JavaScript is required for this website to work.
Politiek

Terug naar start (u ontvangt geen geld)

Politici en de luxe van de stilstand

Pieter Bauwens23/5/2020Leestijd 4 minuten
Conner Rousseau en Paul Magnette… wat zouden ze van mekaar denken?

Conner Rousseau en Paul Magnette… wat zouden ze van mekaar denken?

foto © Belga Photo / Thierry Roge

Een jaar na 26 mei 2019 discussiëren de politici in de media over wie het initiatief moet nemen om een federale regering te vormen.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Volgende dinsdag, 26 mei zal de moeder aller verkiezingen één jaar voorbij zijn. Ondertussen is er de zombie-regering Wilmes II. Een levende-dode regering van lopende zaken die de schijn van een echte regering probeert hoog te houden. Soms is er uitzicht op een echte regering. Soms ook weer niet.

Godenzonen voor een regering

Na een onderbreking van twee maanden door de coronacrisis, begint het spel in de Belgische politiek van voor af aan. Vorig weekend scheen de zon in de Wetstraat. Twee godsgeschenken kwamen neergedaald om redding te brengen. Paul Magnette (PS) en Conner Rousseau (sp.a) waren in stilte begonnen met het consulteren van partijvoorzitters. Te stil wilden ze dat niet blijven doen, en dus schuimden ze de media af om over hun discrete gesprekken niets te vertellen. Ze werden er prompt tot redders des vaderland gekroond.

Een matrix moest volgens de twee socialisten een oplossing brengen. Een tabel met de wensen en verzuchtingen van de verschillende partijen. Iets wat elke studiedienst zou moeten kunnen maken. Of elke oplettende waarnemer. Maar er werd gejubeld omdat Magnette en Rousseau het aan de partijvoorzitters zelf zouden vragen. Er wordt opnieuw gepraat! Hoewel er volgens de geruchten wel al langer gepraat werd tussen enkelen.

Magnette en Rousseau wilden zich niet laten vastpinnen op een resultaat. Er zou ook geen nota komen, enkel dus de matrix. De journalisten konden zich enthousiast richten op de vraag: met wie hebben ze al gepraat, met wie praten ze deze week?

En koning Filip?

Maar woensdag bleek dat niet iedereen even gerust was in de actie van de twee socialistische voorzitters. Op de website van de VRT schreef econoom Wim De Wulf een open brief aan koning Filip. Volgens De Wulf verergert de coronacrisis de Belgische problemen zoals ‘complexe en dure staatsstructuren, moeizame beslissingsprocedures, gepolariseerde en tijdrovende twisten en regionale vervreemding. Kortom: de algemeen gedeelde analyse van België.

Volgens De Wulf kunnen politici alleen ons daar niet uit redden. Er zijn integere mensen nodig met een ‘koel hoofd en een warm hart’, ‘die boven de regionale, ideologische, maatschappelijke en partijpolitieke belangengroepen staan.’ En ja hoor, volgens de econoom moet Koning Filip het hervormingsproces van België leiden. De econoom stelt de koning voor dat ‘binnen uw grondwettelijke bevoegdheden als koning, een Speciale Commissie opricht (of laat oprichten door anderen) om het politieke, sociale en economische overheidsbeleid performanter te laten verlopen.’

King Georges-Louis

Volgens een insider is zo’n opinie wel een heel groot toeval net in de week dat de politiek het initiatief neemt om een regering te vormen, zonder de koning. ‘Getelefoneerd’ klinkt het. In Belgische, koningsgezinde kringen werden ze blijkbaar zenuwachtig van het socialistische initiatief. Zo zenuwachtig dat ze de koning zowaar een politiek initiatief willen laten nemen.

De brief werd niet breed opgepikt in de pers. Het opgelaten ballonnetje liep stilletjes leeg. Dat kwam ook omdat op dezelfde dag George-Louis-Bouchez (MR) de beide socialistische matrixbouwers ontving. Voor alle zekerheid liet Bouchez dat samenvallen met een interview, inclusief enkele schoten voor de boeg.

