JavaScript is required for this website to work.
post

Vergeten vragen van de voorbije week (73)

Dominique Laridon25/11/2019Leestijd 5 minuten

foto © Reporters

Gaston Durnez is dood en met de rest van de journalistiek gaat het ook niet zo geweldig.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Bent u de nieuwe Kris Peeters?

(Aan Vlaams minister Bart Somers, die geen gelegenheid mist om rechtse accenten uit het regeerakkoord compleet te perverteren. In deze regeerperiode heeft ook de Vlaamse Regering een mol – en Somers is ook nog eens sluwer dan Peeters.)

Waarom is dit geen nationaal schandaal? 

(Aan De Standaard, die op de lokale bladzijden bericht over een joods monument dat in Gent al vijf keer gevandaliseerd werd  ‘al dan niet uit racisme of antisemitisme’. Merk op hoe de krant hier hoffelijk ruimte laat voor de mogelijkheid  dat antisemitisme er vijf keer op rij niets mee te maken heeft. Dit nieuws haalde dus enkel de lokale bladzijden van enkele kranten. Hoeveel keer zou het monument van een islamitische verzetsheld uit de Tweede Wereldoorlog besmeurd moeten worden vooraleer het nationaal nieuws werd?)

 

Wat is er mis met Nederlands?

(Aan al wie protesteert tegen de besparingen op het cultuurbudget en daarbij goochelt met #stateofthearts en #thisisourculture. Vooral die laatste hashtag is hogere ironie: onze cultuur omarmen in een vreemde taal. Soms is zo’n onnozel detail veelzeggend. Kosmopolieten met een voorliefde voor brak Engels zijn oververtegenwoordigd in onze culturele sector. Culturele evenementen hebben dan ook liefst een naam of slagzin in een andere taal – het liefst nog in een Brussels tussentaaltje. Ons eigen mooie Nederlands voelt voor veel culturo’s toch iets te provinciaal.)

Hoeveel agressie moeten onze hulpverleners nog incasseren?

(Aan Pieter Gordts van De Morgen, die de agressie tegen hulpverleners relativeert: ‘Klachten over meer geweld lijken niet bevestigd door cijfers’. De trend gaat dan wel in stijgende lijn, maar de toename over meerdere jaren zou slechts beperkt zijn en bovendien sterk geconcentreerd in de grote steden. De Morgen citeert voor 2018 het cijfer van 2.634 gevallen van agressie tegen hulpverleners. Dat zijn er meer dan zes per dag. Tegen hulpverleners. Hoeveel ambulanciers, agenten en huisartsen moeten er nog klappen krijgen vooraleer het niet meer plat gerelativeerd wordt?)

Is het mogelijk dat Vlaanderen níet super-racistisch is?


(Aan Kamerlid Evita Willaert (Groen), die de resultaten van de mysterycalls opvroeg: ‘De mystery calls op de arbeidsmarkt leveren voorlopig geen enkel resultaat op’. De wet is nochtans al sinds begin dit jaar volledig van kracht. Er zijn wel 30 inspecteurs (!!) opgeleid om mystery calls in te zetten tegen Vlaamse werkgevers. Maar er komen geen klachten binnen en er worden er geen inbreuken tegen de wet vastgesteld. Goed nieuws, zou je denken. Zo ontzettend racistisch is Vlaanderen blijkbaar toch niet. Maar dan kent u onze linkse vrienden slecht. Uiteraard moet de wet nu nog draconischer worden en moeten er nog meer vormen van discriminatie strafbaar worden. De linkerzijde wil de eigen vooroordelen bevestigd zien, ook als de realiteit niet meteen mee wil.)

 

Hoe gaat het nog met de Grote Culturele Ontmoeting in Brussel?

(Aan al wie nog gelooft in Brussel. Vorige week sloot Brass’art de deuren: de ‘culturele trekpleister‘ die amper twee jaar geleden met veel toeters en bellen geopend werd in Molenbeek. Het is lang niet het eerste multiculturele project dat op de fles gaat. Maar onze media brengen doorgaans alleen verslag uit over de feestelijke lancering – veel minder over de snelle sluiting.)

Welke samenleving willen we eigenlijk?

(Aan de Universiteit van Cambridge, waar een werk van de Vlaamse Meester Frans Snyders verwijderd werd omdat er dode dieren afgebeeld werden: ‘Mensen die geen vlees eten vonden het weerzinwekkend’. De Universiteit van Cambridge zou een van de belangrijkste bewakers van ons erfgoed moeten zijn, maar ook deze achtbare instelling bibbert en beeft voor adolescenten die verslaafd zijn aan verontwaardiging.)

Waarom zijn er zo veel buitenlandse dokters in het Verenigd Koninkrijk? 

