JavaScript is required for this website to work.
Media

Vergeten vragen van de voorbije week (142)

Dominique Laridon31/5/2021Leestijd 4 minuten

foto © Belga

Ten eerste: stop islamisering. Ten tweede: stop met zoveel vragen te vergeten.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Hoe kon u dan deze wedstrijd winnen?

(Aan Grace Khuabe, die net verkozen werd tot winnares van The Voice: ‘Ik heb al een song klaar over hoe moeilijk het is om als donkere vrouw in de maatschappij te leven’. Het VTM-publiek heeft Grace nog maar net in de armen gesloten en massaal voor haar gestemd, maar dat volstaat dus niet als bewijs van de liefde van Vlaanderen. Het slachtofferdenken is er te diep ingestampt.)

Wie steunt de uitbreiding van het cordon?

(Aan alle partijen in het Brussels parlement, nu de fractieleider van de PS openlijk zegt dat hij nóóit voorstellen van N-VA zal goedkeuren: ‘Ik verberg het niet, er is “oppositie” en er is “oppositie”. Er is een soort oppositie waarmee de PS niet wil discussiëren’. Het cordon sanitaire geeft nu al aanleiding tot absurde situaties waarbij voorstellen van Vlaams Belang haast identiek gekopieerd worden, om toch maar niet de VB-tekst zelf te moeten steunen. En die idiotie wil men nog uitbreiden, om nóg meer Vlaamse kiezers te vernederen?)

Wanneer gaan we hier eens écht over spreken?

(Aan de media die – zoals elk jaar – bericht hebben over de demografische evolutie: er zijn globaal gezien minder geboortes, er zijn wel nog altijd meer geboortes bij allochtonen, steeds meer kinderen spreken thuis geen Nederlands. Het is één dag in het nieuws, en dan wordt het weer doodgezwegen. Terwijl er dringend een grondig en taboeloos debat over nodig is. Demografie is de toekomst. De toekomst is demografie.)

Welke strekking dweept het meest met revolutie?

(Aan cultuurwetenschapper Ico Maly, die vindt dat N-VA eigenlijk haat aanwakkert: ‘De partij zal nooit expliciet oproepen tot geweld. Maar je ziet wel de narratieven, die worden gekoppeld aan een boodschap om in verzet te gaan’. Als dat al volstaat om te spreken over haatzaaien, wat dan te zeggen over de politieke stroming die dweept met guerrillero’s, partizanenliederen en la lutte finale?)

Wie beslist welk Assisenproces veel aandacht krijgt?

(Aan de (beeld)media die véél meer aandacht hadden voor het proces over de moord op Sofie Muylle dan voor het proces over de moord op Negeen Reza. Dat heeft misschien te maken met de ingrediënten van dat laatste Assisenproces: een Afghaanse vluchteling, eerwraak, de islamitische shariawetten,… De advocaat van de beklaagde heeft het voorzichtig over de ‘cultuur’ van zijn cliënt, in een krant wordt verwezen naar de mores in de plattelandstreek van Wardak,… Lopen sommige journalisten hier liever ver om heen?)

Wanneer hebben jullie ooit gezwegen?

(Aan de academici die UGent-rector Rik Van de Walle tot de orde roepen met een pathetische open brief: ‘Wij kunnen niet langer zwijgen’. Dit komt van mensen die al decennia drammen over ‘fascisme’. Hun discours heeft elke kracht verloren, net omdat het al zo vaak herhaald is.)

Hoe radicaal is Nadia Fadil?

(Aan de vakgroep Antropologie van de KULeuven, waar Nadia Fadil docent is. Dr. Fadil maande de VRT aan om niet langer te spreken over het ‘radicale’ Hamas, omdat de terreurbeweging ‘democratisch verkozen’ is. Volgens deze sociologe is Hamas te vergelijken met N-VA. Het is niet bepaald de eerste uitschuiver van Fadil. Hoe lang kan weldenkend Vlaanderen blijven wegkijken?)

Welke toekomst is er voor deze ‘ervaringsdeskundigen’?

