Verschillen tussen Wallonië en Vlaanderen nemen toe

HHet Vlaams & Neutraal Ziekenfonds pleit voor de splitsing van de sociale zekerheid. Het wil dat ondersteunen met feiten, daarom onderzoekt het ziekenfonds jaarlijks de uitgavenverschillen tussen Vlaanderen en Wallonië op basis van de gegevens van de Landsbond van de Neutrale Ziekenfondsen, goed voor een ‘steekproef’ onder meer dan een half miljoen inwoners.

Uitgaven

De resultaten van het Riziv voor 2014 zijn nog (lang) niet bekend, maar uit berekeningen van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (VNZ) blijkt dat het verschil tussen de gemiddelde ziektekosten voor een Vlaming en een Waal blijven stijgen. Een Vlaming had volgens het VNZ gemiddeld €2.085,31 ziektekosten en een Waal €2.198,78. De kloof tussen die twee is ondertussen dus 113,46 euro per persoongroot. Een Waal geeft dus 5,4% meer uit voor gezondheidszorg dan een Vlaming. Het VNZ komt tot die cijfers na een vergelijkend onderzoek bij 508.034 verzekerden bij de zeven ziekenfondsen (twee in Vlaanderen, vier in Wallonië en een in Brussel) van de Neutrale Landsbond, dat is een staal van 4,6 % van de totale bevolking in België. VNZ doet dat onderzoek jaarlijks en de ervaring leert dat de resultaten in de lijn liggen van de officiële RIZIV-cijfers.

Voor 2014 blijkt dus alweer een stijging in de verschillen in ziektekosten. Tot 2010 nemen de consumptieverschillen in de ziektekosten tussen Vlaanderen en Wallonië systematisch af, tot 50 euro per hoofd. Maar vanaf 2011 is er een merkwaardige trendbreuk en stijgt het uitgavenverschil tot meer dan het dubbele, namelijk 109,93 euro. Dit cijfer blijft sindsdien ongeveer stabiel.

Verhoogde tegemoetkoming

Het VNZ berekende ook dat in Wallonië bijna dubbel zoveel personen recht hebben op een verhoogde verzekeringstegemoetkoming. Wie recht heeft op de verhoogde tegemoetkoming, betaalt minder voor gezondheidszorg en heeft nog andere financiële voordelen. Het recht geldt voor mensen met een laag inkomen.

Ook de cijfers van Brussel zijn vrij alarmerend. In de hoofdstad heeft bijna 20 % van de bevolking zulk recht op een verhoogde tegemoetkoming. Men kan zich afvragen of er hier geen collectieve verantwoordelijkheid rust bij de Franstalige en Brusselse beleidsverantwoordelijken.

Arbeidsongeschiktheid

Nog frappanter is de evolutie van het aantal uitkeringsdagen. Volgens de statistieken van het VNZ bedroeg het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië een vijftal jaren geleden nog 3,5 dagen. Ondertussen is dat verschil tussen Vlamingen en Walen opgelopen tot 5,6 dagen meer uitkeringen voor arbeidsongeschiktheid of invaliditeit.

Door de strengere controles in het kader van de werkloosheidsreglementering zal deze kloof in de invaliditeitsverzekering en arbeidsongeschiktheid tussen Vlaanderen en Wallonië wellicht nog toenemen.

‘Ook dit is een reden om te pleiten voor meer responsabilisering en voor de splitsing van de volledige ziekte- én invaliditeitsverzekering’, vindt het VNZ.

Inkomsten

Naast de uitgavenkloof, dragen de Vlamingen veel meer bij aan de federale sociale zekerheid. Volgens het VNZ ‘biedt dat toch wel een andere kijk op de talrijke besparingen op dit moment en legt dat een zware hypotheek op de “betaalbaarheid van zorg” voor de komende generaties. Vreemd dat het sociale middenveld hiervoor geen actie onderneemt.’

Foto © Reporters