JavaScript is required for this website to work.
post

Vergeten vragen van de voorbije week (84)

Dominique Laridon10/2/2020Leestijd 4 minuten
Karel De Gucht zat vroeger niet verlegen om straffe Vlaamse uitspraken. Vandaag
maakt hij, samen met zijn partij, een stevige volte face

Karel De Gucht zat vroeger niet verlegen om straffe Vlaamse uitspraken. Vandaag maakt hij, samen met zijn partij, een stevige volte face

foto © Reporters / DPA

Onze journalisten protesteren amper tegen dwangsommen voor kalifaatgezinnen – en ook andere thema’s roepen geen vragen op.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Welke studies linken klimaatactivisme aan mentale problemen?

(Aan journaliste Katrien Elen, die in De Standaard een interessant bijzinnetje schrijft: ‘Verscheidene studies bewijzen dat er een verband is tussen de klimaatzaak en mentale problemen’. Elen gaat er niet dieper op in, en dat is best jammer. Dáár zouden wij nu eens wat meer en wat vaker over willen lezen.)

Wie screent de imams waar jullie mee samenwerken?

(Aan het genie dat in Brussel projecten tegen radicalisering bedenkt: ‘De prediker Rachid Haddach was actief in Brusselse scholen waar hij jongeren voor radicalisering moest behoeden’. Haddach behoorde tot de ‘conservatieve salafistische imams, gevormd  in de door Saoudi-Arabië gefinancierde Grote Moskee’. Hij vond dat vrouwen zoveel mogelijk thuis moesten blijven en dat ze geen lippenstift mochten dragen. Na zijn dood werd de openbare weg in Molenbeek opgeëist door duizenden moslims die demonstratief op straat begonnen te bidden — kwestie van even te tonen wie de baas is. En zo iemand laten ze in Brussel los op jongeren?)

Wanneer gaan wij eens een debat hebben over architectuur? 

(Aan De Standaard, die schrijft over nieuwe architecturale richtlijnen voor overheidsgebouwen in de VS. Het artikel linkt het neoclassicisme (uiteraard) meteen aan de nazi’s. Terwijl we ook hier dringend nood hebben aan mooiere overheidsgebouwen. Ook in Vlaanderen worden in naam van ‘openheid’, ’transparantie’, ‘eenvoud’ en (vooral) ‘gelijkheid’ met belastinggeld de meest lelijke misbaksels neergepoot.)

Welke rol speelt culturele en religieuze achtergrond?

(Aan de directeur van vzw Payoke, die het profiel van tienerpooiers schetst: ‘Zowat alle jongens zijn tweede of derde generatie allochtonen’. Terwijl er ook duizenden autochtone Vlamingen zijn die opgroeien in grauwe armoede, moeilijke thuissituaties of de jeugdzorg. En zij kiezen er blijkbaar amper voor om meisjes te gaan behandelen als seksuele wegwerpobjecten. ‘Eenmaal een jongen opgegroeid is in de overtuiging dat een meisje niets voorstelt, is het ontzettend moeilijk om hem nog op andere gedachten te brengen’, zeggen ze bij Payoke. Er staat een olifant in de kamer…)

Wie ligt er wakker van Kuifje in Congo

(Aan Het Laatste Nieuws, waar ze verbaasd zijn dat premier Wilmès in onze oud-kolonie een Kuifje in Congo-cadeau kreeg: ‘De strip uit 1930, die nochtans een kwalijke reputatie meetorst vanwege de neerbuigende koloniale sfeer’. Die ‘kwalijke reputatie’ leeft bij beschaamde blanke bourgeoisie en bij enkelingen in de Congolese diaspora, die een dagtaak vinden in verontwaardiging. In Congo zelf kijken ze vaak verfrissend positief naar de koloniale periode.)

Wat is er mis met rechtse TV?

(Aan presentator Tom Waes, die niet wil horen dat Kamp Waes rechtse televisie is: ‘Ik ben zelfs een beetje beledigd dat je dat zegt. Voor mij is Kamp Waes net het omgekeerde. Waarom zou dit rechts zijn?’ Alsof het zo erg zou zijn dat er naast alle linkse TV ook eens wat rechtse TV geprogrammeerd wordt.)

Hoe denken vreemdelingen over publieke hygiëne?