Bouchez noemde het initiatief van de socialistische voorzitters ‘een mini-staatsgreep’. Hij vroeg zich af waar Rousseau en Magnette het recht vandaan haalden om hun initiatief te nemen. Bouchez had een ander voorstel. Bouwen rond een kern van MR en PS en N-VA, Open Vld en CD&V. De vijf grootste partijen van het land én een meerderheid in beide taalgroepen, zegt Bouchez, waarbij hij wel Vlaams Belang vergeet. Net geen afspiegelingsregering. Ah neen, want Bouchez wil nu van Ecolo/Groen af.

Dat laatste is toch opmerkelijk. Bouchez en Gwendolyne Rutten (Open Vld) waren bij de grote pleitbezorgers van paars-groen, u weet wel de Vivaldi-coalitie, enkele maanden eerder nog het onderwerp in de regeringsvormingssoap.

Non Nollet non

Maar zowel PS als MR zouden ondertussen de buik vol hebben van de Waalse regering met Ecolo. Vooral de figuur van voorzitter Jean-Marc Nollet en zijn sterke greep op de ministers, zouden een probleem vormen. Ecolo is eigenlijk niet echt nodig in die Waalse regering.

Zonder Ecolo is het voorstel van Bouchez een ‘afspiegelingsregering’, een federale regering gevormd door de coalitiepartners van de regionale regeringen (Brussel even daar gelaten dan). En zo wordt de socialistische voorzitterstandem uit elkaar gespeeld. De PS komt dan wat geïsoleerd te staan en depanneert de Zweedse coalitie. Waardoor ook dat weer onwaarschijnlijk wordt. De cliffhanger van de soap deze week?

Onbetrouwbaar in de achterkamer

Ondertussen vernamen we dat het gesprek tussen Bouchez en Rousseau-Magnette er constructief aan toe ging. Van de stoere taal in de media was weinig te merken. ‘Onbetrouwbaar’ en ‘zelfvoldaan’ is het oordeel over Bouchez bij veel volgers. Maar als én Bouchez én Magnette, na zijn opvoering midden maart, onbetrouwbaar zijn, hoe kan er dan een regering gevormd worden? In België vormen partijvoorzitters in achterkamertjes regeringen. Ze verdedigen gemaakte afspraken in hun partij.

We zijn dus weer bij af. Een jaar na de verkiezingen wordt in de Wetstraat gediscuteerd over de samenstelling van de federale regering. Een jaar na 26 mei 2019 discuteren de politici, in de media over wie het initiatief moet nemen om die regering te vormen. Elk standpunt is natuurlijk beïnvloed door de coalitie die op dat moment het meest voordelig geacht wordt.

Kiezers haken af

Ondertussen kijken we naar de grootste sociaaleconomische en maatschappelijke crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. De werkloosheid stijgt, het begrotingstekort swingt de pan uit. De gestolde Belgische structuur kraakt en blijkt niet in staat te zijn een snel en betrouwbaar antwoord te geven op de uitdagingen die in sneltempo op ons blijven afkomen. En toch zijn er die pleiten voor herfederalisering van bevoegdheden.

En als er niets verandert, dan vallen in 2024 opnieuw alle verkiezingen samen. Dan kan in de Belgische politiek het spel van de angsthaas opnieuw beginnen.

Dat de kiezers afhaken, lijkt me normaal. De politici lijken ook afgehaakt te hebben. We kunnen ons de luxe van de politieke stilstand niet meer veroorloven.

Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

De oorlog tussen Israël en Hamas, islamisme, terreuraanslagen, fake feminisme, westerse zelfhaat, … Het hangt allemaal samen, schrijft Darya Safai in haar boek. Het werk is ons boek van de week.