(Aan schrijver Erik Vlaminck, die een lans breekt voor gediplomeerde ‘ervaringsdeskundigen in armoede’ – recent heeft de Vlaamse Regering de opleiding tot ‘ervaringsdeskundige’ immers stopgezet. Mensen in armoede ’trainen’ om te praten over armoede is zoiets dat alleen in de bubbel van bepaalde linkse vzw’s een goed idee heet. Je verengt de identiteit van mensen verder tot hun armoede en geeft hen hooguit uitzicht op een aanstelling in het subsidiecircuit.)

Wat is dit voor verkleutering?

(Aan Sensoa, dat een vlaggensysteem en 50 ‘situatiekaarten met tekeningen’ lanceert om grensoverschrijdend gedrag tussen volwassenen te corrigeren. In post-#metoo-tijden durft haast niemand nog te zeggen hoe infantiel dit is. Lazer toch op met je vlaggetjes: behandel volwassenen als volwassenen.)

Waar is uw journalistieke terughoudendheid?

(Aan Eva Berghmans, die een lang stuk schreef over de gespannen relatie tussen politie en Brusselse ‘jongeren’ (u weet welke). Zogenaamd evenwichtig, maar het zit in de kleine zinnetjes: ‘De politie erkent niet dat ze aan etnisch profileren doet’ of ‘Dat de aanpak van de politie racistisch getint is, begon Khorari te dagen tijdens zijn tienerjaren’. Het narratief van de professionele slachtoffers wordt gewoon overgenomen als waarheid.)

Hoe vernietigend kan een eindbalans zijn?

(Aan Eric Van Rompuy (CD&V), die in memoires terugblikt op een 40-jarige carrière in de politiek: ‘Ik ben begonnen toen de partij 45% had, en gestopt bij 15%’. Als de christendemocratie in pakweg Duitsland wel groot kan blijven, moeten de Vlaamse christendemocraten dan niet meer aan introspectie doen?)

Welke compensaties krijgt Brussel nu al?

(Aan Begrotingsminister Sven Gatz (Open Vld), die wil dat Brussel financieel gecompenseerd wordt voor mensen die werken in de hoofdstad zonder er te wonen. Maar Brussel krijgt al verschillende van die compensaties, via verschillende kanalen. Het ontbreekt dit armlastige Gewest niet zozeer aan middelen, maar wel aan visie, efficiëntie en competente politici.)

Vanwaar toch al die belangstelling?

(Aan Stef Bef, die niet meer samen met Zjuul Krapuul in Katastroof wilt spelen: ‘Ik had eerlijk gezegd niet zoveel heisa verwacht’. Er was inderdaad véél aandacht van journalisten die Katastroof anders nog geen blik waardig vinden. Stef schildert Zjuul immers af als iemand die ‘gevangen zit in een bubbel die volstroomt met fake news’. Zou er half zoveel aandacht geweest zijn als het verwijt om de politiek-correcte bubbel ging? Journalisten berichten graag over de ‘fake news-bubbel’, maar zien hun eigen bubbel niet.)

Hoeveel spot en hoon kreeg Trump over zich?

(Aan de EU, andere westerse regeringen en de WHO, die zich allemaal scharen achter de Amerikaanse vraag naar meer onderzoek over de oorsprong van het coronavirus. Er was afwijzen en zelfs afgrijzen toen Trump suggereerde dat het virus ontsnapt was uit een Chinees lab, terwijl er bekommernis en begrip is nu Biden krek hetzelfde vermoeden koestert. Op welke andere vlakken had die gekke Trump misschien toch gelijk?)

Welke stem heeft het meeste amusementswaarde?

(Aan Groen-fractieleider Wouter De Vriendt, die zich niet goed kan inleven in andere mensen: ‘Mij maak je niet wijs dat iemand gelukkig wordt van een stem voor Vlaams Belang’. Goh. Een kiezer van Vlaams Belang kan tenminste jaren genieten van de paniek en de wanhoop bij progressieve politici en journalisten. Als het érgens ontbreekt aan levensvreugde en lichtvoetigheid, dan misschien eerder bij de kiezers van Groen?)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties