JavaScript is required for this website to work.
post

Uitgavenkloof Vlaanderen-Wallonië vergroot

Pieter Bauwens27/5/2013Leestijd 2 minuten

Het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds pleit voor de splitsing van de sociale zekerheid. Ze wil dat ondersteunen met feiten, daarom onderzoekt het ziekenfonds jaarlijks de uitgavenverschillen tussen Vlaanderen en Wallonië op basis van de gegevens van de Landsbond van de Neutrale Ziekenfondsen, goed voor een ‘steekproef’ onder 4,46 % van de bevolking.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De resultaten van die studies tonen aan dat tot 2010 de uitgavenverschillen afnamen tot ongeveer €50 per hoofd. Die dalende trent zette zich in vanaf 2008, Toen bedroeg het verschil €83,07, dat verminderde tot € 65,90 in 2009 en € 50,45 in 2010. Cijfers die gelijklopen met die uit de Riziv-studies. Het leidde tot grote tevredenheid in unitaire kringen die aan de horizon de omkering van de transfers zagen opdoemen.

Maar het V&NZ stelde in 2011 een trendbreuk vast. Het uitgavenverschil steeg in één jaar tot meer dan het dubbele, namelijk € 109,93. Het wordt afwachten of die resultaten ook door de studies van het Riziv bevestigd zullen worden. Maar de meest recente cijfers van het V&NZ, die van 2012, bevestigen de trendbreuk. In 2012 stijgen de transfers opnieuw. Het verschil tussen de gemiddelde ziektekosten voor een Vlaming (€ 1.973,09) en een Waal (€ 2.098,36) nam in 2012 toe tot € 125,27, een verschil van 6,35 %.

Ook in deelgebieden van het onderzoek blijven de verschillen in gezondheidszorgcultuur duidelijk. Zo is het Globaal Medisch Dossier (GMD), met de huisarts als centrale spil, veel populairder in Vlaanderen dan in Brussel en Wallonië. Vlaanderen telt dan weer minder hospitalisatiedagen. Ten opzichte van 2011 daalt het gemiddeld aantal hospitalisatiedagen lichtjes. Zo evolueert dit in Vlaanderen van 3,40 naar 3,33 per verzekerde. In Wallonië is er een vermindering van 3,44 naar 3,41. Brussel springt er nog steeds uit met 3,64 dagen. Een ander groot verschil is dat in Wallonië bijna dubbel zoveel personen de verhoogde tegemoetkoming of omnio genieten. (omnio is een beschermingsmaatregel voor gezinnen met een laag inkomen die recht geeft op het voorkeurtarief voor geneeskundige verzorging- raadplegingen, geneesmiddelen, hospitalisatiekosten,…) Volgens het V&NZ moet men bij zo’n cijfers de vraag stellen of er daarvoor geen collectieve verantwoordelijkheid rust bij de beleidsverantwoordelijken. 

Dezelfde sterke verschillen zijn er ook in de sector van de uitkeringen voor arbeidsongeschiktheid of invaliditeit. Het valt op dat het verschil in aantal dagen arbeidsongeschiktheid tussen Vlaamse en Waalse gerechtigden jaarlijks blijft toenemen. Dat was in 2012 gemiddeld al 4,55 dagen méér per Waal dan per Vlaming. Een negatieve evolutie van de laatste jaren. In 2007 bedroeg het verschil amper 1,75 dagen. 

Conclusie

Volgens het V&NZ is de vergroting van het uitgavenverschil niet zonder gevolgen: ‘Deze toenemende uitgavenkloof, die zelfs geen rekening houdt met de veel hogere bijdragen van de Vlamingen aan de federale sociale zekerheid, leidt onvermijdelijk naar hogere lasten voor de werkende Vlamingen en legt een zware hypotheek op de “sociale zekerheid” van de volgende generaties.’ Het Vlaamse ziekenfonds betreurt dat de zesde staatshervorming geen werk gemaakt heeft van de volledige splitsing van de ziekteverzekering. ‘Structurele maatregelen en een eigen doeltreffend gezondheidsbeleid gericht op de specifieke verzuchtingen van elke deelstaat, blijven dan ook uit.’

<Een goed artikel? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.

Commentaren en reacties