(Aan professor Piet Hoebeke, die een nieuw argument voor massamigratie gevonden heeft: ‘In het Verenigd Koninkrijk heeft 37% van de artsen een buitenlands diploma’. De decaan van de Gentse faculteit Geneeskunde doet hier (doelbewust?) aan desinformatie. Zo gaat het in het Verenigd Koninkrijk vooral over artsen uit de Europese Unie. Hun instroom heeft vooral te maken met de werkdruk en de malaise in de Britse NHS, die maakt dat veel jonge Britse artsen opportuniteiten zoeken buiten de eigen grenzen. Uiteraard zijn al hun buitenlandse artsen perfect Engelstalig. Hoeveel van de migranten in Vlaanderen zijn perfect opgeleide artsen?)

 

Wat als het privéleven van een journalist relevant is?

(Aan VRT-journalist Rudi Vranckx, die op zijn privacy staat: ‘Over mijn privéleven heb ik het per definitie niet in de pers’. Het is nochtans geen geheim dat het privéleven van Vranckx nogal nauw verweven is met dat van Liesbet Vrieleman, de grote baas van de VRT-nieuwsdienst (en dus van Vranckx zelf). Wie gelooft er dat dit helemaal geen impact heeft op de werkvloer?)

 

Welke recent theaterstuk heeft het meeste betekend voor onze democratie?

(Aan de artistiek leider van het NT Gent, die in de besparingen op cultuur een aanslag op de democratie ziet: ‘Men wil de avant-garde weg hebben, ook al is die Vlaams en economisch excellent. Simpelweg omdat het ‘het democratische discours stimuleert’. Geen enkele productie van het NT Gent, of de andere stadstheaters, heeft het democratische discours in Vlaanderen zozeer gestimuleerd als ’40-’45, een musical van Studio 100 met heel duidelijke boodschappen tegen onverdraagzaamheid. Maar ja, dat is voor een groot publiek, dat is spektakel, dat is gemaakt zónder een pak subsidies.)

 

Zwarte piet? En wat dan nog? 

(Aan De Morgen, waar ze weer problemen zoeken waar er geen zijn: ‘Enkel Leuven en Gent willen roetpiet: in andere steden is zwarte piet welkom’. Je voelt nu al hoe men dit in de komende weken en jaren gaat blijven problematiseren. Het is immers niet voldoende om een alternatief voor de klassieke piet in te voeren: nu zal men die ook willen opleggen.)

Welke bevoegdheden wilt u nog meer uitbesteden?

(Aan journalist Dirk Draulans, die uitgekeken is op de democratie: ‘Geef Natuur, Milieu en Klimaat aan een kleine groep van technocraten. Dan moet de regering zich niet verantwoorden tegenover de kiezers omdat ze onpopulaire maatregelen neemt’. Nochtans zijn onpopulaire maatregelen ook nodig in pakweg het migratiebeleid, het beheer van de pensioenen, de gezondheidszorg en Justitie. Waarom zou je überhaupt nog íets overlaten aan die domme kiezer?)

 

Waar stopt begrip en begint medeplichtigheid?

(Aan juriste Myriem El-Kaddouri, die aanklaagt dat allochtonen zich niet begrepen voelen in de geestelijke gezondheidszorg: ‘Zo was er een achttienjarig meisje van Afghaanse afkomst dat thuis problemen had. Een psychologe gaf haar de raad om alleen te gaan wonen. Ze zei: “Als ik het advies volg, maken ze me thuis af”. In haar cultuur is het voor jonge vrouwen gewoon not done om alleen te wonen. De geestelijke gezondheidszorg heeft te weinig oog voor de culturele context van een patiënt’. Dus een meisje wordt thuis geterroriseerd en met de dood bedreigd, maar hét probleem is de blanke Vlaming die te weinig begrip heeft. Je kan ook zoveel begrip tonen dat je medeplichtig wordt.)

 

Hoeveel ‘zwarte magie’ moeten dokters dulden? 

(Aan Souad Abihi (Open VLD), die vindt dat dokters vriendelijk moeten knikken als islamitische patiënten over geesten beginnen: ‘Sommige mensen van onder meer Maghrebijnse afkomst die een psychose doormaken, geloven dat ze bezeten zijn door djinns. Een arts moet niet doen alsof hij in zwarte magie gelooft, maar hij kan wel zeggen: “Dat moet heel lastig zijn. Ik zal je medicatie geven die je daarbij kan helpen”. Dat is veel beter dan hard tegen dat geloof ingaan’. Ja, waarom zouden we hard ingaan tegen de islam? Of tegen feeën, elfjes en kobolden?)

 

Wat wil het zeggen als mensen je niet meer terugbellen?

(Aan columniste Julie Cafmeyer, die zichzelf best grappig vindt: ‘Ik krijg telefoontjes van theaterprogrammatoren die klagen dat het zo moeilijk is om grappige vrouwen te vinden. Ik blijf dan een uur met hen babbelen om te bewijzen dat ik wel grappig ben. Meestal word ik nooit meer teruggebeld’. Wij vinden juffrouw Cafmeyer in ieder geval érg vermakelijk.)

 

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties