Ooit gaf ik een familiefeestje waarin ik een buffet met zelfgemaakte gerechten aanbood. Daaronder één ‘mol’: kip curry van de Aldi, in diepvries verkrijgbaar aan 2.29 euro. Gewoon de zak omdraaien in een pot en opwarmen, duurt vijf minuten. Het was een enorm succes. Iedereen prees mijn kookkunsten, iemand vroeg zelfs het recept.

Ook met drank deed ik het al, en nu komt mijn geloofwaardigheid op toekomstige familiebijeenkomsten in het gedrang: goedkope rode wijn uit een karton in flessen overgieten waar ooit dure bordeaux in had gezeten. Zelfs de ‘kenners’ prezen al nippend en gorgelend de chateau. Wat leert ons dat? Dat smaak vooral berust op perceptie en illusie.

Zonder twijfel gaat het in bovenstaande gevallen om bedrog, maar ook om een experiment, en zelfs om een grap. Zo zag ik het toch, iedereen van de gasten loopt nog gezond en wel rond, en zonder staart. De morele kant van de zaak is iets voor professoren ethiek, Ignaas Devisch bijvoorbeeld, die altijd in De Afspraak mag opdraven als de Vlaming in gewetensnood zou kunnen verkeren.

Wurstpolizei

Bram Van Braeckevelt (Groen), het brein achter de 50% veggie-regel

Bedrog, experiment en grap: die drie dimensies ontdekte ik ook in het schandaal van de voorbije Gentse Feesten, wat zeg ik, dé ontmaskerde leugen van deze eeuw, Veggiegate genaamd. Twee kleine Vlaamse zelfstandigen, de trots van ons economisch weefsel, wilden op die feesten een worst- en hamburgerkraam neerpoten aan de Korenmarkt, maar botsten op een stedelijke oekaze dat daar alleen vegetarische kost mag aangeboden worden.

Dat was een idee van schepen van feestelijkheden Bram Van Braeckevelt, die op die manier de vleesetende Vlaming met zachte hand naar de nepworst wil begeleiden. Nu is het een grote flater om zo’n belangrijk departement als Feestelijkheden aan een groene keizer-koster over te laten. Dat vraagt om problemen. Groenen zijn per definitie immers adepten van een vreugdeloze samenleving, waarin elke vorm van plezier, losbandigheid, vertier -en dus meteen ook elke grap- wordt gewogen volgens de ecologische voetafdruk. Bij roden, blauwen en tsjeven is politieke correctheid een tic, bij de groenen is het de essentie van hun ideologie.

Van Braeckevelt wilde daarbij niets aan het toeval of de keuzevrijheid van de uitbaters overlaten en besliste om 50% van de eetkramen veggie te maken. En zo komen we weer uit bij Caroline en Philippe Lainez, die normaal doodgewone worsten van Boma Industries verkopen maar aan de Korenmarkt op een njet botsten. Helemaal in de Vlaamse traditie besloten ze dan maar om in hun klassiek Oktoberfest-kraam vleesloze vleeswaren aan te bieden, overeenkomstig de instructies van de Gentse Wurstpolizei. Ze zochten, proefden, en kwamen uit bij Beyond Meat, Amerikaanse nepworsten en fakeburgers die, zo bleek achteraf, worden aangeprezen door onder meer door grootheden als Kim Kardashian en Romelu Lukaku, de armlastige voetballer die altijd op zoek is naar bijverdiensten.

Uilenspiegelprijs

Tot daar de foorkramerstruc. Ook echt Vlaams is de manier hoe ze de morele plicht -en zelfs de wettelijke bepaling- omzeilden dat de vleesloosheid van de worsten dient geafficheerd te worden: het werd mondeling meegedeeld als de rij niet te lang was. Geef toe, als staaltje van gezonde flexibiliteit, ondernemerscreativiteit en plantrekkerij kan dit tellen, op een plek waar de groenblauwe regeldrift het stadhuis heeft ingepalmd.

Dat de lobby van de vleesindustrie op haar achterste poten staat, begrijp ik perfect. Dat het nepvlees unaniem als lekker werd bevonden, is te danken aan de research van de kraamuitbaters, chapeau. Dat dit lekkers puur uit additieven bestaat en geen gram voedzame bestanddelen bevat, weten we nu ook weer. Maar geef toe: wie gaat er nu worst aan een kraam kopen omdat het gezond is? Inderdaad: alleen Bram Van Braeckevelt.

Als advocatus diaboli pleit ik Caroline en Philippe Lainez dan ook vrij van enig crimineel opzet. Op een volksfeest mag er al eens gelachen worden, en moet dit groot schandaal herleid worden tot het ontbreken van een waarschuwingsbord. Een grap leg je nu eenmaal niet uit.

Stop dus de komkommerkwel rond dit bagatel. Hopelijk leidt dit niet tot petities, burgermanifesten en worstopstanden. De twee uitbaters verdienen een Uilenspiegelprijs, en mensen die bij mij van een buffet komen proeven wezen gewaarschuwd: in sommige achtertuinen is het altijd een beetje 1 april.