De jacht op de flaminganten

Hoe zat dat nu tijdens de Eerste Wereldoorlog met de vervolging van flamingantische soldaten door de legerleiding en de Belgische overheid? Prof. Jos Monballyu zocht het uit in een boek met de toepasselijke titel De jacht op de flaminganten. Het is een degelijk, juridisch onderbouwd boek. Met volledige lijsten van vervolgingen en processen achteraan. Monballyu heeft elk proces grondig uitgespit en bespreekt die ook. Dat maakt het niet altijd even leesbaar, maar toch zeer lezenswaardig. De conclusie is vrij eenvoudig: de legerleiding heeft altijd geloofd in een complot tussen de flaminganten aan het IJzerfront en de Duitsers, en dat onder de noemer ‘defaitisme’. De flaminganten zorgden volgens die theorie, al dan niet in samenspraak met de Duitse vijand, voor het verlagen van de moraal in het Belgische leger. Helaas voor hen hebben ze dat in geen enkel proces echt hard kunnen maken. Zelfs niet in de geruchtmakende processen in de jaren 1920 tegen de ‘sublieme deserteurs’ en ‘de ruwaard’ Adiel Debeuckelaere. Na dat proces stopten de vervolgingen. Ze waren tevergeefs. De jacht op de flaminganten toont aan dat er geen systematische gerechtelijke bestraffing van Vlaamse soldaten was, maar wel een enorm wantrouwen en pogingen tot vervolging. Monballyu haalt ook de houthakkers van de Orne aan. Maar die werden volgens hem louter administratief gestraft. Ook dat verdient verder onderzoek, want waren er ook niet de kampen van Avours en Cézembre?