een bijzonder gevoelig thema, waarover de meningen binnen de regering enorm uiteenlopend zijn. Het migratiedebat zou volgens Bakhash meer over het systeem moeten gaan en minder over individuele personen. De oorlog in Syrië is al tien jaar bezig. Toch is het nog steeds niet duidelijk hoe het Europese migratiesysteem werkt. Daarom wordt er bij elke nieuwe regering een crisis uitgelokt om te zien hoe de nieuwe staatssecretaris voor asiel en migratie optreedt. Een duidelijk uitgewerkt systeem zou dit verhelpen. Onze samenleving is het slachtoffer van het gebrek hieraan, maar de vluchtelingen die hun leven en kapitaal in handen moeten leggen van smokkelaars terwijl ze onzeker zijn over hoe hun toekomst in Europa er zal uitzien lijden hier nog het meeste onder.

De overwinning van de Taliban in Afghanistan brengt heel wat migratie met zich mee. Het westen heeft die situatie aan zichzelf te danken. ‘De Europese unie moet een onafhankelijk Europees beleid voeren en de onafhankelijkheid van andere landen beter respecteren.’ Het was onmogelijk voor de Belgische en Europese strijdkrachten om aanwezig te blijven in Afghanistan na de terugtrekking van het Amerikaanse leger. Hopelijk heeft Europa haar les geleerd en worden ze militair onafhankelijk van de Amerikanen. Daarnaast moet de vraag worden gesteld of westerse inmenging wel nut heeft. Vroeger konden meisjes in Afghanistan naar school. Na twintig jaar van Westerse aanwezigheid heeft de Taliban gewonnen en kunnen ze het niet meer.

Mensen hebben trouwens vaak goede redenen om te vluchten. Toen Bakhash zelf nog in Syrië leefde, stelde hij vast dat hij zijn eigen toekomst niet in handen had. Die werd bepaald door de verschillende internationale spelers in de oorlog die er woedt. Bovendien worden door de lengte van de oorlog, de mensen die in Syrië sterven al rap een cijfer. Men staat niet meer stil bij dat er achter elk nummer een persoon schuilgaat.

Besturen na corona

Nu de coronacrisis voorbij is komen heel wat andere debatten aan bod. De begroting wordt in ieder geval al een cruciaal dossier. De regering kan deze best zo snel mogelijk op orde brengen. Eens deze op orde is, is er bijvoorbeeld ruimte om de Waalse streken die getroffen zijn door de overstromingen extra te ondersteunen.

Betaalbare pensioenen houden Bakhash nu al bezig. We merken nu al dat er hier binnen de regering op Twitter heftig over wordt gedebatteerd. De regering moet een lange termijn plan hebben waar het ook nog betaalbaar is voor de jeugd van vandaag en de toekomstige werknemers. De vergrijzing slaat toe en pensioenen moeten ook nog betaalbaar zijn voor mensen die nu student zijn. Dat organiseren wordt een hele uitdaging.

Diezelfde studenten hebben het trouwens heel zwaar gehad tijdens de coronacrisis. Ze brachten bijzonder weinig tijd door in de les en zaten heel vaak alleen thuis. Aandacht voor die situatie vanuit de regering werd het afgelopen jaar gemist. Nu corona ei zo na in het verleden ligt moet het studentenleven terugkomen. Dit niet alleen voor na het blokken uit te kunnen blazen, maar ook om sociale vaardigheden aan te leren. Daarnaast moet contactonderwijs volgend jaar maximaal mogelijk zijn.

Vertrouwen

Binnen de Vivaldi regering lopen de meningen op heel wat dossiers grondig uiteen. Zo liepen de spanningen tijdens de hongerstaking in Brussel al hoog op. Ook over de pensioenen zal nog hard gekibbeld worden. Na de coronajaren kan een regeringscrisis gemist worden als kiespijn. Het wordt belangrijk voor het voortbestaan van deze regering dat de verschillende partijen water bij de wijn doen.

Burgerparticipatie is een woordje dat steeds meer opduikt. In vergelijking met andere landen hebben we in België eigenlijk heel bereikbare politici. Heel veel mensen weten dit echter niet en voelen zich niet gehoord. De extreme partijen stevenen hierdoor op een grote verkiezingsoverwinning af. Door burgerparticipatie te organiseren poogt de regering zich meer open te stellen en de winst van de extremen te beperken. Daarvoor moet er een duidelijk signaal komen dat de Belgische politiek terug te vertrouwen is.

Redacteur: Jeroen Bergers