Onbegrijpelijk beledigend gedrocht

Standaard Uitgeverij brengt al enkele jaren hommage-albums rond Suske en Wiske uit. De kwakkelende kwakzalver door Brusselse Franstalige scenarist Zidrou (pseudoniem voor Benoît Drousie) en de Franstalige striptekenaar Jean-Marc Krings is echter het papier niet waard waarop het stripalbum is gedrukt. Dit gedrocht is een belediging van de lezer en in zeker zin ook een belediging van Willy Vandersteen.

Lamentabel

Jean-Marc Krings tekent ook de Kiekeboe spin-off Fanny K met de dochter van Marcel Kiekeboe als hoofdpersonage. Bizar genoeg blijken zijn tekeningen in deze reeks toch van een beter niveau. Los van de lamentabele tekenstijl deugt het scenario van deze ‘hommage’ voor geen meter. Schoffage zou een betere term zijn. Twee Franstalige Brusselaars vonden het nodig om het ganse album lang op een kwetsende en allesbehalve grappige manier een karikatuur te maken van de Brusselaars en de Belgen. De slechtste Belgenmoppen moesten blijkbaar de Fransen charmeren, om op het einde van het album snel te zeggen dat het allemaal om te lachen was en de Japanse en Amerikaanse strips bagger zijn.

De Franstalige zelfhaat is gewoon pijnlijk. Bovendien laten ze allerlei stripfiguren uit de franco-Belgische school opdraven die ze bovendien zo onbetamelijk slecht tekenen dat hun arrogantie allicht groter was dan hun schaamte. Bécassine, een personage dat in Frankrijk wordt beschouwd als de voorloper van de stripverhalen is het personage dat de hoofdrol speelt. Suske, Wiske, Lambik, Jerom, tante Sidonia en professor Barabas zijn slechts figuranten in deze parade van de wansmaak. Bécassine zet een hele campagne op tegen de komst van Suske en Wiske naar Frankrijk. Dit ontaardt in een Franse campagne tegen buitenlandse stripfiguren. Compleet onsamenhangende rotzooi want gaat het nu over stripfiguren strips of iets anders? Hoe lezers die al deze strips niet kennen nog maar enigszins kunnen genieten van dit zogenaamde ‘metaniveau’ valt niet te vatten.

Stupide

Los daarvan deugt het scenario voor geen meter. Wiske haar knipoog zit vast na het 499ste album (dat als een filmopname door Willy Vandersteen wordt voorgesteld). Daarom moet ze naar Parijs voor een behandeling bij de kwakkelende kwakzalver. De stupiditeit van de wendingen in het scenario is onvoorstelbaar. Hoewel bij momenten prachtige tekeningen van onder ander een lelijke eend met Bollie en Billie in (2CV van Citroën) opduiken zijn de tekeningen van Krings meestal dermate slecht en slordig dat ze het wanstaltige scenario van Zidrou nog verergeren. Lambik is nauwelijks herkenbaar getekend doorheen het ganse album.

Striptekenaar Krings is vooral bekend van zijn voortzetting van de stripreeks De Sliert van André Franquin (de geestelijke vader van Guust Flater en de Marsupilami) en Jean Roba (de geestelijke vader van Bollie en Billie). Die reeks zette hij voort met scenarist Zidrou. Beide zijn exponenten van de gedrochten die in Franstalige het weekblad Spirou verschijnen na de Franse invasie en overname van de redactie. De smaak van de Franse kliek die neerkijken op de klassiekers uit het weekblad Robbedoes, kenmerkt zich door slecht getekende gags met grove en platte humor.

Het dedain ten opzichte van klassieke Belgische striptekenaars zoals Willy Lambil, Benn (pseudoniem voor André Beniest), Stéphan Colman, Eric Maltaite, Luc Collin (pseudoniem Batem), Arthur Berckmans (pseudoniem Berck), Jean-Pol enzovoort is vreselijk. Vlaamse strips kennen ze doorgaans niet. Wie ooit weekblad Robbedoes las, moet een keer voor de cultuurschok een exemplaar van Spirou kopen. Meteen zal duidelijk zijn waarom daar geen Nederlandse editie meer van te verkopen valt. Wie waardering wil in het Franse Angoulème (waar jaarlijks een stripfestival plaatsvindt), mag vooral geen grote oplagen halen en moet artistieke of intellectuele arrogantie tentoonspreiden. Een dosis walgelijke humor helpt ook altijd.

Pastiche

Dat Zidrou en Krings een soort pastiche maken in plaats van een hommage album is bijzonder pijnlijk. Dat iemand bij Standaard Uitgeverij hier ooit zijn fiat voor gaf is onbegrijpelijk. Bovendien is zo’n album nog één euro duurder dan de gewone Suske en Wiske albums (die in 2019 al opsloegen van € 5,99 naar € 6,99). € 7,99 voor zo’n blamage, je moet maar durven. Eigenlijk zou smartengeld voor wie zoals ondergetekende dit kocht meer op zijn plaats zijn.