JavaScript is required for this website to work.
Media

Vergeten vragen van de voorbije week (148)

Dominique Laridon13/9/2021Leestijd 4 minuten

foto © Belga

Waar in Brussel zal je die coronapas moeten tonen? Wat heeft Wouter Verschelden misdaan? En andere vergeten vragen.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Wanneer wordt de consensus in de media écht zichtbaar?

(Aan Bert Bultinck, die uithaalde naar Mia Doornaert, én aan Bart Schols, die Wouter Verschelden tegen de muur zette. In de twee gevallen zie je een journalist een collega neerhalen, omdat die niet helemaal binnen de linkse lijntjes kleurt. Dat zou nog OK zijn, als die vileine kritiek ook ooit maar 1 keer gericht zou zijn tegen één van de progressieve pennen. De karaktermoorden op mensen als Doornaert en Verschelden behoren tot de beste bewijzen van de verstikkende pensée unique.)

Waar in Brussel zal je die coronapas écht moeten tonen?

(Aan de Brusselse Regering, die de coronapas gaat invoeren. Kleine voorspelling: die coronapas blijft fictief in veel theehuizen en de politie zal voornamelijk controleren in de omgeving van de Grote Markt. Dus het zijn vooral de gevaccineerden die hun coronapas zullen mogen tonen, terwijl de vaccinweigeraars in de praktijk weinig hinder zullen ondervinden. Brussel blijft Brussel.)

Hoe functioneert een klas?

(Aan auteur Tom Naegels, die niet begrijpt hoe een school werkt: ‘Puur persoonlijk maakt het voor autochtonen niets uit of de schoolachterstand van migrantenkinderen wordt opgelost. Autochtonen hebben hooguit last van emotioneel onbehagen’. Alsof de schoolachterstand van allochtone kinderen niet weegt op de hele klas. De onderwijskwaliteit van álle kinderen gaat enorm achteruit als de leerkracht de handen vol heeft met 3de en 4de generatie allochtonen die niet eens behoorlijk Nederlands spreken.)

Welke partijen zijn aangewezen op sociale media?

(Aan Kristof  Calvo, die ‘vaart wil zetten‘ achter ‘een plafonnering van de politieke uitgaven op sociale media’. Een ingreep gericht tegen de oppositie. Uit élk mediaonderzoek blijkt dat (zeker de federale) regeringspartijen buitensporig veel aandacht krijgen in de klassieke media. En dan zwijgen we nog over het cordon médiatique tegen Vlaams Belang. Als regeringspartijen ook het alternatief van de sociale media gaan inperken, dan moeten de Kristof Calvo’s van deze wereld nooit meer briesen over Hongarije…)

Wat is de emotionele tol van het racisme-verwijt?

(Aan Dalilla Hermans, die in herhaling valt: ‘De emotionele tol van het gebrek aan diversiteit is te hoog’. Best grappig: deze keer beklaagt Hermans zich dat ze altijd ‘op een rationele, gecalculeerde manier’ over diversiteit praat, en daardoor de emotionele dimensie uit het oog verloor – de vrouw heeft werkelijk geen spatje zelfkennis. Als het dan toch over emoties moet gaan, hoe denkt Hermans dat het voelt het om voortdurend gebrandmerkt te worden als racist, als het kind van racisten, als de erfgenaam van een racistische beschaving? Antwoord: niet fijn, maar we zijn volwassen mensen en gaan door met ons leven.)

Hoeveel Europese potjes blijven gedekt?

(Aan de Europacorrespondenten, die voorlopig zedig zwijgen over de ‘heidagen’ van de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten. De club van klimaatpredikant Frans Timmermans vliegt in groten getale naar Malta. Strookt niet echt met de boodschap om overbodige vliegreizen zoveel mogelijk te vermijden, maar sommige varkens zijn meer gelijk dan de andere dieren.)

Welke onzin verdient wetenschappelijke erkenning?

(Aan ‘angstexpert’ Dirk Hermans, die duiding geeft bij ‘belvrees’: ‘Sommige mensen vinden telefoneren gewoon onprettig, anderen worden al bang bij het rinkelen van hun telefoon’. Hoe vitaal en duurzaam is een samenleving die al dit soort beuzelarijen ernstig neemt?)

Welke wetenschappers mag een bisschop terzijde schuiven?

(Aan aartsbisschop Jozef De Kesel, die het onderzoek van socioloog Ruud Koopmans gewoon terzijde schuift: ‘Ik geloof helemaal niet dat de helft van de Belgische moslims fundamentalistisch is. Ik woon in Mechelen, waar je een groot aantal moslims hebt, en dat zijn geen extremisten’. Stel je de rel voor als een Belgische bisschop onderzoek van pakweg klimaatwetenschappers zou verwerpen, op basis van zijn persoonlijke indrukken. Of stel dat hij een linkse socioloog zou tegenspreken: het kot zou te klein zijn.)

Wanneer zijn de eufemismen definitief op?

(Aan alle journalisten die de Vivaldi-vechtpartijen blijven mooipraten: ‘Zolang het bij een potje armworstelen blijft tussen de voorzitters, is het niet zo erg. De profilering van hun partij behoort tot hun takenpakket’. Hoe kan het dat Vivaldi nog niet steevast het epitheton ‘kibbelkabinet’ draagt? Waar was deze mantel der liefde ten tijde van de regering Michel?)

Welke superhelden vinden genade bij de filmcritici?

(Aan De Morgen, waar ze heel gelukkig zijn met de nieuwe Dune-verfilming: ‘Weer een blockbuster zonder superhelden, dat werd tijd’. Het Duin-epos van de Amerikaanse sciencefictionschrijver Frank Herbert  is inderdaad fascinerend – maar geen superhelden? Paul Atreides – in de nieuwe film vertolkt door superster Timothée Chalamet – heeft toegang tot de herinneringen van zijn voorouders, hij kan in de toekomst kijken en hij is immuun voor vergif – en dan zwijgen we nog over al dat rijden op gigantische zandwormen. Duin leest net als een waarschuwing tegen superhelden. Een goed superheldenverhaal, maar een superheldenverhaal.)

Hoe broos en breekbaar zijn onze studenten?

(Aan politicologe Karen Celis, die wil dat de lesinhoud weerspiegelt wie de les volgt: ‘Gebrek aan diversiteit in de lesinhoud heeft ernstige gevolgen voor het psychologisch welzijn van studenten’. Misschien moet je in de kleuterklas nog vertrekken vanuit de leefwereld van de kleuter. Maar studenten zouden toch in staat moeten zijn om informatie te verwerken die niet zorgvuldig is afgestemd op hun eigen huidskleur en culturele gevoeligheden?)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Categorieën

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties