JavaScript is required for this website to work.
post

Rondje steriele politiek

Pieter Bauwens14/8/2014Leestijd 3 minuten

De Vlaamse regering en het Vlaams Parlement hebben hun vakantie onderbroken voor een ‘dringend’ debat over de begroting. Zoals verwacht draaide het op niets uit. Wat hebben we geleerd?

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Politiek is een kwestie van keuzes maken en die van de anderen betwisten, meestal vanuit een andere visie op mens, economie en maatschappij. In het beste geval gebeurt dat met argumenten. Een poging daartoe zagen we in de verkiezingscampagnes met de berekende verkiezingsprogramma’s. Nu is het ernst, de Vlaamse regering heeft haar keuzes gemaakt, de grote lijnen toch. Die zijn simpel: een begrotingsevenwicht en geen extra lasten. Van de lastenverlagingen die in de verkiezingscampagne beloofd zijn, is voorlopig geen sprake meer.

Tabel

Kloppen de cijfers die in de media de ronde doen? Een combattieve minister-president Geert Bourgeois (N-VA) bukt zich voor de bal in zijn richting: dat is een tabel zoals er tijdens de onderhandelingen heel veel zijn geweest. Het is geen regeringsbeslissing. Er is geen dergelijke tabel goedgekeurd door de regering en dus geeft de minister-president daar ook geen verklaringen over. Het kader is duidelijk voor de Vlaamse regering: een begroting in evenwicht en daarvoor moet €1,1 miljard bespaard worden in 2015 en €1,5 miljard in 2016. De Vlaamse regering wil dat doen door structurele ingrepen, zodat er ruimte kan vrijkomen op het einde van de legislatuur. Als … de conjunctuur ons niet in de steek laat. Begrotingsminister Turtelboom liet optekenen dat 0,1% verschil in groei €30 miljoen verschil maakt voor de Vlaamse begroting. 0,3% is dan al bijna €100 miljoen rekende bourgeois een beetje later.

En neen, er is nog geen begroting en ja, dat is normaal. Bourgeois had het even nageplozen. Teruggaand tot de regering Van den Brande II was er geen enkele regering die begrotingstabellen in haar regeerverklaring opnam. Dus waarom zou Bourgeois I dat wel moeten doen vroeg hij zich af. De lectuur had hem duidelijk vermaakt trouwens en hij raadde de parlementsleden aan om de vroegere regeerverklaringen en de daaropvolgende debatten ook eens te lezen, ‘Het is grappig om te lezen wie wat zei toen.’ Een kwestie van regering en oppositie, toen en nu.

Turtelboom gaf les: begroting voor dummy’s. De definitieve cijfers van het Planbureau komen maar de tweede of derde week van september, eerder kan er geen definitieve begroting worden opgemaakt. ‘We moeten eerst alle parameters hebben’. ‘Het is een complexe oefening, er zijn meer dan twee duizend uitgaveposten in de begroting’. De regering blijft bij de planning: de grote lijnen in de septemberverklaring en de begroting wordt neergelegd in het Vlaams Parlement voor 21 oktober, zoals decretaal vastgelegd en zoals het in het verleden ook altijd is verlopen.

Middenveld

Het werd dus een debat over cijfers zonder cijfers. Het bleef steriel, zoals verwacht. De oppositie vraagt en de regering antwoordt dat er nog geen cijfers zijn. ‘Geef ons dan het kader, er moet toch een begrotingskader zijn dat de ministers bij het opstellen van hun beleidsplannen hebben meegekregen?’ Bleef vooral Ingrid Lieten (sp.a) volhouden. Maar een antwoord kwam er niet. Tenzij dat er nog geen definitieve beslissingen genomen zijn. Waarna de sp.a enkel jonge parlementsleden de kans gaf aan klantenbinding te doen door elk een ongerust onderdeel van het middenveld een stem te geven: gemeenten en provincies, jeugd, ouderenzorg, scholen, gezinnen, … altijd maar weer begon het met ‘klopt het dat …’ gevolgd door concrete cijfers uit de media.

Bourgeois vond dat er duidelijk heel wat demagogie te bespeuren was. Deze regering bespaart 4% op haar budget, ‘Dat is veel, maar niet onoverkomelijk’ en hij ging verder: ‘we doen dat niet met de hakbijl.’ En ‘velen zullen een steentje moeten bijdragen’. En ja er zullen besparingen zijn in de werkingsmiddelen en er zullen hogere bijdragen gevraagd worden voor wat de overheid doet. Maar Bourgeois maakte zich sterk dat er daarvoor een draagvlak is in Vlaanderen en maakte van de gelegenheid gebruik om te beklemtonen dat zijn regering het middenveld of ‘het levende Vlaanderen’ ‘koestert’. Vandaar het overleg tussen de regering en ‘het levende Vlaanderen’ bij de opmaak van de begroting.

Maat voor niets

Met andere woorden, wat hebben we geleerd? Eigenlijk niets. We moeten besparen, maar dat wisten we. Dat zal structureel zijn, dat wisten we. De regering wil dat ‘zo rechtvaardig mogelijk verdelen’, het zou pas nieuws zijn moesten ze iets anders beweren. En de, vooral linkse, oppositie tracht het middenveld te mobiliseren tegen de besparingen, ook dat was te verwachten. De Vlaamse regering zal dat counteren door zelf contact opnemen met het middenveld voor overleg bij de opmaak van de begroting. Afwachten of ze daar een draagvlak vindt voor haar besparingen. Afwachten of de oppositie door deze zitting de ongerustheid heeft aangewakkerd of ze haar poer heeft verschoten voor het eigenlijke debat moet beginnen?

De quote die alles samenvat kwam van de fractievoorzitter van Vlaams Belang Chris Janssens: ‘Het is toch opvallend hoe de progressieve partijen in een conservatieve kramp schieten bij besparingen aan bevriende verenigingen.’ Volgens vele N-VA’ers op twitter doet de oppositie aan ‘paniek zaaien’. De zitting van de commissie was eerder een rondje politique politicienne. Wie de politiek niet snapt, begrijpt niet wat er die middag is gebeurd.

De interessantste vraag blijft, waarom iemand van de meerderheid zo’n tabel lekt.

 

Foto © Reporters

Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.

Commentaren en reacties