Une liaison dangereuse

Ik moet onze Waalse landgenoten gelijk geven. Franse televisie, of toch de debatten en panels daar zijn grappiger dan de kouwe pap hier, met die woordonbekwame sukkels die men telkens weer aan tafel zet. Aan beide kanten van de taalgrens: blijkbaar zijn het niet alleen de frieten en het bier die ons Belgen verenigen.

En akkoord, in Frankrijk babbelen ze vaak met drieën door elkaar heen, en dan versta je er niks meer van, mais n’empêche, dat neemt niet weg.
Nu zag ik net een geanimeerd debat op CNews, in L’Heure des Pros. Pascal Praud doet dat twee keer per dag: een uur ’s ochtends en een uur ’s avonds.

Die Praud zit niet met zijn duimen te draaien en neemt zelf ook standpunten in, soms tot ergernis van zijn gasten, al blijft alles zeer hoffelijk en wordt er ook veel gelachen. Maandag had hij het even aan de stok met Jérôme Béglé, directeur adjoint van de Le Point, een gast die vaak in zijn panel zit.
Toen nu Pascal Praud het programma wilde afsluiten, en zijn gasten bedankte voor de medewerking – zij hadden hun stoelen al verschoven en hun maskers opgezet – maakte hij een uitspraakfoutje, dat hem als een zware zonde werd aangerekend door Béglé.

Praud sprak namelijk de ‘t’ uit in ‘prêts‘, en dat moest eigenlijk een ‘z’ zijn, of desnoods niets. ‘Bon, mes amis, je vois que vous êtes prêts à partir…’  Béglé wees hem daar onmiddellijk op en herhaalde zijn zin op de correcte manier.
‘Ik dacht niet dat ik de liaison had gemaakt,’ zei Praud. ‘Ik vraag de replay,’ zei Béglé.

Die replay kunt u hier horen, lezer.

Inclusive writing, l’écriture inclusive mag dan geaccepteerd worden in universitaire scripties, inclusive pronunciation heeft blijkbaar een langere weg te gaan.