JavaScript is required for this website to work.
Media

Voortschrijdend inzicht bij Joël De Ceulaer?

Sam van Rooy22/3/2016Leestijd 7 minuten

Wijsheid komt met de jaren, ook bij De Morgen-journalist Joël De Ceulaer. Een vrije tribune.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

In een opmerkelijk artikel van de recent naar De Morgen verkaste journalist Joël De Ceulaer – ‘Lang leve het populisme’ – citeert hij filosofe Chantal Mouffe, aan wie hij naar eigen zeggen zijn voortschrijdend inzicht te danken heeft dat ‘extreme stemmen behalve een mogelijke bedreiging ook een zegen zijn voor de democratie’. De Ceulaer: ‘Laat de meningen maar botsen. Dat is gezond. We zijn een beetje te preuts geworden in dat opzicht, vind ik. We discussiëren te vaak met dichtgeknepen bilnaad. Het mag er in ons maatschappelijk debat best wat heftiger aan toe gaan dan momenteel het geval is.’ Een understatement van jewelste, maar toch.

‘Ook de mainstream media zouden wat meer bandbreedte kunnen toelaten op hun opiniepagina’s. Bijvoorbeeld als het over de Europese Unie gaat,’ zegt De Ceulaer, waarna hij verwijst naar de bekende Nederlandse intellectueel en euroscepticus Thierry Baudet. Baudet was in 2012 de hoofdspreker op het Vlaams Belang-colloquium ‘Pro Europa, dus tegen deze EU’, dat de basis vormde voor ons Europa Manifest. Het zou De Ceulaer gesierd hebben mocht hij hieraan de conclusie hebben verbonden dat het schandalig is dat mainstream gedrukte media zoals zijn eigen De Morgen (en ook De Standaard en Knack) structureel opiniestukken van Vlaams Belangers weigeren, en dat televisieprogramma’s zoals Terzake en De Zevende Dag – nota bene van de met belastinggeld betaalde openbare omroep – het Vlaams Belang systematisch aanzienlijk minder aandacht geven dan andere partijen: het cordon médiatique is springlevend.

Populistisch

Over het VB schrijft De Ceulaer: ‘Het Vlaams Blok was een racistische partij, maar wat is Vlaams Belang nu precies? Nog altijd racistisch? Dat zegt bijna niemand nog. Gewoon extreemrechts, dan? Radicaal rechts? Populistisch? Of noemen we het VB best gewoon een antimigratiepartij?’ Hij concludeert: ‘Misschien dekt “populistisch” de lading nog het beste. Een populist is iemand die roept dat het establishment niet deugt en claimt namens het volk te spreken.’ Misschien, maar moeten media überhaupt een etiket kleven op een partij? Is het politieke landschap niet te complex en het risico op een gekleurd etiket niet te groot – en zijn mainstream journalisten die zich doorgaans veeleer gedragen als activisten niet al te eager om het negatieve etiket ‘extreemrechts’ te kleven (terwijl de PvdA zelden ‘extreemlinks’ wordt genoemd)?

Overigens heb ik eerder al betoogd dat de oude politieke scheidingslijn tussen ‘links’ en ‘rechts’ steeds meer heeft afgedaan en plaats maakt voor een scheidingslijn tussen ‘supranationalisten’ enerzijds en ‘nationalisten’ – of ‘patriotten’ – anderzijds. Geert Van Istendael stelde jaren geleden al vast dat ‘de partij van Wilders zich inzet voor de verdediging van onze verzorgingsstaat’ en dat Wilders’ ‘uitvallen tegen de dictaten uit Brussel ingegeven zijn door oprechte bezorgdheid voor een levende democratie’. Van Istendael: ‘Het programma van de PVV bevat een heleboel verrassende punten, zeker voor al wie gedachteloos Wilders extreemrechts noemt’. Als Belgicistische Vlaming durfde Van Istendael het wellicht niet te schrijven, maar dat geldt natuurlijk ook voor het Vlaams Belang. 

