JavaScript is required for this website to work.
Media

Slordig Nederlands en we geven er niet om

Theo Lansloot14/12/2015Leestijd 2 minuten

Opnieuw aandacht voor een verzorgde taal, het komt iedereen ten goede. Een gezamenlijk pleidooi van Leo Neels en Theo Lansloot.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Op 8 december 2015 verscheen, in Knack een, mijns inziens, bijzonder interessant en welgekomen artikel van Professor Dr. emeritus Leo Neels. Tot 2013 was hij hoofddocent Mediarecht aan de K.U. Leuven en is als emeritus met opdracht verbonden aan het Departement Communicatiewetenschappen van de Universiteit Antwerpen. Hij was o.m. voorzitter van de Raad van Bestuur van Belga, en directeur-generaal van de TV.-zender VTM. Sedert 2014 is hij algemeen directeur van de onafhankelijke denktank Itinera.
De titel van het artikel luidt: ‘Er wordt slordig omgesprongen met taal en we malen er niet meer om’. Helaas maar al te waar. De auteur zet ons er toe aan opnieuw aandacht te ontwikkelen voor keurig taalgebruik. Hij pleit voor een foutloze spelling en een correcte uitspraak, ook in radioreclamespots.

Professor Neels wijst er terecht op dat de vorige generaties lang voor het behoud van het Nederlands hebben moeten strijden en die harde strijd ook hebben gewonnen. Het komt ons dus niet toe, zo schrijft hij, met die taal zorgeloos om te springen want een heldere taal draagt er toe bij heldere gedachten te uiten.

Verder klaagt hij het falen van het onderwijs aan dat zelfs academici de wereld instuurt die de eigen taal niet foutloos kunnen schrijven. Voor velen maakt dat echter niets uit op grond van het foute motto: alles mag, alles kan. Slechts weinigen durven tegen die strekking ingaan.

Die onzorgvuldigheid geldt evenzeer voor de manier waarop wij zelf onze taal in het dagelijkse leven spreken. In de media is het al niet beter. Zij vervallen soms in dialect wat toch echt hun rol niet kan zijn. De schrijver wijst er terecht op dat ook radioreclamespots taalkundig verpauperen tot slonzigheid en brij met dubbelzinnigheden, lawaai, lompheid en veel banale stereotypen.

Waar ik het niet met hem eens is dat hij kennelijk geen bezwaar heeft tegen dialect in lokaal taalgebruik in kleine kring. Mijn jarenlange ervaring is echter dat als iemand thuis of met vrienden en familie, meestal dialect spreekt, hij of zij niet zo maar in staat is in het openbaar zonder meer naar een verzorgde taal en uitspraak over te schakelen

Afgezien daarvan zijn de door professor Neels vertolkte standpunten ten gunste van een keurig geschreven en gesproken Nederlands bijzonder lezenswaard.

Gelukkig treedt Doorbraak zegraag bij.

Foto (c) Reporters

Theo Lansloot (1931 -2020) was licentiaat handels- en financiële wetenschappen. Hij was als ambassadeur op rust publicist bij verschillende media. Door zijn professionele achtergrond was hij welbeslagen inzake diplomatie en internationale politiek. Ook volgde Theo de verhoudingen tussen Nederland en Vlaanderen op de voet.

Commentaren en reacties