JavaScript is required for this website to work.
post

Terroristen en de VN

Mohamed Talhaoui13/10/2016Leestijd 4 minuten

Het is hoog tijd dat ook België stopt met de bombardementen in Syrië voor er weer onnodig onschuldige slachtoffers vallen.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Men vroeg de Amerikaanse intellectueel Noam Chomsky eens hoe terrorisme te bestrijden. Zijn antwoord was simpel: ‘Door te stoppen als (Amerikaanse) staat om elders terrorisme te bedrijven’. Vroeger was het zo dat er werd vanuit gegaan dat de terrorist voor de één, de vrijheidsstrijder was voor de ander. In die tijd werd er gepleit voor een vage terrorismedefinitie en gaf men de voorkeur aan het verbieden van specifieke handelingen van terroristen (moord, vernieling, ontvoering …). Om de internationale orde sinds WOII te beschrijven, zijn er geleerden die deze VN-orde definiëren als een toestand van ‘International Warlordism’. Dit bij gebrek aan een internationale politieke en juridische orde waar gelijkheid voor de internationale regels geldt en waar dus wereldmachten ongestraft hun oorlogsgangen kunnen gaan die vaak terreurdaden inhouden (cfr. de privileges van de VN-vetomachten).

Het is een feit dat in de recente rechtsontwikkeling omtrent terrorisme in grote mate wordt voorbijgegaan aan laakbare terroristische daden die door (alle) staten en hun legers worden begaan, hoewel initiële verdragen terroristische daden door om het even welke partij (ook staten) veroordelen. Deze trend is logisch omdat de internationale rechtsontwikkeling nu eenmaal door diezelfde staten wordt gedicteerd. De hedendaagse geschiedenis leert ons echter dat het net staten zijn die in dezelfde beweging tot de grootst mogelijke terroristische/oorlogsmis-daden in staat zijn, denk maar aan de napalm in de Vietnamoorlog, de Cast Lead oorlogsmisdaden van Israel in Gaza of, meer recent, de chemische aanvallen van Assad in Syrië. Onschuldigen vermoorden om politieke eisen te realiseren is een uiterst laakbare daad, maar diegenen die weigeren historische voedingsbodems hiervoor als verklaringsbron te bekijken (tot en met de mathematische neokoloniale politieke geografie bekrachtigd door diezelfde VN) zijn ziende blind. Alsof men een fenomeen als ISIS kan verklaren zonder eerst de Amerikaanse bezetting van Irak in ogenschouw te nemen.

Welnu, dit pokerspel op wereldschaal van ‘oorzaak en gevolg’ waarbinnen die VN-cenakels druk wordt gebikkeld, begint met Syrië groteske vormen aan te nemen. Eigenlijk dienen zulke ‘onderhandelingen’ elders in grote mate om de zwakkere (meestal niet-statelijke) vijand verder te demoniseren en van de macht te verdrijven om zo de vriend van een der grootmachten te laten glooien onder het ogenschijnlijke warme deken van menselijkheid en mensenrechten. Omdat nu twee grootmachten in dit pokerspel diametraal tegenover elkaar staan, ‘zal op termijn geen enkele Syriër meer overblijven om af te maken’, aldus voormalige VN-chef Kofi Annan. Tot daar de effectiviteit van de wereldorganisatie.