Islamgepamper

Over de grote blonde PVV-leider gesproken: tussendoor stelt De Ceulaer in zijn artikel dat ‘Geert Wilders en zijn collega’s elke aanslag op een asielcentrum of moskee keihard moeten veroordelen’. Waarom? Dat legt hij niet uit. Vindt De Ceulaer ook dat elke (zelfverklaarde) moslim en alle politieke partijen die open grenzen en islamgepamper bepleiten of in stand houden, elke jihad-aanslag en elke daad van agressie door moslims tegen niet-moslims en niet-hetero’s keihard moeten veroordelen? (Dat zou een fulltime dagtaak worden). Aan zulke eenzijdige paragraafjes tussendoor merk je dat De Ceulaers voortschrijdend inzicht toch nog steeds wordt geschreven vanuit hetzelfde mainstream cultuurmarxistische paradigma.

Rechtsstaat

Dat komt ook in het slot van zijn artikel tot uiting, wanneer De Ceulaer schrijft: ‘Misschien moet dat ook een les zijn van die vermaledijde populisten: in plaats van hen voortdurend achterna te lopen, zouden andere partijen beter de rechtsstaat versterken, om ons alvast te wapenen voor de toekomst. Dát zou pas een zegen zijn.’ De Ceulaer suggereert dus dat het achterna lopen van ‘populisten’ door de ‘normale’ partijen een uitholling van de rechtsstaat betekent. Maar Thierry Baudet, volgens De Ceulaer ‘een prikkelende denker die iedereen moet lezen’, toont aan dat de democratische rechtsstaat, die als voorwaarde de soevereine natiestaat heeft, juist wordt uitgehold door de supranationalisering, de ‘macrofilie’, de ‘EU-isering’. En wie verzet zich daar fundamenteel en ondubbelzinnig tegen? Juist ja, de ‘populistische’ partijen zoals de PVV, het Front National en het Vlaams Belang.

Recent nog hebben wij ons achter de klacht bij het Grondwettelijk Hof van Constituante.eu geschaard, tegen de zoveelste bevoegdheidsoverdracht naar de EU. Constituante.eu bestaat uit dertien mensen onder wie VUB-prof. Karin Verelst en schrijver Geert Van Istendael. Zij vragen daarin de vernietiging van alle bepalingen van de wet van 18 juli 2013 houdende instemming met het Verdrag inzake stabiliteit, coördinatie en bestuur in de Economische en Monetaire Unie, dat een fundamentele aantasting van onze soevereiniteit en democratie is.

De Nederlandse PvdA’er René Cuperus spreekt wat dat betreft terecht over een totaal gebrek aan ‘staatsrechtelijke hygiëne’. Daarom ook verzet het Vlaams Belang zich (vrijwel als enige) tegen het antidemocratische ESM-verdrag, dat van Europa een miljardentransferunie maakt, een België in het groot als het ware.

‘Wie zegt dat die eurosceptische populisten het niet bij het rechte eind hebben?’, aldus De Ceulaer. Mijn partij is voor een transparante soevereine Vlaamse republiek die het label democratische rechtsstaat veel meer zal verdienen dan de grotendeels aan de EU overgeleverde Belgische doolhof.

Bovendien, zo vraag ik De Ceulaer in de huidige context van islamisering en bloederige jihad-aanslagen: wat betekent het al dan niet willen ‘versterken’ van onze rechtsstaat concreet? Karl Poppers paradox van de tolerantie is van toepassing op de rechtsstaat: wie ze onbeperkt uitbreidt tot zelfs diegenen die de rechtsstaat willen vernietigen – lees: de zogenaamde ‘islamisten’ en jihadisten – luidt de ondergang van de rechtsstaat in. Het feit dat naar aanleiding van de aanhoudende jihadistische dreiging de administratieve aanhouding mogelijk wordt uitgebreid van 24 naar 48 of 72 uur – volgens OCAD-topman Van Tigchelt is 24 uur te kort in de 21e eeuw – omschrijft De Ceulaer als ‘de rechtsstaat aan het wankelen’, terwijl de terecht zwaarwichtige discussie die daarover wordt gevoerd eigenlijk juist het tegendeel bewijst. Het aantal voorbeelden van juridische jihad, het ge- of misbruik van onze rechtsstaat door mohammedanen die de sharia willen implementeren, is legio, en nu jihadist Abdeslam is opgepakt, zullen we dat wederom kunnen aanschouwen. De democratische rechtsstaat en de mensenrechten zullen ten onder gaan wanneer ze zonder beperking worden toegepast op lieden die deze verworvenheden willen vervangen door het kalifaat. 

