JavaScript is required for this website to work.
Zonder categorie

Vergeten vragen van de voorbije week (125)

Dominique Laridon1/2/2021Leestijd 4 minuten
Koning Filip

Koning Filip

foto © Wikimedia Commons/Lars Koopmans

De lockdown-lobby viseert onze kinderen. Sommigen kicken op draconische maatregelen. Ze zouden beter kicken op deze vragen:

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoe kwam Yassine Boubout weer vrij?

(Aan De Morgen, die bericht over de arrestatie van de bekende activist Yassine Boubout bij een betoging tegen ‘klassenjustitie’. Op zijn instagram schepte Boubout op dat de agenten hem snel moesten vrijlaten na een telefoontje van hogeraf: ‘The mayor called for my release. The look in their eyes…‘. Over klassenjustitie gesproken!)

Waar is de zin voor proportie?

(Aan de Antwerpse procureur die effectieve celstraffen vordert tegen 10 twintigers die betrapt werden tijdens een lockdownfeestje. Hoeveel échte misdaden blijven er onbestraft? Jonge mensen die afgesproken hebben in een tuin worden op gemediatiseerde themazittingen met veel bombarie geïntimideerd. Politierechters bieden tegen elkaar op met draconische straffen, losjes gebaseerd op een schimmig ministerieel besluit. In wat voor duister straatje zijn we verzeild geraakt?)

Hoe geforceerd is de campagne ‘1 ploeg van 11 miljoen’?

(Aan biostatisticus Geert Molenberghs, die grote verschillen ziet tussen de pandemie in Vlaanderen en in Wallonië: ‘Het lijkt dus alsof er een wand van plexiglas op de taalgrens staat’. De communautaire tweespalt speelt steeds sterker op – je moet al Kristof Calvo heten om de tricolore saus nog steeds te slikken.)

Wat is de ‘correcte definitie’ van ‘geracialiseerde personen’? 

(Aan de Stad Gent, waar een ronduit waanzinnig plan opgesteld is om te ‘dekoloniseren’. Toekomstige historici kunnen aan de hand van dit document de linkse radicalisering in de vroege 21ste eeuw reconstrueren. Het bevat onder meer een pleidooi voor quota op basis van ‘een correcte definitie van geracialiseerde personen’. In Gent willen ze het stadspersoneel dus opdelen per ras. Er was een beetje ophef over de Pippi Langkous-passage, maar dit hele plan bevat extreme eis na extreme eis.)

Hoe toondoof kan een toespraak zijn?

(Aan koning Filip, die in een videoboodschap de gestelde lichamen toesprak. De opinion chic is dat Filip sinds zijn troonsbestijging alle verwachtingen overtreft, maar deze toespraak was potsierlijk. De koning had het over ‘de cruciale rol van België in de strijd tegen het coronavirus’, terwijl België vooral opvalt met een bovengemiddelde dodentol. Alexander De Croo keek vanop een gouden troon goedkeurend toe toen de vorst de federale regering omschreef als ‘het resultaat van ons democratisch proces’. Die woorden waren vooraf goedgekeurd (en allicht geschreven door) het kabinet van de premier. Om het in de voertaal van het paleis te zeggen: qui s’excuse s’accuse.)

Wanneer is de politie gezag beginnen te verliezen?

(Aan gevangenisdirecteur Hans Claus, die pleit voor een andere politie: agenten moeten ‘spreekbuis van het volk’ worden en ‘durven zeggen waar het fout loopt’ in de maatschappij. Voor mensen als Claus zijn er nog niet genoeg sociaal assistenten: nu moeten ook de flikken straathoekwerker worden. Terwijl onze agenten juist veel gezag verloren hebben sinds beleidsmakers beslist hebben dat de politie uw vriend moet zijn.)

Hoe vaak hebben we dit al gehoord? 

(Aan de minister van Justitie, die denkt dat de problemen bij de Executieve van de Moslims in België vanzelf zullen verdwijnen: ‘Van Quickenborne rekent op een nieuwe generatie jonge, vooruitstrevende Belgische moslims om met het EMB aan de slag te gaan’. Die nieuwe generatie werd 20 jaar geleden, na de aanslagen van 11 september, óók al in het vooruitzicht gesteld. En talloze keren daarvoor en sindsdien.)

Hoeveel kinderen en tieners zijn er?

(Aan viroloog Steven Van Gucht, die waarschuwde dat bijna 1 op 5 besmettingen nu vastgesteld wordt bij kinderen en tieners. Niet alleen wordt er veel georganiseerder getest op scholen dan bijvoorbeeld in bedrijven: kinderen en tieners maken samen ook (iets) meer dan een vijfde van de bevolking uit. Er is dus helemaal geen oververtegenwoordiging. Maar de paniekerige krantenkoppen waren te leuk om te laten liggen.)

Wanneer gaan we over naar de driedaagse werkweek?

(Aan staatssecretaris Thomas Dermine, die vindt dat de vierdaagse werkweek (met behoud van loon) ‘minstens bekeken’ moet worden. Allicht is Dermine wel slimmer, maar hij voelt zich dus genoodzaakt om dit soort dogmatische en onrealistische onzin te verdedigen. En deze man is bevoegd voor de post-corona relance.)

Hoe gaan we mensensmokkel bestrijden zonder pushbacks?

(Aan Europees commissaris voor Migratie Ylva Johansson, die geen vat wil krijgen op de buitengrenzen: ‘Geen enkel EU-agentschap mag deelnemen aan pushbacks’. Een Europa dat geen pushbacks aandurft, is een Europa dat gevaarlijke overtochten over de Middellandse Zee uitlokt.)

Wat voor ‘extremisten’ terroriseren Afghanistan?

(Aan Het Laatste Nieuws, dat de Afghaanse vluchteling Qadir opvoert: ‘Tot drie keer toe vraagt hij om de echte naam van het schrikbewind dat z’n thuisland al jaren behekst niet te noemen in de krant. De term die rijmt op het woord dat de Duitsers aan de autosnelweg gaven, Autobahn. “Want er zijn kwade geesten die dagelijks googelen over wat er in het verre buitenland verschijnt en je bent nergens veilig.”‘. De schrik voor de Taliban zit er goed in bij HLN, want in een artikel van meer dan 1300 woorden valt niet één keer ‘islam’, ‘moslim’ of ‘Allah’. Het gaat alleen over ‘extremisten’ of ’terroristen’.)

Hoe komt het dat moslims meer opvallen?

(Aan Mohamed Ouaamari, die niet wil horen van een islamitische massa-immigratie: ‘In de realiteit zijn de meeste vluchtelingen in Europa christenen, een feit dat haaks staat op het buikgevoel van de Vlaming’. Of misschien, heel misschien, lopen moslims meer in de kijker omdat katholieke Filippino’s of protestantse Ghanezen doorgaans wat vlotter integreren. Misschien absorbeert Vlaanderen sneller 1 miljoen christenen dan 500 000 moslims?)

Waar zijn de fluwelen handschoentjes gebleven?

(Aan Peter Mijlemans, die in Het Nieuwsblad stevig te keer gaat tegen de joodse gemeenschap: ‘Een klein deel ervan zorgt al langer voor grote problemen in heel het land’. Zo zijn er nog wel enkele gemeenschappen, natuurlijk. Toch gaan de fluwelen handschoentjes vaak wat sneller uit voor de joodse gemeenschap, zéker de gehate ultraorthodoxen. Klein genoeg? Blank genoeg?)

Hoeveel haatpraat laten jullie ongemoeid?

(Aan Unia, dat een onderzoek instelt naar een internetreactie van een Antwerpse CEO. Een oudere blanke man heeft namelijk ‘neger’ geschreven en dat is anno 2021 voer voor een overheidsinstelling. Als men dan toch internetpolitie wil spelen, waarom blijft zoveel andere (veel ergere!) digitale haatpraat dan onvervolgd?)

Welke woorden liggen zogezegd te gevoelig?

(Aan redacteur Hans de Groot van Van Dale, die met een fijne kam door het woordenboek gaat: ‘De redactie zoekt op begrippen waarvan bekend is dat ze van inhoud of gevoelswaarde zijn veranderd’. In het artikel gaat het – nog maar eens – over het woord ‘neger’, maar blijkbaar zijn er nog woorden die aangepast of verwijderd moeten worden. Goede censuur begint altijd bij het woordenboek.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

‘Sick’ is een relevante en hilarische roman waarin Bavo Dhooge alle humoristische registers opentrekt, zonder daarbij ook maar een moment de vinger van de pols van de maatschappij te halen.