Luc Pauwels kreeg een boek

Een bundel met verschillende bijdragen van diverse auteurs recenseren is geen makkie. Als het om een liber amicorum gaat, is dat nog moeilijker. En als zo’n bundel dan geen concept heeft, dan wordt het al helemaal ondoenbaar.

Luc Pauwels is 75 geworden. En dus bundelden 47 vrienden van Pauwels herinneringen en teksten waarvan de lezer mag veronderstellen dat ze onderwerpen behandelen die Luc Pauwels kentekenen dan wel interesseren. Om er enkele te noemen: Verdinaso en Joris Van Severen, Conservatieve Revolutie, de ideeënstroming Nouvelle Droite, (Vlaams en Europees) nationalisme, de Rijksgedachte, conservatisme en – populair deze dagen – de ondergang van het Avondland …

Nu was het al moeilijk te achterhalen dat het om 47 vrienden en evenveel verhalen gaat. Het boek bevat immers geen inhoudsopgave, wat niet alleen vreemd is, maar ronduit een gemis.

In het boek bijdragen van oud-Vlaams-Belang-politici Erik Arckens en Francis Van den Eynde, ideoloog van de Nouvelle Droite Alain de Benoist, oud-VB-Kamerlid en drijvende kracht achter het blad TeKoS Peter Logghe, bezieler van Joris Van Severen-initiatieven Maurits Caillau, biograaf Pieter Jan Verstraete, en vele anderen.

Daarbij valt het grote respect op dat vele auteurs hebben voor wat Pauwels in zijn leven heeft gedaan, politiek –hij zou zelf allicht ‘metapolitiek’ zeggen – en zakelijk. Een echte biografische schets van Pauwels ontbreekt helaas in het boek. Koen Dillen – zoon van – roept Pauwels op z’n memoires te schrijven (p. 89). Een overzicht van zijn ideeën komt dan wel aan bod in het bibliografische overzicht van historicus Peter Van Windekens: ‘De bijdragen van Luc Pauwels in TeKoS’. Dat biedt minstens een overzicht van (de evolutie van) het denken van het gevierde onderwerp van het boek. Het meest biografisch getinte stuk is van zijn strijdmakker Peter Logghe, die al van jongsaf deel uitmaakte van de redactie van het door Luc Pauwels in 1979 opgerichte ‘metapolitieke’ tijdschrift Teksten, Kommentaren en Studies (later TeKoS).

Nieuw-rechts, conservatisme en Conservatieve Revolutie zijn daarin de kernwoorden. Aan die laatste ideeënstroming wijdt Erik Arckens een erudiete analyse die het boek opent. Toch ook heel aparte bijdragen over Vesalius, Lodewijk Dosfel of de hoofdzonden van de Belgische fiscus. Het boek is jammer genoeg te veel een ratjetoe, waaruit afwezigheid van een concreet plan en dito eindredactie blijkt. Auteurs mochten ‘hun ding’ doen. Resultaat: immens veel overlap, en evenveel hiaten. (Dat er bijvoorbeeld geen concreter stuk over Lode Claes en ‘zijn’ Vlaamse Volkspartij in staat, is een gemiste kans.) Eigennamen die in diverse stukken verschillend worden gespeld, gebrek aan redactionele cohesie, massa’s taalfouten … Luc Pauwels kan als correcte gentleman een geschonken paard moeilijk in de bek kijken, en kan betreuren dat zijn vrienden niet iets zorgvuldiger geweest zijn in het verzorgen van ‘zijn’ boek.

Voor wie wil kennismaken met de figuur Luc Pauwels, Conservatieve Revolutie en de Nouvelle Droite, bevat het boek wel enkele interessante bijdragen. Misschien was een bundel van dat soort stukken, inclusief bijdragen van de hand van Pauwels zelf – sommigen worden immers met stip gesignaleerd – een mooier herinnering geweest.

Dit boek is verkrijgbaar via [email protected] .