De gepamperde burger

Een week eerder schreef De Ceulaer een goed kritisch stuk over de VRT-nieuwsdienst: ‘Wees maar niet bang, lieve kijkers’. Hij nam een aflevering van Terzake als voorbeeld en legde bloot hoe de VRT, met name Björn Soenens en Luc Rademakers, menen een soort opvoedende ‘geruststellers’ en entertainers te moeten zijn in plaats van beschrijvers van de werkelijkheid en waarheidsvinders die de macht controleren.

De Ceulaer: ‘In het wereldbeeld waarvan de VRT-nieuwsdienst al een tijd doordrenkt is, moet de burger blijkbaar worden gepamperd en gerustgesteld. Het is een missie die men ook aan de politieke linkerzijde weleens expliciet formuleert: dat mensen moeten worden beschermd tegen rechtse bangmakerij – qua vluchtelingen, tenminste, want als het aan links ligt, moeten wij natuurlijk wel hartstikke bang zijn voor rechtse politici, het op hol geslagen klimaat en kernenergie. (…) In het offensieve midden, waar de simpele waarheidsvinding plaatsgrijpt: dáár moet de journalist zich bevinden.’

Amen. Maar is een krant als De Morgen en zeker De Standaard dan niet in datzelfde bedje ziek? Kan Joël De Ceulaer de redactiecommentaren en -standpunten, de duiding en de gepubliceerde opiniestukken van zijn eigen krant eens een paar maanden turven, en vervolgens vaststellen dat ze vrijwel allemaal dezelfde (centrum)linkse pensée unique uitademen? Of is hij net zoals Tom Naegels, de slager van De Standaard die het eigen vlees keurt, deze bizarre mening toegedaan: ‘In de schrijvende pers is die verdringing van uitersten niet zo erg, omdat je altijd kan zeggen: De Standaard kan niet alles doen, maar u kan met uw opiniestuk terecht bij Doorbraak, bij ’t Pallieterke, bij De Wereld Morgen, op uw eigen blog….’? Deze ‘nieuwe’ media zijn immers vaak (noodgedwongen) ontstaan uit een diepe aanhoudende frustratie over het bijzonder smalle politiek-ideologische paradigma waarbinnen de mainstream zogenaamde kwaliteitskranten opereren.

Wie hier geboren en getogen is en nooit iets anders leest dan De Morgen en De Standaard – wat laakbaar is – beseft doorgaans niet welk breed en divers palet aan visies (en feiten) hem of haar wordt onthouden. De Amerikaanse journalist Bruce Bawer kwam vijftien jaar geleden in Europa wonen, leerde enkele talen en stelde het volgende vast: ‘Opiniërende artikels in Europese kranten worden niet geschreven met het doel nieuwe ideeën voor het debat aan te dragen, maar om de massa’s eraan te herinneren wat ze moeten denken. (…) Het klinkt allemaal heel politiek divers, en als het om relatief kleine binnenlandse zaken gaat, is het ook divers. Maar bij voorname politiek-filosofische vraagstukken verschrompelen de verschillen.’ (Terwijl Europa Sliep, Meulenhoff, 2006). Er is overigens niks mis met een gekleurd of uiterst gekleurd medium, maar dan moet dat ook eerlijk en expliciet naar de lezer worden gecommuniceerd. Het omgekeerde gebeurt echter: de lezer (en kijker) wordt voorgehouden, voorgelogen, dat hij uitgebreid wordt geïnformeerd en een breed en divers pallet aan opinies voorgeschoteld krijgt.

