Vernederlandsing Vlaamse rand in twee generaties

Jan De Craen is voorzitter van de vzw De Rand, een vzw, gesteund door de Vlaamse overheid, die opkomt voor het Vlaamse karakter van de Rand. Volgens De Craen is het behoud van het Nederlandstalig karakter van de Rand de inzet van de lokale verkiezingen. De situatie van de Rand is ook sterk veranderd ten opzichte van zes jaar geleden. ‘Vroeger was er een Franstalige elite die neerkeek op de Vlamingen en hun cultuur. Maar nu internationaliseert de Rand. Het is de opdracht van de Vlamingen om het Nederlands te blijven verkopen als de taal die toekomst biedt: kans op werk in Vlaams-Brabant en een degelijk onderwijs.’ Volgens Jan De Craen beschikt het Nederlands dus over goede troeven. En de internationale gemeenschap is veel meer bereid om Nederlands te leren dan de Franstaligen ziet De Craen.
Zijn de Vlaamse partijen mee in die nieuwe realiteit? ‘Te veel is er nog het beeld van “wij” tegenover de Franstaligen, terwijl er nu een derde belangrijke speler in het veld is: die internationale gemeenschap die in de Rand kwam wonen. De Vlaamse partijen hebben dat niet altijd goed ingeschat.’ De internationale gemeenschap betrekken bij de Vlaamse politieke eenheidslijsten is de weg die volgens De Craen moet worden gevolgd. In Kraainem, Sint-Genesius-Rode en Overijse gebeurt dat, en dat is de weg die we moeten volgen.’
Hoe kunnen we dan straks een evaluatie maken van de verkiezingsresultaten? Volstaat een telling van het aantal Vlaamse schepenen meer of minder? De Craen kijkt liever naar de lange termijn. Maar op de korte termijn maakt hij zich weinig zorgen, het Vlaamse verenigingsleven is een stevige buffer. ‘In Wemmel en ook in Sint-Genesius-Rode zijn er kansen tot uitbreiding.’ De radicalisering en afscheuring van het FDF speelt de Vlamingen trouwens in de kaart. ‘Als er meerdere lijsten opkomen is het makkelijker voor de Vlaamse lijsten om een zetel te halen. Maar het FDF jaagt ook de besturen op om fanatieker te zijn. En dat resulteert niet altijd in een beter beleid, zeker niet als ze samenwerking met Vlaanderen weigeren. Hun bekrompenheid zorgt er dan voor dat ze van bepaalde voordelen niet kunnen genieten. Dat zijn mooie argumenten voor de Vlaamse partijen.’ Volgens de Craen moeten we ons op numeriek vlak geen illusies maken. ‘Jonge mensen die in de Rand opgroeien kunnen zich hier geen grond of huis veroorloven. Maar ik ben ervan overtuigd dat wat in Brussel in één generatie mogelijk was – de volledige verfransing van de ingeweken Vlamingen. – ook in de Rand mogelijk is, maar andersom. In twee generaties kunnen we de situatie ombuigen. Er zijn er meer en meer die beseffen dat de kennis van het Nederlands de enige manier is om een toekomst op te bouwen. De feiten zijn gunstiger dan vroeger vele leden van die internationale gemeenschap kijken niet neer op Vlaanderen. Ze kijken met bewondering naar de Vlaamse gemeenschap.’ Die opportuniteit moeten we gebruiken zegt De Craen het is nu het moment voor Vlaanderen en Vlaams-Brabant om te investeren in de Vlaamse Rand. (PB)