Terrorisme zonder doel?

Opnieuw een ‘daad van terreur’ in Brussel. In de kranten van de volgende dag is het nauwelijks nog een hoofdpunt. Maar wat zit er achter het gebruik van het woord ‘terrorisme’? Het woord moet veel zeggen zonder dat het gezegd wordt.

‘Een daad van terreur’

‘De steekpartij had plaats in de Brusselse gemeente Schaarbeek. Het Openbaar Ministerie is een onderzoek gestart en houdt er serieus rekening mee dat het om “een daad van terreur” gaat.’ Het Nederlandse Elsevier moet zowat de enige zijn die aanhalingstekens plaatst bij die ‘daad van terreur’. Het is journalistieke newspeak, nu ‘verward’ als motief een beetje belachelijk dreigde te worden.

‘Terrorisme’, meer krijg je als motief en verklaring van de ‘terroristische steekpartij’ niet. Tenzij… sommige media meldden dat de steekpartij ontstond toen de agenten de dader wilden controleren. Hoe durven ze. Je voelt de beschuldiging van etnische profilering en racisme al hangen. Alweer pesterij van agenten, aan een ex-militair dan nog. Iemand die het land heeft gediend. Maar neen, hij viel de agent gewoon aan op straat, in een plotse opwelling van ‘terrorisme’.

Wat kan zo’n plotse vlaag van terrorisme opwekken? In de artikels daarover lezen we (Google News geeft heel veel resultaten bij de zoekopdracht ‘Hicham D’ – heel veel dezelfde artikels, blindelings overgenomen van Belga). We leren dat Hicham D. geen onbekende is voor het gerecht, onder meer wegens contacten met Brusselse jihadisten. Daarnaast melden ‘bronnen nabij het onderzoek’ dat de man in 2011 zou aangereden geweest zijn door een gepantserd voertuig van de federale politie en daarbij zwaargewond raakte. Een proces daarover zou hij verloren hebben. Daarenboven zou recent één van de kinderen van de man overleden zijn. Let vooral op de ‘zou’.

Moslimextremisme

Soms zijn er vermetele journalisten die een koppeling maken, zoals op de site van GVA. Die meldt dat het ‘mogelijk om een terroristische aanslag gaat. Hicham D. zou immers contacten gehad hebben met Syrië-strijders, zo melden gerechtelijke bronnen.’ De Standaard vraagt zich af: ‘Is Hicham Diop een gevaarlijke terrorist die als “lone wolf” een aanslag wilde plegen op politieagenten? Of is hij een man die om persoonlijke redenen een zware wrok koestert tegen de politie? Of is het een combinatie van beide?’ Wat verder in het artikel in de krant staat nog ‘Hicham Diop is gelinkt met moslimextremisme.’ Het hoge woord is er uit. Knack heeft het ook gezien en is nog specifieker: ‘De dader wordt ervan verdacht banden te hebben met radicale islamisten en foreign fighters in Syrië en Irak. Zo wordt hij gelinkt aan het beruchte Molenbeekse Centre Islamique Belge van de naar Syrië vertrokken sjeik Bassam Ayachi. Of Diop zelf ook in Syrië is geweest, is nog niet duidelijk.’

In Franstalig België berichtte Le Peuple (en andere vergelijkbare sites)over Hicham D: ‘Il était de plus sur les listes d’un parti islamiste, suppléant sur la liste “Parti citoyenneté prospérité” aux élections régionales bruxelloises en 2004.’ De website verwijst naar de verwevenheid van Hicham D met andere moslimextremistische groepen, lang voor hij door een politievoertuig werd aangereden of een kind ‘zou’ gestorven zijn. Dat is verifieerbare informatie die niet werd overgenomen in Vlaanderen. Tenzij door Vlaams Belang in een persbericht, zonder verwijzing naar de bronnen van dat nieuws.

Terreur

Terreur is georganiseerd geweld met een politiek of ideologisch doel. Met andere woorden, als dit echt een geval van terreur is, wat is de link, wat is de ideologie achter de daad? Daar wordt in de verslaggeving maar heel omfloerst over bericht. ‘Hicham D. zou contact hebben gehad met jihadstrijders.’ Hebben ze dan samen thee gedronken? De link is een bepaalde extremistische interpretatie van de islam, die interpretatie die door IS en/of Al-Qaida naar voren wordt geschoven. Het woord islam wordt angstvallig vermeden zo lijkt het wel.

Is de link met moslimextremisme of de benoeming van de terreur als ‘islamterreur’ een beschuldiging van alle moslims? Neen toch. In tegendeel. Het juist benoemen maakt het voor moslims makkelijker er afstand van te nemen. Het moet voor goedmenende moslims behoorlijk vermoeiend zijn om dat elke keer te herhalen, maar het omfloerst benoemen als ‘terrorisme’ om toch maar niemand te kwetsen, lijkt veel schadelijker. Nu wordt de indruk gewekt alsof iets niet mag gezegd worden. Alsof er een groot geheim is, een complot.

Een probleem aanpakken begint bij het duidelijk formuleren wat het probleem is. Wel, er is islamterreur. Zoals er ooit communistisch terreur was. Dat maakte toen niet alle communisten terroristen, zoals nu elk weldenkend mens weet dat niet alle moslims terroristen zijn. Er zijn moslims die radicaliseren, soms heel snel, de triggers zijn heel variabel en onvoorspelbaar. De rode draad in de hedendaagse terrorismegolf is net die bepaalde interpretatie van de islam. Zeg dat dan gewoon. Er zijn aanwijzingen dat Hicham D geïnspireerd is door een extreme interpretatie van de islam, zoals die door IS wordt gepropageerd. Enkel daarom heeft het federaal parket de zaak als terrorisme naar zich toegetrokken. Vergeet dus de aanrijding door een politievoertuig, of het overlijden van een kind, als het terrorisme is, dan is het ‘islamterrorisme’.

Als de politiewoordvoerders en politici dus spreken over ‘een daad van terrorisme’ bedoelen ze dus ‘islamtterrorisme’. geweld gelegitimeerd door een bepaald interpretatie van de islam. Alleen dat durven of willen ze niet zeggen. Een mens vraagt zich af waarom. Als Hicham D een terrorist is, is hij minstens geïnspireerd door IS (of een vergelijkbare organisatie) en hun interpretatie van de islam, anders is hij door hen gestuurd of hij is geen terrorist, maar enkel verward.

Foto (c) Reporters