Beschrijven, niet verbeteren

In het slot van zijn artikel doet De Ceulaer iets vreemds: hij haalt Siegfried Bracke aan die onlangs nog tijdens een debat had gezegd: ‘Journalisten moeten de wereld niet proberen te verbeteren. Dat moeten politici doen. Journalisten moeten de wereld beschrijven.’ Daar is De Ceulaer het terecht mee eens, maar ooit, als journalist, had Bracke ervoor gepleit om het Vlaams Blok als een normale partij te behandelen, om het VB ‘te normaliseren’. Dat Bracke dit deed omdat hij hoopte dat het VB op die manier minder stemmen zou halen, vindt De Ceulaer laakbaar, want in strijd met Brackes uitspraak dat ‘journalisten niet moeten proberen de wereld te verbeteren’. Het klopt dus dat Bracke zelf ‘ferm heeft gezondigd tegen dat devies’, maar had Bracke, los van zijn sinistere intentie achter het normaliseren van het VB, dan geen punt dat het VB moet worden behandeld net zoals de andere partijen? Waarom schrijft journalist De Ceulaer niet gewoon dat media, met name de openbare omroep en kranten die pretenderen neutraal te zijn, elke partij gelijk – lees: even kritisch, waarheidsvindend en vanuit diverse invalshoeken belichtend – moeten behandelen?

Een dergelijke boodschap van een gerenommeerd journalist als De Ceulaer zou zeker niet misstaan nu België helaas zijn eigen bloedige ‘nine eleven’ heeft en het Vlaams Belang – dat al vele jaren onophoudelijk waarschuwt voor open grenzen, jihad en islamisering – nog meer dan gewoonlijk door de mainstream media wordt doodgezwegen. Na de bloedige jihad-aanslagen in Brussel schreef De Ceulaer echter dat ‘we ons niet mogen laten intimideren door haatpredikanten die roepen dat ze het altijd hebben voorspeld, dat de islam nu eenmaal niet thuishoort in Europa’. Hij laat daarmee de vele Perzische, Turkse en Arabische intellectuelen in de steek aan wier afkeer van dé islam de blanke westerse ‘islamofoben’, zoals ondergetekende, nog een puntje kunnen zuigen. Om de bekende Marokkaans-Nederlandse auteur Hafid Bouazza, die de islam als ‘agressie op zoek naar een oorzaak’ typeert, eens niet te noemen, verwijs ik bijvoorbeeld naar de Pakistaans-Duitse Sabatina James (schuilnaam, want door moslims met de dood bedreigd). Maar ook mijn eigen Perzische schoonfamilie, helaas ervaringsexperten wat de islam betreft, zou wellicht door De Ceulaer worden weggezet als ‘haatpredikanten’. Op mijn vraag – die ik tot twee keer toe aan De Ceulaer stelde – of hij die brave mensen, wier Perzische cultuur is kapotgemaakt door de islam(isering), werkelijk catalogiseert als ‘haatpredikanten’, gaf hij tot nog toe geen antwoord.

 

De auteur is publicist en medewerker van het Vlaams Belang.

Sam van Rooy (1985) is Vlaams volksvertegenwoordiger, Antwerps gemeenteraadslid en fractieleider voor het Vlaams Belang. In 2014 was hij 1e opvolger voor het EU-parlement. In 2011 was hij beleidsmedewerker bij de PVV van Geert Wilders. Van 2012 tot en met 2018 werkte hij als studiedienstmedewerker en perswoordvoerder voor het Vlaams Belang. Hij is ingenieur bouwkunde (MSc.), publicist en auteur van enkele boeken over de islam en de Europese Unie ('Voor vrijheid dus tegen islamisering', 'De islam. Kritische essays over een politieke religie', 'Europa wankelt. De ontvoering van Europa door de EU'). Zijn website: www.samvanrooy.be.

Commentaren en reacties