JavaScript is required for this website to work.
post

Routekaart voor Catalonië

Theo Lansloot26/11/2014Leestijd 2 minuten

Op 14 november 2014 kondigde Artur Mas, minister – president van de Catalaanse regering, aan dat hij binnenkort de stappen zou bekendmaken die, volgens hem, nodig zijn op de weg van Catalonië naar meer autonomie binnen Spanje of naar onafhankelijkheid.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Hij heef dit inderdaad gedaan op 25 november tijdens een massabijeenkomst in het Forum van Barcelona onder het moto : ‘Después del 9N, tiempo de decidir, tiempo de sumar’ (Na de 9N opiniepeiling, tijd om te beslissen en de balans op te maken). Ruim 3000 aanhangers en sympathisanten namen deel.

Vooraf pleegde hij overleg met alle Catalaanse politieke partijen die zich voor een referendum uitspraken : Convergència i Unió, Esquerra Republicana de Catalunya, Partit dels Socialistas de Catalunya, Iniciativa per Catalunya Verds – EUiA en Candidatura d’Unitat Popular.

Aanvankelijk stuurde ‘Convergència i Unión‘ (CiU), de centrumrechtse partij van minister – president Mas, niet noodzakelijk aan op een totale onafhankelijkheid. Een grotere economische zeggenschap in Spanje was kennelijk aanvaardbaar.

De linkse coalitiepartner ‘Esquerra Republicana de Catalunya (ERC)’ wil wel volledige autonomie evenals de partijen waarmee hij nu heeft overlegd en die alle linkser zijn dan CiU.

Mas had gehoopt dat het resultaat van de ‘vrije opiniepeiling‘ tot een permanent overleg tussen Barcelona en Madrid zou leiden. Aanvankelijk liet premier Mariano Rajoy daaromtrent vrij positieve geluiden horen. Kennelijk werd hij echter teruggefloten door zijn eigen partij. Hij veegt nu elk overleg tussen Madrid en Barcelona op grond van de Catalaanse opiniepeiling, gewoon van tafel en bestempelt die als een schertsvertoning. Het Spaanse parket wil minister – president Mas en sommige van zijn medestanders zelfs voor de rechtbank dagen wegens hun rol in de door Madrid verboden opiniepeiling.

Mas oordeelt nu dat onafhankelijkheid er slechts kan komen via verkiezingen waarbij een eenheidslijst met vooraanstaanden van de maatschappij in het algemeen en leden van politieke onafhankelijkheidspartijen, de absolute meerderheid behaalt. De inzet van de verkiezingen moet voor die lijst onmiskenbaar het oprichten van een onafhankelijk Catalonië zijn. Hij ziet zichzelf niet noodzakelijk als lijsttrekker. Uiteraard kunnen ook andere kieslijsten opkomen. De minister – president zette alsnog geen verkiezingsdatum voorop maar liet wel voorstaan dat hij persoonlijk voorstander is van vlugge verkiezingen die echter grondig moeten worden voorbereid.

Daarna is, volgens hem, zowat anderhalf jaar nodig om een Catalaanse staat uit te bouwen. De nieuwe Catalaanse regering moet van die tijd gebruik maken om de regering in Madrid, de Europese Unie (EU) en de internationale gemeenschap duidelijk te maken dat het oprichten van een nieuwe onafhankelijke staat het doel is. De onafhankelijkheidsverklaring zou dan volgen in 2016, op zijn beurt gevolgd door grondwettelijke verkiezingen en een referendum om de oprichting van de nieuwe Catalaanse staat te ratificeren.

Mas betreurde dat dit titanenwerk niet rustiger kon worden verricht maar verwees naar de heel bijzondere omstandigheden waarin Catalonië zich momenteel bevindt en die haast en spoed helaas noodzakelijk maken. Daarop kreeg de minister – president een staande ovatie en zong de hele zaal het Catalaanse volkslied. Ook Oriol Junqueras , leider van de coalitiepartner ERC stond recht, zong mee maar vertikte het te applaudisseren. Hoe dit verder moet is nog maar de vraag.

Foto © Reporters

Theo Lansloot (1931 -2020) was licentiaat handels- en financiële wetenschappen. Hij was als ambassadeur op rust publicist bij verschillende media. Door zijn professionele achtergrond was hij welbeslagen inzake diplomatie en internationale politiek. Ook volgde Theo de verhoudingen tussen Nederland en Vlaanderen op de voet.

Commentaren en reacties