JavaScript is required for this website to work.
post

Vertrouw die klassenraad nu maar

Scholieren bepleiten clementie - die krijgen ze ook

Pieter Van den Bossche18/12/2020Leestijd 3 minuten

foto © pixabay.com

Klassenraden weten wat goed is voor hun leerlingen

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Vrijdagnamiddag, twintig over vijf. Een bericht via Smartschool loopt binnen met de dringende vraag dezelfde avond nog digitaal samen te komen met één agendapunt. Hoe organiseren we de klassenraden van komende week? Een schimmig bericht op de website van het departement Onderwijs had alles in gang gezet. Vergaderingen moesten voortaan zoveel mogelijk online plaatsvinden.

Concreet betekende dat voor onze leerkrachten dat zij op maandag nog in een klas van twintig 17-jarigen mochten toezicht houden, maar op dinsdag niet meer mochten aanwezig zijn op een klassenraad in een ruimer lokaal met de helft minder aanwezigen. Begrijpe wie begrijpen kan, maar goed. Regels primeren nu eenmaal op gezond verstand. Zeker in een leraarskamer.

Dramatische cijfers

Resultaat is dat duizenden leerkrachten momenteel aan hun scherm gekluisterd zijn terwijl ze resultaten, leerhouding en toekomstkansen van hun leerlingen bespreken. Gebonden aan een uitermate strakke timing die mogelijke nuanceringen bij voorbaat de kop indrukt. Pedagogen en scholieren pleitten afgelopen dagen voor enige clementie bij het toekennen van oriënteringsadviezen en vakantietaken. Terecht. Gevolgd door een grote maar. Want wie die pleidooien verbindt met de berichtgeving over de dramatische cijfers die ons onderwijs behaalt in internationale rankings, fronst ongetwijfeld al eens met de wenkbrauwen.

Dat vorig schooljaar de geschiedenis zal ingaan als het meest ingrijpende op onze work-life balance, staat buiten kijf. Ouders die gek werden van de thuis studerende kroost en kinderen die krampachtig zochten naar een duidelijk houvast. De totalitaire invoer van het afstandsonderwijs heeft ons opgezadeld met een gigantische kater die we niet direct zullen doorgespoeld krijgen. Voornaamste reden voor die kater: het totale ontbreken van een evaluatief kader. Scholen hebben massaal geprobeerd te redden wat er te redden viel, maar het was dweilen met de kraan open. Er werden, opnieuw terecht, quasi geen B- of C-attesten uitgeschreven. De sterk doordachte adviezen die ieder jaar opnieuw verstrekt worden, bleven nog meer dan gewoonlijk dode letter.

‘School’ afgeleerd

Met het gekende resultaat. De opstart van dit schooljaar verliep bijzonder houterig. Leerlingen waren dankbaar om opnieuw in de klas te kunnen zitten, maar hadden merkelijk meer moeite om de aangereikte leerstof verwerkt te krijgen. Dat had uiteraard met de opgelopen achterstand te maken, maar ook met hun houding die minder gewend was aan het hoge tempo dat ontwikkeld werd. Ze waren, met andere woorden, ‘school’ afgeleerd. Maar er zaten in de klasgroepen ook veel meer leerlingen niet op hun plaats. Het is vloeken in de kerk van pedagogen en lerarenopleiders, maar kwalitatief onderwijs komt in het kort neer op zoeken naar een goede match tussen leerling en richting. En daarin speelt de klassenraad de rol van relatiebureau.

Wie nu spontaan denkt aan datingapps zoals Tinder, dwaalt. We swipen geen leerlingen naar links of naar rechts, maar denken in eer en geweten na over een schooltraject dat op het lijf geschreven staat van de jongeheer of jongedame die de revue passeert. Met cijfers als leidraad, maar zeker niet als enige criterium. Leer- en leefhouding. Gesprekken met de leerling en diens ouders. Interesses en hobby’s. Gedrag in de klas en interactie met andere leerlingen. Het komt allemaal aan bod. Klassenraden zijn dan ook geen kille selectiemachines die streven naar zo homogeen mogelijke groepen omdat daaraan lesgeven oneindig veel makkelijker is.

Met het hart op de juiste plaats

Klassenraden bestaan uit specialisten op hun eigen vakgebied die elk vanuit hun eigen perspectief maar met het hart op de juiste plaats nadenken over de toekomst van hun leerlingen. Het watervalsysteem bestaat enkel in de hoofden van pretentieuze middenklassers die neerkijken op ons zo waardevolle technisch en beroepsonderwijs.

Geen zorgen dus, beste scholieren. Wie het voordeel van de twijfel verdient, krijgt dat ook. Net zoals wie niet hard genoeg gewerkt heeft, zich aan een figuurlijke tik op de vingers mag verwachten. Wie zei ook alweer dat liefde een werkwoord is?

Pieter Van den Bossche is vader, leraar en classicus. In die volgorde. Als leraar geeft hij Latijn, Grieks en filosofie in het Sint-Vincentiusinstituut te Gijzegem, maar in zijn vrije tijd experimenteert hij met hout, baksteen en metaal.

Commentaren en reacties