JavaScript is required for this website to work.

Verenigd mensenwerk

Theo Lansloot2/4/2016Leestijd 2 minuten
TitelVerenigd mensenwerk
AuteurJan Wouters
UitgeverLannooCampus
ISBN9789401429009
Onze beoordeling
Aantal bladzijden263
Prijs€ 24.99

De titel van dit boek is ietwat meerduidig. Mensenwerk is altijd onvolmaakt en dus verwacht de lezer een kritische benadering van de VN en dat klopt ook enigszins. Toch is de auteur, die benevens hoogleraar aan de KU Leuven ook voorzitter is van de Vlaamse ‘Vereniging voor de Verenigde Naties’, iets minder kritisch in zijn boek dan in zijn interview dat op 24 oktober 2015 in het weekblad Knack verscheen. Daarin geeft hij onomwonden toe dat het vetorecht van de permanente leden van de Veiligheidsraad een systeemfout is die destijds bewust werd gemaakt door de winnaars van de Tweede Wereldoorlog. Zij beoogden immers te kunnen ingrijpen als zij oordeelden dat de wereldvrede in het gedrang kwam maar alleen als zij zelf aan het stuur zaten. Haast een moderne omschrijving van het eeuwenoude adagium ‘Si vis pacem para bellum’. Voor wat men gemeenzaam het Westen noemt was dat de NAVO met als tegenhanger het communistisch Warschaupact. 

Het vetorecht in de Veiligheidsraad is overigens verre van de enige belangrijke systeemfout. De samenstelling van de Raad is ten minste even belangrijk. Wat de toekomst in dat opzicht zal brengen valt nog af te wachten maar het is weinig aannemelijk dat het er op verbetert.

Professor Wouters wijst er ook terecht op dat de VN weinig autonoom kan beslissen. De grootmachten bedisselen vrijwel alles onder elkaar en laten daarna het bereikte resultaat door de VN bekrachtigen,wat hun meestal ook lukt. De VN was en is dus grotendeels een verdoezelende omkadering van wat de wereldmachten beslissen. 

Toch brengt de organisatie tal van nieuwe ideeën op de politieke wereldagenda. Velen ervan zijn ondertussen wereldwijd zowat politiek correct geworden, ook in dit land. Of zij daarom het belang van het Westen dienen , is nog maar de vraag en het is helaas nog altijd zo dat een land of een landengroep geen vrienden heeft doch slechts belangen. Men kan dat betreuren maar het is nu eenmaal zo 

Hoe dan ook lijkt het mij dat er niet zoveel is veranderd sedert ik in het begin van de tachtiger jaren van vorige eeuw Gevolmachtigd Minister en Adjunct-Permanent Vertegenwoordiger van België bij de VN in New York was.

Het boek gaat niet zozeer over de VN zelf maar brengt vooral een uitvoerig overzicht van de markante rol die volgens de auteur en zijn talrijke medewerkers, 25 persoonlijkheden binnen de organisatie hebben gespeeld. Ook als men over de keuze van die leiders en de hen toegeschreven verdiensten eventueel van mening kan verschillen, blijft het niettemin een zeer lezenswaardige uiteenzetting.

Het werk is vlot geschreven in een keurig Nederlands en verdient ongetwijfeld aanbeveling om te worden gelezen door ieder die zich bij het huidige en toekomstige wereldgebeuren betrokken voelt en zich, zo mogelijk, persoonlijk voor het vlot verloop ervan wil inzetten.

Theo Lansloot (1931 -2020) was licentiaat handels- en financiële wetenschappen. Hij was als ambassadeur op rust publicist bij verschillende media. Door zijn professionele achtergrond was hij welbeslagen inzake diplomatie en internationale politiek. Ook volgde Theo de verhoudingen tussen Nederland en Vlaanderen op de voet.

Commentaren en reacties