Omloop der slagvelden

Ondertussen is het wielerseizoen van het klassieke voorjaar overgegaan op ‘het rondewerk’. De Giro is in volle gang en de voorbereidingen voor de Ronde van Frankrijk lopen. Die ronde komt langs in Ieper, omdat het 2014 is. U weet wel, honderd jaar na het begin van de oorlog. Maar in de geschiedenis van de wielersport is er nog verbinding met die Groote Oorlog. ‘De Omloop der slagvelden’ werd gereden in 1919. Een koers in zeven etappes over 1985 km, vaak ook over wegen die nog de sporen van de oorlog dragen. Een echte ‘omloop’, want startend en aankomend in Straatsburg. En laat ze vandaag eens mekkeren over te lange etappes. In een overzicht op het einde van het boek is goed te zien hoe de renners tussen de tien en de twintig uur op de fiets zaten voor etappes boven de 200 en de 300 km. Van de 87 deelnemers (34 Belgen, 46 Fransen, 3 Luxemburgers, 1 Tunesiër en 1 Zwitser) reden er maar 21 de wedstrijd uit. De Belg Charles Deruyter won de wedstrijd in een tijd van 89u56’33” gevolgd door Urbain Anseeuw in 92u 13’55”. In de top tien zeven Belgen en drie Fransen. Charles Deruyter verdiende met de ronde 8740 Franse Frank, Urbain Anseeuw 5190,-. Zoals u ziet. Alles staat erin in het boek.

De Ronde van het Westfront moest een streep trekken onder de oorlog, een sportieve hommage die ook het begin van een nieuw tijdperk moest inluiden. Het boek beschrijft de sfeer van die dagen, de journalisten, de renners, het publiek, het (vaak nog stukgeschoten landschap). Het boek is door auteur Frank Becuwe geschreven als was hij er zelf bij. Hij is zeer goed gedocumenteerd. De foto’s brengen het verhaal helemaal tot leven. Net als de beschrijving van het parcours, de rituitslag en de petit histoire. Een uitgebreid verslag zoals dat vroeger geschreven werd, toen er enkel nog geschreven verslagen waren. Het is een heerlijk boek over een heroïsch en vergeten stukje wielergeschiedenis. En het is heel vlot geschreven, het lijkt bijwijlen een roman.

Toch is de koers niet het enige onderwerp in het boek. De oorlog is nooit ver weg. Niet in het parcours van de wielerwedstrijd, maar ook niet in het boek. Foto’s van belangrijke plaatsen, extra tussenhoofdstukken over belangrijke veldslagen, paginagrote foto’s.

Dit is een heerlijk boek, goed geschreven, het vertelt een vergeten verhaal over wielrenners in een andere tijd. ‘Flandriens’ die op stalen fietsen over slechte wegen uren moesten stampen. Een rittenwedstrijd met rustdagen na elke rit, uren verschil tussen de renners. Dit is de oude heroïek die hedendaagse commentatoren nog proberen op te roepen, maar die uit de hyperprofessionele wielersport verdwenen is. Dit is een verhaal over de pioniers, vaak de vergeten pioniers van de wielersport. Uit een tijd dat er geen tv was en maar een paar foto’s, een tijd die het moeilijk heeft in onze beeldcultuur…

Maar het is ook een prachtig verzorgd boek. Ongelofelijk gedocumenteerd. Ook nadat je het hebt gelezen blijft het boeien. Wanneer je er in bladert, ben je opnieuw vertrokken voor een tijdje. In die lijstjes waar wielerliefhebbers vaak zo verzot op zijn bijvoorbeeld. Dit boek is een schat aan informatie. Een plezier om te lezen en te ontdekken. En de index en bibliografie achteraan in het boek spreekt boekdelen over de gedrevenheid van de schrijver. De omloop van de slagvelden. Misschien een ideetje voor de UCI in 1919. Dan kunnen ze over honderd jaar nog eens zo’n prachtig boek uitgeven.