Scheuren in dogma’s over islam, of schone schijn?

De voorbije dagen stond de problematiek van het salafisme centraal in de politieke debatten. Een OCAD-studie toonde immers aan dat de radicale islam in opmars is en steeds meer zijn stempel drukt op de moskeeën. Oorzaak: de miljarden petrodollars die worden gepompt in islampropaganda en moskeeën.

Alle partijen struikelen nu plots over elkaar om een verbod te vragen van de buitenlandse financiering van moskeeën en moslimorganisaties in ons land. Zelfs Open VLD, die nochtans al 18 jaar in de regering zit, klaagt plots aan dat er niets gedaan wordt om “het wahabistisch gif uit Saoedi-Arabië te stoppen”. Het verheugt me dat eindelijk zoveel ogen opengaan. Al te lang vond men het immers niet nodig om de Saoedische propaganda en financiering droog te leggen. Als de overheden in ons land maar genoeg geld zouden geven aan de islam dan zou er volgens hen vanzelf wel een ‘Vlaamse islam’ ontstaan die spontaan afstand doet van Saoedisch geld, zo luidde het politiekcorrecte dogma.

In de parlementaire resolutie ‘betreffende de bestrijding van gewelddadige radicalisering’ – een initiatief van N-VA, CD&V, Open VLD, Groen en sp.a – opgetekend door N-VA-parlementslid Nadia Sminate, was nog te lezen: “Veel te lang werden moskeeën in ons land op een niet-transparante wijze ondersteund (met geld, opleidingen voor imams en literatuur) door Golfstaten die zelf een orthodoxe, salafistische interpretatie van de islam uitdragen. Het is belangrijk dat de Moslimexecutieve meer en beter onderbouwde dossiers indient bij de Vlaamse overheid, zodat meer moskeeën volgens de in 2005 uitgewerkte procedure kunnen worden erkend.” De enige partij die deze resolutie niet ondertekende, het Vlaams Belang, zag het anders en diende een eigen voorstel in waarin een pleidooi werd gehouden om “in overleg met de federale overheid te komen tot een verbod op buitenlandse subsidiëring van moslimorganisaties”.

Intussen werd bekend dat de Vlaamse regeringspartijen CD&V, N-VA en Open VLD een akkoord hebben gesloten om 80 extra moskeeën te erkennen tegen 2019. Voor 43 moskeeën in Vlaanderen werd door Liesbeth Homans alvast de erkenningsprocedure opgestart. Eens erkend heeft een moskee recht op twee door de federale overheid betoelaagde imams en subsidies die opgehoest moeten worden door de provincies. De huidige erkende moskeeën ontvangen jaarlijks gemiddeld zo’n 40.000 euro belastinggeld.

De voorbije jaren moest ik naar aanleiding van de vele vragen die ik stelde tot in den treure van Liesbeth Homans horen dat erkenning en financiering van moskeeën een goede zaak was. “Meneer Janssens, wilt u liever een niet-erkende moskee waarop we geen controle hebben dan een erkende moskee waarop we controle hebben?”, wierp ze me steeds voor de voeten. Keer op keer toonde ik bewijzen dat de controle op erkende moskeeën volledig mank liep en dat overheidssubsidies hoegenaamd geen garantie waren voor gematigdheid. Bijna de helft van de erkende moskeeën (13 van de 28) zijn trouwens Turkse staatsmoskeeën die dienst doen als propagandakantoren van islamfundamentalist Erdoğan. Ook wees ik de minister erop dat minstens één imam van een erkende moskee (De Koepel) als jihadist in Syrië vecht. Allemaal zaken die keer op keer door de minister arrogant terzijde werden geschoven.

Ondertussen ben ik blij dat de geesten gerijpt zijn. Minister Homans wil nu plots harde garanties van de staatsveiligheid dat de moskeeën die ze wil erkennen niet besmet zijn door de radicale islam. Ze neemt geen genoegen meer met een louter ‘nihil obstat’ van de staatsveiligheid, maar wil de erkenningsdossiers zelf inkijken. Nadia Sminate, tot voor enkele maanden nochtans luid roepend om méér erkenningen, vraagt zich nu zelfs af of erkenning en betoelaging wel een goede aanpak is (http://www.doorbraak.be/nl/nieuws/een-westerse-islam-realiteit-mythe).

Tweeëndertig beleidskritische vragen stelde ik deze legislatuur al over het islambeleid van de Vlaamse regering. Misschien heeft het wijzen op vele ongemakkelijke waarheden met betrekking tot de islam in Vlaanderen toch enkele breuken kunnen slaan in de heersende dogma’s – of is het alleen maar schone schijn?

Het is nu afwachten of Liesbeth Homans en de N-VA hun subsidiëringspolitiek van moskeeën daadwerkelijk zullen aanpassen en of er echt initiatieven worden genomen die de buitenlandse financiering van de moskeeën droogleggen. Meer geld voor de islam – buitenlands geld óf Vlaams belastinggeld – leidt immers tot een versterking van de islam in Vlaanderen. Ik hoop van harte dat de in de media breed uitgesmeerde pleidooien geen goedkope show zijn om zieltjes te winnen. Het is immers dringend nodig dat de regering het geweer van schouder verandert. Want een geïslamiseerd Vlaanderen is het ergste wat ons land zou kunnen overkomen. En dat zal het enige resultaat zijn als het huidige beleid verdergezet wordt.

(Chris Janssens is fractievoorzitter Vlaams Belang in het Vlaams Parlement)

Foto ©reporters