Kroniek van een krant

Zo ook het Belgisch Israëlitisch Weekblad, dat gedurende jaren tot ons losvast leesvoer behoorde. Het weekblad werd ondertussen opgevolgd door het maandblad Joods Actueel. Dat kent u misschien beter. De hoofdredacteur Michaël Freilich wordt te pas en te onpas opgevoerd in Vlaamse audiovisuele media. Zijn grootvader stampte op eigen initiatief het voorafgaande weekblad uit de grond. Belangeloos. Met als doel de Joodse gemeenschap een spreekbuis te geven voor Vlaanderen, maar ook Joden tot Vlamingen te smeden. Stichter-hoofdredacteur Louis Davids stond daarbij zelfs open voor de Vlaamse Beweging, zolang er maar geen hint naar ‘zwarte’ tijden te bekennen was. Begrijpelijk, gezien de context van het blad. In ieder geval, hij kreeg zelfs vaker positief gehoor in dat andere Antwerpse weekblad, ’t Pallieterke. Dat zegt voldoende.
Davids ondernam een poging ‘memoires’ te schrijven van zichzelf en zijn ‘krant’. Die zijn, alle goede bedoelingen ten spijt, niet geslaagd te noemen. Kroniek van een krant is helaas weinig meer dan een grossieren in citaten, aaneengeschreven door anekdotes, in een vaak archaïsch Nederlands dat wemelt van de fouten. Zeker gezien de reputatie en de invloed van Joods Actueel, had aan deze uitgave wat meer zorg mogen worden besteed. Het belang van het BIW is immers niet te onderschatten in het kader van de Joods-Vlaamse integratie (vooral in Antwerpen). Davids’ memoires verdienden meer.