JavaScript is required for this website to work.
Media

Reynebeau In Vlaamse velden

Even snel

Pieter Bauwens13/1/2014Leestijd 2 minuten

Zondagavond (12 januari) ging de nieuwe ‘prestigieuze’ VRT-fictiereeks ‘In Vlaamse velden’ in première (één 21u20). Marc Reynebeau is na één aflevering al zo ongerust dat hij het maar niets vindt.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Neen Marc Reynebeau is geen fan. De nieuwe reeks In Vlaamse velden mag dan prestigieus zijn, met een cast Vlaamse topacteurs en regisseur, neen voor Reynebeau is het niet goed genoeg. Het is te educatief, te ouderwets, te clichématig. Zo schrijft hij in een column in De Standaard. De setting is te burgerlijk, de gewone man is figurant, de hoofdpersonages zijn karikaturen, de serie is onaangenaam zwaar.

Neen, die eerste aflevering is Marc Reynebeau duidelijk misvallen. De historische precisie zit fout, vooral de taal. En ja dus, daar komt de interpretatiestrijd rond wereldoorlog I naar boven. ‘Geen enkele militair vanaf de (toch lage) graad van sergeant blijkt Nederlandstalig te zijn. Een cliché als “pour les flamands la même chose” valt net niet – maar wat niet is, kan nog komen’, ergert Reynebeau zich. Ook het slechte Nederlands van de acteurs en ‘het vele maar willekeurig gebruikte Frans in het doktersgezin’ wekt ergernis op. Reynebeau vermoedt dat ook de Vlaamse collaboratie nog in de serie zal binnenkomen. Misschien werkt niet zozeer de serie op de zenuwen van de redacteur, wel de afspiegeling van België, die niet is zoals hij dat zelf wel graag zou zien. Heeft die ergernis zijn oordeel gekleurd?

Ikzelf was aangenaam verrast. In Vlaamse velden dient zich niet aan als enkel een verhaal over de loopgraven. Dat is al winst, want in Vlaanderen lijkt dat het enige te zijn dat na honderd jaar nog overblijft. Er is meer, in deze serie zaten de Duitse wreedheden in Visé, iets waar veel Vlamingen geen weet van hebben, noch van Dinant, Leuven, Diest, … De vele vluchtelingen, het straatgeweld tegen Duitsers die plots allemaal vermeende spionnen zijn, de stromen vluchtelingen. En meer nog: er zijn geen winnaars bij oorlog. De eerste dode viel door schoten van zijn eigen mannen, op van de zenuwen schietend op alles wat beweegt, behalve die Duitse verkenners.

Ja, dat België in 1914 een ander land was dan vandaag mag ook meespelen. Mij doet het plezier dat het niet weggemoffeld wordt. De hele geschiedenis rond de vervlaamsing van de Gentse Universiteit is daar een mooie illustratie van. Ik ben benieuwd wat ze ervan zullen maken. Wereldoorlog I is een belangrijk moment in de Vlaamse bewustwording. Zowel in de realiteit als in de latere mythevorming errond. Wie in het leger hogerop wou, moest Frans kennen. Franstaligen (al dan niet Vlamingen) kregen dus promotie, Fransonkundigen, het gewone Vlaamse volk, niet. Benieuwd hoe de scenaristen dat in het verhaal hebben verwerkt.

Reynebeau lijkt zo geërgerd dat hij na één aflevering In Vlaamse velden al moet afschieten. Ik ben eerder benieuwd. Per slot van rekening moet het ook de realiteit niet weergeven, het is (maar) fictie. Ik denk niet dat iemand zijn politieke visie zal veranderen door naar In Vlaamse velden te kijken. Marc Reynebeau mag gerust zijn.

Foto: © VRT Lies Willaert

Categorieën

Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.

Commentaren en reacties