JavaScript is required for this website to work.
post

Voor Links zijn migranten maar kurken

Wie 'ontmenselijkt' de familie van Mawda écht?

Dominique Laridon28/5/2018Leestijd 2 minuten

‘Ontmenselijkt’ Bart De Wever migranten? Of is hij de enige die migranten beschouwt als volwaardige medemensen, met een eigen vrije wil?

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

“Ontmenselijking” is het woord van de voorbije week. Het is een nazi-verwijzing voor N-VA-critici die te laf zijn om expliciet naar de nazi’s te verwijzen. De beschuldiging is dat N-VA in het algemeen en Bart De Wever in het bijzonder migranten ‘ontmenselijkt’. Waarna meestal een veelbetekenende blik volgt. ‘Dit hebben we allemaal eens eerder meegemaakt!‘. De goede verstaander begrijpt: De Wever heeft nog maar eens de weg bereid voor de dodenkampen.

In werkelijkheid is het vooral de Linkerzijde die migranten ontmenselijkt. Op een zeer fundamenteel niveau. Het komt er eigenlijk op neer dat de Linkerzijde migranten niet meer voorstelt als individuen, maar als kurken die  meedrijven met de golven.

‘Agency’

Voor je over ‘ontmenselijken’ spreekt, moet je misschien duidelijk maken wat je verstaat onder ‘menselijkheid’. In dat verband is ‘agency’ een handzaam filosofisch concept. ‘Agency’ is het vermogen om eigen inschattingen en keuzes te maken. Het is wat ons mensen onderscheidt van de dieren, die slechts slaven zijn van hun instincten en driften.

De ‘agency’ van migranten is een blinde vlek in de beeldvorming. Ons maatschappelijk debat wordt beheerst door framing die migranten telkens weer voorstelt als machteloze slachtoffers. Eigenlijk is dit een verregaande vorm van ontmenselijking: men ontneemt migranten in de perceptie hun belangrijkste menselijke eigenschap: de capaciteit om zelf keuzes te maken.

Bart De Wever kreeg heel Weldenkend Vlaanderen over zich heen toen hij de verantwoordelijkheid van de ouders van Mawda aankaartte. Maar eigenlijk verdient hij lof. Hij is immers de enige politicus die de ouders voor vol aanziet. Alleen De Wever ziet in hen individuen met de capaciteit om keuzes te maken. De Linkerzijde ziet alleen maar willoze speelballen van een grillig lot.

Wanhoop & Wil 

Migranten worden natuurlijk vaak gedreven door wanhoop, maar het is een vergissing om hen te reduceren tot die wanhoop. Je kan in de praktijk alleen maar vaststellen dat migranten in zeer vergelijkbare situaties toch zeer verschillende keuzes maken. Er leven op dit moment bijvoorbeeld zeer veel transitmigranten in de straten van Brussel, maar slechts een zeer kleine minderheid van hen valt vrachtwagenchauffeurs aan op snelwegparkings. Zelfs in zeer penibele omstandigheden behouden mensen hun vermogen om eigen keuzes te maken.

Migranten maken massa’s eigen keuzes. Ze kiezen ervoor om alleen naar Europa te komen, of misschien kiezen ze ervoor om hun kleine kinderen mee te nemen op deze tocht. Ze kiezen ervoor om een beroep te doen op een mensensmokkelaar, of misschien kiezen ze ervoor om zonder enige begeleiding de gevaarlijke tocht aan te vatten. Ze kiezen ervoor om geen asiel aan te vragen in het eerste veilige land, of misschien kiezen ze ervoor om een uitwijzingsbevel te negeren. Zoveel migranten er zijn, zoveel eigen keuzes zijn er. Geen enkel verhaal is helemaal gelijk.

De politieke ‘fallout’ na de tragische dood van Mawda was bijzonder pijnlijk voor alle betrokkenen. We moeten dat individuele dossier misschien zo snel mogelijk laten rusten. Laat ons enkel spreken in algemene termen: migranten zijn ook mensen. Dat betekent in de eerste plaats dat ze een menswaardige behandeling verdienen. Maar dat betekent ook dat ze individuen zijn met een eigen beoordelingsvermogen en een eigen verantwoordelijkheid. Misschien de moeite waard om dat voor ogen te houden, want er komen alleen maar méér migranten en méér tragedies.

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties