Vlaanderen onder curatele

Slechts zeven procent van de N-VA kiezers beschouwt het confederalisme als een prioriteit. Toch blijft dit hypothetische bestuursmodel als een hardnekkig spook door het labyrint van de regeringsvorming dolen. Mochten de Vlamingen beginnen beseffen hoeveel de politieke stilstand in dit land hen ondertussen dreigt te kosten, het zou hun stemgedrag in niet geringe mate beïnvloeden. Onwetendheid als humus voor het populisme.

Neem nu bijvoorbeeld de bij wet vastgelegde uitstap uit kernenergie. Die zou moeten gerealiseerd worden tegen 2025, een jaartal dat akelig dichtbij komt. Ondertussen ligt er nog steeds geen sluitend plan op tafel over de financiering ervan. Minister Marghem wijt dit aan het feit dat haar regering – nog steeds – in lopende zaken verkeert. De minister wil via een subsidiesysteem private investeerders ertoe aanzetten om gascentrales bij te bouwen. Maar dat zou zomaar even 500 miljoen euro per jaar kunnen kosten. Bovendien stelt Europa zich vragen: gaat het hier over onrechtmatige staatssteun aan bedrijven?

Spookwindmolens

Ook het Belgische klimaatplan hangt met spuug en touwtjes aan elkaar. Het is volledig afhankelijk van groene transfers vanuit Wallonië naar Vlaanderen om Europese monsterboetes te vermijden, en van het vel van beren die nog niet geschoten zijn. Zo zullen we onze doelstellingen voor 2020 slechts halen door windmolenparken op zee in rekening te brengen die pas in 2021 operationeel zullen zijn.

Het is natuurlijk gemakkelijk om de schuld van dit alles in de schoenen te schuiven van de restregering in lopende zaken. Maar laten we toch maar niet vergeten wie de stekker uit de regering Michel trok, en waarom: het verzet tegen een internationaal pact dat er uiteindelijk toch kwam. Het bilan van deze roekeloosheid: een land dat op apegapen ligt en de kiezer die de uittredende regering afstrafte.

Hetzelfde dreigt te gebeuren met het gespartel tegen de implementatie van een degelijke klimaatpolitiek. Terwijl het zogenaamde ‘ecorealisme’  — en bij monde van Jean-Marie De Decker zelfs het klimaatnegationisme — in Vlaanderens grootste partij nog steeds de boventoon voert, komt die fel bestreden klimaatwet er toch. Hij zal volgende maand gestemd worden in het Europees Parlement.

In plaats van autonomer te worden dreigt Vlaanderen steeds vaker onder Europese curatele te komen ten gevolge van handelingsonbekwaamheid. Niet onbelangrijk om weten voor mensen die de stem van het VOKA en het bedrijfsleven belangrijk vinden: de grote Belgische bedrijven zijn ondertussen al lang met de klimaattransitie begonnen hoor…

Die duivelse PS

Wie over het muurtje durft te kijken zal vaststellen dat het programma van de in onze contreien zo fel gediaboliseerde PS en van de Waalse regering eigenlijk perfect in lijn ligt van de politiek van de nieuwe Europese Commissie onder leiding van Ursula von der Leyen. Je kan natuurlijk met alles de draak blijven steken en er een karikatuur van maken, maar aan het einde van de rit zou je dat wel eens zuur kunnen opbreken.

Je kan een exitpolitiek voeren en alles en iedereen de rug toekeren, zoals de Britten, of liever de Engelsen. Maar dan zal je beteuterd moeten vaststellen welke duivels je allemaal uit het doosje hebt laten ontsnappen. Zo verschijnen er al berichten over Welshmen die in elkaar geslagen worden omdat ze in Engeland niets te zoeken hebben. Intussen verkassen steeds meer kapitaalkrachtige inwoners van Londen naar Parijs.

Het zijn natuurlijk slechts feiten, meer niet. Maar wordt het niet eens tijd om een beetje te gaan regeren in plaats van spoken na te jagen ?