Verontwaardiging

Is het u ook al opgevallen? De zenuwen in de Wetstraat staan strak gespannen. De oorzaak? De verkiezingen in de dorpsstraat van oktober 2012. Die resultaten zullen zwaar worden geanalyseerd en gewikt en gewogen.
De inzet lijkt nu al op hoeveel plaatsen de N-VA zal doorbreken. Of misschien, hoeveel CD&Vburgemeesters zullen hun sjerp moeten afstaan aan een N-VA’er? Of hoeveel anti-N-VA coalities zullen er worden gevormd? Jaja, die zenuwen, ze gieren door de keel en het is nog acht maanden.
De N-VA’ers doen trouwens goed mee aan het verhogen van de druk. Ze willen niet alleen electoraal doorbreken, ze willen ook besturen. Kwestie van het verschil met de Vlaamse concurrent Vlaams Belang in de verf te zetten. De profilering van N-VA als ‘anders dan de anderen’, maar wel mee besturend, is zeer belangrijk. Want het is duidelijk welke strategie de traditionele partijen hanteren: de N-VA zo veel als mogelijk in het kamp van het Vlaams Belang zetten. Dat constateerde Bart De Wever al in ons decembernummer en het blijkt elke week opnieuw. Er hangt een serieuze politieke confrontatie in de lucht in Vlaanderen. Vraag het maar aan minister Muyters, een eerste slachtoffer van de geallieerden in de politieke guerrilla tegen de N-VA. Politiek blijft boeiend om volgen, maar zwaar om te beoefenen.
Toch zijn die gemeenteraadsverkiezingen maar een opmaat tot de echte confrontatie. Die volgt in 2014. Dat wordt nog eens een moeder aller verkiezingen. De bedoeling van deze ‘joint operation’ wordt vermijden dat de V-partijen in Vlaanderen een meerderheid hebben in het Vlaams Parlement. In het federaal parlement is een Vlaamse meerderheid voor de V-partijen niet zo’n probleem. De traditionele partijen vormen gewoon een regering zonder Vlaamse meerderheid. Dat hebben ze Vlaanderen ondertussen gewoon gemaakt. In het Vlaams Parlement kunnen de V-partijen wel het verschil maken. Zoals Bart Maddens zei op de nieuwjaarsreceptie van de Vlaamse Volksbeweging: ‘dan is veel mogelijk’. Wel op voorwaarde dat de V-partijen er in slagen om samen te werken en die meerderheid politiek te benutten. Maar goed, eerst de verkiezingen afwachten. U kent dat van dat vel en die beer en 2014 is nog ver. Er kan politiek nog heel wat gebeuren.
Raamakkoord
U mag gerust zijn, er zal politiek nog heel wat gebeuren. Zoals Carl Devos onlangs twitterde: ‘Basis van onduidelijkheid is dat vlinderakkoord op veel punten een raamakkoord is. En veel wantrouwen. En assymetrische coalities.’ De regeringspartijen zijn het dus wel eens over de principes, maar … de weg van principeakkoorden naar wetteksten is bochtig, smal en vol gevaren. Devos laat dan nog het tweetalige gevaar buiten beschouwing (u weet wel de teksten horen in de twee landstalen dezelfde betekenis te hebben, maar dat durft wel eens tegenvallen). Een eerste staaltje van het probleem raamakkoordwettekst, hebben we gehad met de vaudeville rond de hypothecaire belastingaftrek. En u moet niet altijd geloven wat er wordt gezegd of geschreven, het laatste woord is hier nog niet over gezegd. Of vooral, het laatste paar honderd miljoen euro is hier nog niet over versjacherd. Benieuwd welke lijken er zo nog uit de kast vallen bij de praktische uitwerking van de Di-Rupo-akkoorden.
Indignatie
De regeringspartijen vinden elkaar in het bestrijden van de gezamenlijke vijand. Maar hoe stevig die lijm is, zal moeten blijken. De regering laten vallen is voor geen van de deelnemers een optie, dus moeten ze samen verder. Maar ook dat is geen garantie voor het vertrouwen. En nu spelen de vakbonden ook nog stokebrand. Bovendien wordt onze publieke opinie ook explosief. Veel jongeren hebben het gevoel dat ze het minder goed zullen hebben dan de generatie van hun ouders. Neerwaartse sociale mobiliteit (of de perceptie ervan) zorgt altijd voor onrust. En in zulke situaties komen vaak veel andere frustraties boven. In Vlaanderen zijn er zo wel wat: onveiligheid, verloedering, graaicultuur, normenloosheid … een lijstje waar menig oud-strijder van mei ’68 het koud van krijgt. Maar er is wel wat verontwaardiging. De agenda van de meerderheid van Vlaamse ‘indignados’ zou wel eens heel divers en politiek grillig kunnen zijn. Benieuwd wie die grondstroom in Vlaanderen oppikt. Eerste afspraak: oktober 2012.