The smoking gun
Zaak Van de Cloot moet overwaaien
Neen, we konden niet achterhalen of de woorden van Ivan Van de Cloot over een intimiderende minister in Houston kloppen. Maar dat ze zouden kunnen gezegd zijn, daarover zijn insiders het roerend eens. De sfeer is uitermate gespannen, zeker ook bij minister-president Kris Peeters. 2014, weet je wel.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementIvan Van de Cloot deed gisteren een straffe uitspraak in Knack. ‘Onlangs reisde er een belangrijke Vlaamse handelsmissie naar de Verenigde Staten. Ik was er niet bij, maar achteraf kreeg ik volgend bericht van wat er gezegd is. (neemt een papier en schraapt de keel): “Op de exportmissie in Houston vertelde een topminister aan de journalisten dat iedereen die kritiek had gegeven op het ACW, één voor één zouden worden aangepakt. En terwijl hij dat vertelde, maakte hij van zijn hand een revolver en schoot hij.”’
Sterke woorden die vandaag, een dag nadat ze bekend werden gemaakt, in de pers verbazingwekkend weinig stof deden opwaaien. Enkele kranten maken er in een klein hoekje melding van, De Standaard doet er erg denigrerend over. ‘Hij kent de context van de uitspraak niet, en heeft de anekdote ook maar uit de derde hand. (…) Beetje vervelend voor het verhaal van Van de Cloot: geen enkele journalist kan zich een dergelijk gesprek herinneren.’
‘Dat zou pas sterk geweest zijn, als een journalist zich dat wel publiek zou “herinneren”’, lacht een door ons gecontacteerde insider. ‘Omerta is een te sterk woord, maar geloof me vrij; niemand zal het verhaal van Van de Cloot bevestigen. Al was het maar uit deontologisch oogpunt: dat soort opmerkingen wordt in de rand van zo’n handelsmissie gemaakt, dikwijls aan de toog en in min-of-meer vertrouwelijke situaties. Journalisten bevestigen zo’n uitspraken dan ook nooit’, weet een door de wol geverfde vakgenoot ons te vertellen.
Wij contacteerden een vijftal journalisten. Twee rode draden liepen door alle vijf de gesprekken. Eén: ‘dit is off the record. Je mag me niet citeren.’ Twee: de verhalen van de vijf zelf, die liepen bijzonder parallel. We halen er de ‘gemeenschappelijke’ delen uit.
Wie wat in Houston heeft gezegd, zal wellicht eeuwig een raadsel blijven. ‘Dat had Van de Cloot ook vooraf wel kunnen weten’, klinkt het bij de meest cynische van onze bronnen. Waarom deed hij het dan, zo’n zware maar onbewijsbare aantijging de wereld insturen?
‘Het moest er bij hem gewoon uit’, klinkt het. Iedereen is het er over eens. Ivan Van de Cloot is uitermate verstandig, heeft een uitermate scherp inzicht, is uitermate verontwaardigd over de gang van zaken in dit land en voert het maatschappelijk debat uitermate eerlijk. Geen verborgen agenda’s bij de hoofdeconoom van Itinera. Maar uit zo’n bundel ontstaat frustratie.
Wellicht is niemand in het land zo op de hoogte van het Dexia-dossier. In de geheime Kamercommissie bracht hij een uiteenzetting die een enorme indruk heeft achtergelaten. Stelselmatig komen zijn waarschuwingen ook uit. ‘Geen enkele politicus, geen enkele minister, ook niet Koen Geens (financiën) of Johan Van de Lanotte (economie) durft het in een publiek debat opnemen tegen Van de Cloot als het over Dexia gaat’, zegt een economische journalist. ‘Hij maakt ze inhoudelijk allemaal in, want kent de kleinste details.’ Waarop volgt bij een andere contactpersoon: ‘Misschien is iemand als Van de Lanotte wel handiger in de communicatie.’
Van de Cloot kent het Dexia-dossier van binnen en buiten, kent de explosiekracht er van, ziet dat het hele land daar eigenlijk rustig bij blijft en voelt zich machteloos. Dat frustreert hem. Vandaar dat ‘het er uit moest’. Iemand als Van de Cloot, verstandig en niet beïnvloedbaar, is levensgevaarlijk voor het regime. We krijgen te horen dat ‘men’ hem zal proberen uit te schakelen door zijn geloofwaardigheid te ondermijnen.
Alles staat op het spel
Tegen die achtergrond valt de reactie vandaag dan weer mee. Waarom wordt van deze situatie, het uiten van een niet hard te maken beschuldiging, geen gebruik gemaakt om hem aan de schandpaal te spijkeren? Nu valt in onze gesprekken voor het eerst de naam Kris Peeters. Logischerwijze rust de verdenking op Hilde Crevits, de andere minister die aanwezig was op de genoemde handelsmissie. Zij zit gepokt en gemazeld in de ACW-familie terwijl Kris Peeters tot de middenstandsvleugel behoort. Van wie verwacht iedereen dus zo’n overspannen reflex ter verdediging van datzelfde ACW?
En toch. Als Dexia en ACW nog voor meer ellende zorgen, is dat ook voor Kris Peeters een fatale molensteen rond zijn politieke nek. Peeters en ACW zijn vandaag objectieve bondgenoten in een zeer turbulente tijd. Voor Peeters, CD&V en ACW staat niet veel maar staat alles op het spel. De Vlaamse minister-president vreest dat hij voor een onmogelijke opdracht staat om zijn partij in 2014 te redden. Dat maakt hem uitermate zenuwachtig en gepikeerd.
Opvallend is dat alle vijf onze gespreksgenoten zich kunnen voorstellen dat Peeters zo’n intimiderende bedreiging heeft uitgesproken, hoewel niemand bevestigt dat hij dat in Houston ook daadwerkelijk heeft gedaan. ‘Toen ik de woorden van Van de Cloot las met dat beeld van die revolver, dacht ik “Dat is helemaal Kris”’, klinkt het, uiteraard, off the record bij iemand die de Vlaamse minister-president goed kent.
Het brede publiek weet het niet maar de afgeborstelde en charmante Vlaamse minister-president kan venijnig uit de hoek komen. Vooral de jongste maanden onderging hij een metamorfose. Journalisten die kritiek uitbrengen op zijn beleid krijgen telefoons van hem om hen de les te spellen en zijn bewoordingen zijn niet altijd diplomatisch, horen we bij ervaringsdeskundigen. Vooral kritische bedenkingen op Lange Wapper en Vlaanderen in Actie (Via) liggen uitermate gevoelig bij Peeters. ‘Wij zijn wat gewend met Guy Verhofstadt en Yves Leterme maar stilaan wordt het met Kris Peeters erger’, krijgen we te horen en zo’n vergelijking kan tellen.
Een andere journalist nuanceert: ‘Dat een minister zich verdedigt, is normaal. Natuurlijk wordt de grens met intimidatie dan erg dun. Wanneer wordt een verweer van een minister-president bedreigend? Je vreest als journalist natuurlijk altijd van bronnen afgesneden te worden als zo’n belangrijk iemand misnoegd reageert op een artikel. Sommige collega’s reageren dan te defensief. Maar ik geef zeker toe dat de toon van Peeters de jongste maanden verscherpt is.’
Of het verhaal van Van de Cloot over wat in Houston is gezegd en gedaan, klopt of niet; het is toch verbazend dat mediamensen het zich helemaal kunnen voorstellen dat het zo is gebeurd en ook allemaal overtuigd zijn dat het nooit zal kunnen bewezen worden.
Waarom vaart hij dan niet scherper uit naar Van de Cloot? ‘Zijn omgeving heeft hem wellicht verteld dat hij de jongste tijd te ver gaat. Als hij nu zwaar op het gaspedaal drukt, zal inderdaad blijken dat Van de Cloots verhaal niet kan bewezen worden. Maar Peeters loopt dan wel het risico dat andere verhalen bovenkomen die zware krassen trekken op zijn imago van de afgeborstelde mister Proper. En dat kan hij vandaag niet hebben. Hij verkiest dat deze zaak te laten overwaaien en tegen september is die dan verbleekt in de zomerzon.’
<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>
Categorieën |
---|
Tags |
---|
Peter De Roover was achtereenvolgens algemeen voorzitter en politiek secreteris van de Vlaamse Volksbeweging , chef politiek van Doorbraak en nu fractievoorzitter voor de N-VA in de Kamer.
Peter De Roover verantwoordt de keuze van de N-VA om in Vlaanderen een Zweedse coalitie op de been te helpen, zonder het Vlaams Belang.
Een ruime meerderheid van de Belgen blijft achter het Belgische EU-lidmaatschap staan volgens de laatste Eurobarometer voor de verkiezingen.