Het is duidelijk dat deze VN, de groottempel waar staten als hogepriesters fungeren, ook in de cruciale toekomstige ontwikkelingen over vrede en veiligheid geen neutrale ‘broker’ meer kan zijn. Integendeel, er zijn nu op universele schaal staatselites opgestaan die in alle strafrechtelijke immuniteit eerder met onderdrukking en ‘state looting’ dan met het welzijn van volkeren hun brood verdienen. En met dezelfde assertiviteit als hun voormalige koloniale overheersers hogepriesters afvaardigen naar deze organisatie. Want de tragedie op lange termijn van de VN zal zijn dat haar werkzaamheden geen vrede en zekerheid bewerkstelligen maar een proliferatie van ‘feitelijke machthebbers’ in de hand zal werken, allen bestempeld als terroristen en allen op zoek zijn naar een volk en een territorium om staatsmacht te kunnen uitoefenen. Naast het concept van volk zonder staat en territorium zonder volk, duikt nu het doomconcept op van een ‘staat’ (niet in de conventionele zin maar in de zin van een ambitieuze machtsgroepering) zonder officieel of, erger, nog te veroveren volk en territorium. En dit in de eerste plaats om, zoals vele conventionele machthebbers naast hen, het staatsconcept te kunnen misbruiken voor persoonlijke accumulatie. Wie hierbij nog twijfels heeft, moet zich eens de vraag stellen wat Poetin en Mohammed VI in Panama te zoeken hebben, wie die billionairs zijn die gewezen presidentskandidaat Bernie Sanders immer ten berde brengt, waarom de laatste 3 (!) IMF-directeurs dreigen veroordeelde criminelen te worden, tot zelfs, waarom in Vlaanderen niemand mag weten welk loon de N-VA aan haar voorzitter uitkeert …

Terroristen zijn bij uitstek met internationale politiek bezig. De voormalige premier van Spanje Zapatero kantte zich in zijn eerste verkiezingscampagne tegen de deelname van Spanje aan de bezettingsoorlog van de Amerikanen in Irak. De aanslag van Madrid kan in dat opzicht een monsterachtige waarschuwing zijn geweest aan de Spaanse bevolking om zich uit Irak terug te trekken. Zapatero heeft dit tegen de zin van de Amerikanen toch gedaan. Sindsdien zijn er geen grote aanslagen meer gepleegd in Spanje. Vorig jaar besloot de Canadese premier eveneens zijn verkiezingsbelofte waar te maken en Canadese bombardementen op Syrië en Irak op te schorten en in dezelfde beweging 25.000 Syrische vluchtelingen op te vangen. Frankrijk kreeg de eerste lading terreurdaden over zich heen pas nadat ze meer dan een jaar de regio zat te bombarderen. In België bleven we van jihadterreur gespaard. Totdat men in het stadhuis van Antwerpen besliste om van bombardementen in Syrië en Irak een hoofdprioriteit te maken van ons buitenlands beleid. Wat men er ook over moge beweren, de aanslag van Zaventem had vermeden kunnen worden indien België niet aan die bombardementscoalitie had deelgenomen.

Moeten we dan ISIS zijn gangen dan laten begaan? In geen geval! Maar ISIS is het rechtstreekse gevolg van het Amerikaanse buitenlandse (oorlogs-)beleid. En de rechtstreekste verantwoordelijkheid van de omliggende Arabische Staten (en in mindere mate van Turkije). Zij zijn de enigen die de ISIS-waanzin duurzaam moeten en kunnen stoppen. Het feit dat zij met hun aanzienlijke fortuinen en manschappen deze klus niet kunnen/willen klaren, zegt alles over de notie ‘Arabische VN-staat’, met de nadruk op ‘VN-staat’…

Op 6 oktober bood de Zweedse VN Gezant voor Syrie Staffan De Mistura, die in een zeldzame emotionele bui op de BBC hevig te keer ging tegen de bombardementen in Syrië, in een wanhoopsdaad zijn vege lijf aan de terroristen van Al Qeada in Syrië aan om samen Aleppo te verlaten en zo de 250.000 inwoners te sparen van Syrische en Russische bombardementen.

Het is de hoogste tijd dat ook België/Vlaanderen stopt met de bombardementen in die regio voor er hier weer onnodig onschuldige slachtoffers vallen. Nog minder dan VN-vetomacht Frankrijk (remember Sykes Pickot?) heeft België/Vlaanderen daar helemaal niets verloren.

 

Mohamed Talhaoui behaalde een master in Governance and Development en is voorzitter van ICPS (www.icpsnet.com)

 

Foto: © Reporters

Personen
Commentaren en reacties