Zijn vorige behandelde onder de titel Het Gouden Oosten (2006) de opkomst van Azië in de nieuwe wereldorde. In Mensen of Barbaren? geeft hij een dieptezicht op de wereldgeschiedenis zoals die zich vanaf de Tweede Wereldoorlog ontvouwt. Dit is niet het zoveelste geschiedenisboek dat de gebeurtenissen braafjes afhaspelt. Daarvoor is de auteur te zeer geïnspireerd door de Oosterse kijk op de wereld. Waar de Westerse cultuur er een is van ‘het zijn’, is de Chinese er een van ‘het worden’. Een historisch feit is voor de Chinezen enerzijds een ‘aan de dag treden (….) van subtiele rijpingsprocessen’, anderzijds de kiem ‘van wat zich misschien gaat ontwikkelen’ (p. 18). De Franse historicus Braudel begreep dat goed door in de geschiedenis ‘drie lagen’ te onderkennen. Van de Voorde pikt daarop in door elk van zijn acht thematische hoofdstukken zo te structureren dat je eerst een momentopname van een markant feit krijgt (bv. Mitterrand en Kohl in 1984 hand in hand in Douamont bij Verdun) wat na kadering de aanzet vormt voor het bredere verhaal (werken aan Europese eenheid) tegen een diepere achtergrond (eeuwenlange spanningen in Europa). In de wereldpolitiek als machtsstrijd loopt de mens gevaar de duimen te moeten leggen voor het barbarisme. Van de Voorde richt dan ook de blik op de geschiedenis als werken aan een humanere toekomst