Konkordanzdemokratie. Ein Demokratietyp der Vergangenheit?

Met ‘Konkordanzdemokratie’ doelen onderzoekers op het democratietype dat zoveel mogelijk politieke actoren in het beslissingsproces wil inbinden en naar ‘consensus’ streeft. Het onderscheidt zich van het Angelsaksische ‘Westminstermodel’ waar de nadruk ligt op concurrentie onder het motto ’the winner takes it all’.

In het boek komen naast theoretische bijdragen ook heel wat landenstudies aan bod, zoals over België, Luxemburg, Nederland, Italië, Oostenrijk en Zwitserland. De bijdrage van onze redacteur is getiteld: “Belgien: Konsens- oder ‘Dissensdemokratie’?”

Professor Uwe Kranenpohl, een van de samenstellers van het boek, schrijft in de inleiding resumerend over het artikel van onze redacteur: ‘Die Föderalisierung des Landes und die damit einhergehende weitergehende Trennung der Sprachgemeinschaften (…) habe eine deutliche Abnahme der Kooperations- und Konsensbereitschaft zwischen Flamen und Wallonen nach sich gezogen, die sich nunmehr gegen das durch die Staatsreformen geschaffene komplexe Verhandlungssystem und seine Konsenserfordernisse wende.” (pp. 27-28)

Wie niet terugschrikt voor de Duitse taal, vindt het boek bij uitgeverij Nomos, www.nomos.de
Op de webstek vallen ook de inhoudstafel van het boek en een leesproefje terug te vinden (www.nomos-shop.de).