Schaap of leeuw?

‘Ik ben niet bang voor een leger van leeuwen geleid door een schaap, ik ben bang voor een leger van schapen geleid door een leeuw’. met deze woorden gaf Alexander de Grote 2300 jaar geleden het belang van sterk leiderschap aan. De koning van Macedonië veroverde het Perzische Rijk tot aan de Indus, waardoor hij een van de grootste rijken uit de oudheid creëerde.

Zwak leiderschap

In mijn columns kaart ik geregeld het punt van het zwak leiderschap aan, in België, maar ook in de EU. De Belgische zevendwergenregering wordt geleid door een premier die eerder verklaarde nooit een dergelijke artificiële constructie te willen besturen omdat hij als lid van ‘s lands zevende partij toch maar ‘de vod’ zou zijn. De Europese Unie ligt in handen van een andere liberale fils-à-papa en een christendemocratische fille-à-papa die elkaars bloed kunnen drinken en bij gebrek aan echte politieke power, een kleuterpotje stoelendans spelen bij sterke leider Erdogan, terwijl de wereld wegkijkt van schaamte.

Neville Chamberlain

Door het zwak leiderschap van een Westen in verval, laten 500 miljoen Europeanen zich noodgedwongen ringeloren door een dolgedraaide dictator van een land met amper 9 miljoen inwoners. Al maandenlang haalt hij havelozen uit het Midden-Oosten met chartervluchten op om onze Europese Oostgrens te bestoken. Terwijl de Polen het vuile werk mogen opknappen, luidt het officiële standpunt van de Belgische regering dat we ze allemaal moeten binnenlaten. Het is zoals Marc Elchardus gisteren in De Morgen schreef: ‘Voorstanders van open grenzen beleven hun Neville Chamberlain-moment, bukken en toegeven aan Aleksandr Loekasjenko zoals weleer aan Adolf Hitler.’

De Europese Unie zwaait met de steun van Europees grensagentschap Frontex, maar die wordt door sterke Lidstaten aan onze buitengrenzen als Hongarije, Spanje en Polen, steeds vaker afgewezen. Illegale binnenkomst vormt immers een essentieel onderdeel van Frontex’ rules of engagement. Een Spaanse kolonel formuleerde het hier treffend: ‘The last we want is to turn the Canarias (de Canarische eilanden) into refugee camps.’ Door de aanhoudende druk van Europees links, dreigt Frontex in de toekomst nog meer te vervellen in een veredelde ngo. Het grootste gat in de Europese verdediging is onze eeuwige verdeeldheid.

‘Démocratisme radicale’

In onze onmiddellijke geopolitieke invloedssfeer, nemen de spanningen toe. Op 25 juli kwam er een definitief einde aan de laatste democratische hoop in de Arabische wereld. De met 73% verkozen president van Tunesië Kais Saied pleegde een Grondwettelijke coup d’état en sloot de wetgevende Kamers. Hij verklaarde alle parlementsleden corrupt en onbekwaam en staat sindsdien een ‘démocratisme radicale’ voor. Weg met die lastpakken van de controlerende macht. Voor hen schandpaal en bedelstaf, voor hem het Rijk.

Pan-Arabische eenheid

Die 25ste juli regende het felicitaties vanuit de Arabische wereld. Eerst vanuit Golfstaten als Saoudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, wat later uit Marokko, Egypte en Algerije. Die vreemde eend in de bijt, die luis in de Arabische pels, Tunesië, is na 10 jaar democratische experimenteren terug thuis gekomen, bij de autocratische regimes, weg van het Westen.

Het pan-Arabisch nationalisme en autocratisch socialisme nemen het heft overal terug stevig in handen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Elke Westerse illusie over democratie en mensenrechten is doorprikt. De oude broederband is hersteld. De Arabische Lente is niets meer dan een verre nachtmerrie.

Betoging

Ook bij ons staat de democratie onder druk. Een niet onaardig deel van de publieke opinie zou een collectief ontslag voor de ‘zakenvullende luiwammesen’ van parlementsleden op gejuich onthalen. De laaghartige ‘ben je weer op reis?’-reacties op mijn parlementaire NAVO opdracht in Barcelona, spreken in deze boekdelen. Bekrompenheid als nieuwe deugd. Zo ver hoeft het echter niet te komen, het probleem van de democratische controle lost zichzelf op. De Pandemiewet die het parlement inzake álle mogelijke coronamaatregelen uitschakelt, geraakte vorige week vlot gestemd… door de parlementsleden van de meerderheid. Zelfs de ‘stemmachine’-modus wordt afgezet.

Met de pandemische uitzichtloosheid nemen de frustraties, gelatenheid en woede toe. De betoging tegen de coronamaatregelen zal hiervan zowel uitlaatklep als graadmeter zijn. Ook al blijven de onverkozen leiders van het land Oostindisch doof.

Om het in de beeldspraak van Alexander de Grote te zeggen: bij ons bestaan zowel het leger, als haar leiding uit schapen. Geen leeuw te bespeuren.