(Aan Karel De Gucht, die weet wat er leeft bij het klootjesvolk: ‘Mensen aan de onderkant van de maatschappij hebben meer last van migratie dan ik, omdat er meer vreemdelingen in hun wijken komen wonen, met andere culturele gebruiken en opvattingen over publieke hygiëne’. Daar kunnen we ons wel iets bij voorstellen: het openbare domein wordt inderdaad anders behandeld zodra de vervreemding toeslaat in een wijk. Maar wat zou er gebeuren als iemand van N-VA- of VB-signatuur het concept ‘publieke hygiëne’ zou verbinden aan vreemdelingen?)

Wat is Open Vld anders dan een Vlaamse D66?

(Aan Vincent Stuer, die in De Morgen hunkert naar een Vlaamse versie van D66. Stuer weigert in te zien dat Open Vld in de laatste jaren steeds nadrukkelijker een links-liberaal project geworden is. Multiculturele euforie à la Bart Somers, progressieve identiteitspolitiek genre Gwendolyn Rutten, blinde eurofilie van het merk Guy Verhofstadt, de stijgende lasten van de laatste 2 decennia: wat is er nog rechts aan Open Vld?)

Hoe durft u een 16-jarige zo toe te spreken?

(Aan Abdallah Zekri, die geen mededogen voelt voor een 16-jarig meisje dat doodsbedreigingen krijgt omdat ze de islam beledigd heeft: ‘Wie wind zaait, zal storm oogsten’. Nu is die Zekri niet zomaar een gekke moslim op Twitter: hij spreekt namens het Conseil français du culte musulman — het officiële orgaan van de Franse moslims. In de republiek van Voltaire mag je anno 2020 dus een kind onheilspellend bedreigen. Waarom dulden de Franse moslims zo iemand als hun woordvoerder?)

Welke taal hanteert u zelf op sociale media?

(Aan Othman El Hammouchi, die weet hoe men zich moet gedragen: ‘Ten eerste moet je je niet bedienen van nodeloos kwetsende taal’. Mogelijk heeft El Hammouchi het meest ironische opiniestuk van vorige week geschreven, want de jongeman bedient zich op Twitter voortdurend van schuttingstaal. Jonge Franse meisjes mogen Allah niet beledigen, maar El Hammouchi mag wel elke Vlaming met een andere mening beledigen.)

Wat weet u zelf over De Leeuw van Vlaanderen?

(Aan Jonas Mortier van De Morgen, die zijn klassiekers niet kent: ‘In de handen van Erhan Demirci, Latif Ait en Han Coucke is De Leeuw van Vlaanderen geen stoffig Vlaams-nationalistisch pamflet meer’. Het werk van Conscience is geen pamflet, wel een (onleesbare) roman die je moet doorworstelen. De auteur was ondubbelzinnig belgicist. Ziedaar het niveau van De Morgen: het is nationalistisch omdat er ‘Leeuw’ en ‘Vlaanderen’ in de titel staat. Geen flauw benul dat het werk bedoeld was om de jonge Belgische staat te stutten.)

Wie zijn de grootste racisten?

(Aan presentatrice Nora Gharib, die op school gepest werd omdat ze een relatie had met een zwarte jongen: ‘In het derde of vierde middelbaar had ik een relatie met mijn huidige man. Meisjes zeiden: ‘Gij zijt met een zwarte!’ (trekt een gezicht) Op de wc-muur stonden dan scheldwoorden gekrabbeld’. Welke meisjes waren nu zo gemeen? ‘Meisjes van dezelfde Marokkaanse afkomst als ik’. Wie een beetje vertrouwd is met de allochtone gemeenschap weet: weinig mensen zijn zo racistisch tegenover de ene allochtoon als een andere allochtoon.)

Wat is dit voor aanstellerij?
(Aan schrijfster Anne Provoost, die gebukt gaat onder ‘klimaatangst‘ en toch moedig verdergaat: ‘Door mezelf strikte principes op te leggen, zoals uitsluitend het openbaar vervoer gebruiken, troost ik mezelf en probeer ik de angst onder controle te houden’. Dat is best indrukwekkend, als je weet hoe moeilijk het is om als gebruiker van de De Lijn of NMBS bespaard te blijven van angst en wanhoop.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties