Vredescentrum verliest bevlogen directeur

Afgelopen donderdag werd de net geen 53 jaar geworden Marleen Van Ouytsel ten grave gedragen in Antwerpen. Veel te jong werd een leven afgebroken dat in dienst stond van een hechtere samenleving en een betere wereld. Marleen begon als licentiate in de communicatiewetenschappen haar carrière als verslaggeefster bij het federale parlement en docente Nederlands voor anderstaligen. Haar belangstelling voor de integratie van anderstaligen en allochtonen zou ze heel haar leven uitdragen. Zo was ze ook voorzitter van de vrijwilligersorganisatie Meters & Peters die zich inzet voor taalbevordering bij anderstalige kinderen van 6 tot 12 jaar.

Als kabinetsmedewerker van gewezen minister Marleen Vanderpoorten begin jaren ‘2000 was ze verantwoordelijk voor ‘levenslang leren’ en als adviseur van gewezen minister Marino Keulen bekommerde ze zich om het inburgeringsbeleid. Dat engagement ging niet onopgemerkt voorbij. In 2005 kreeg ze de stRaten-Generaalprijs voor haar inzet voor de integratie van allochtonen. In datzelfde jaar kende het Vierde Wereld Syndicaat haar de eerste jaarlijkse Armenfolieprijs toe voor haar strijd tegen de stigmatisering van werklozen.

Marleen Van Ouytsel was ook actief in de politiek. In 2000 werd ze gekozen als liberaal gemeenteraadslid in Antwerpen en ze zou dat mandaat ook met de nodige kritische zin uitoefenen. In 2007 stapte ze uit de politiek om zich verder te engageren voor heel wat initiatieven in de maatschappij zelf. Haar meest opmerkelijke functie was misschien wel die van directeur van het Vredescentrum van de Provincie en de Stad Antwerpen, ‘een vzw die in opdracht van de stad en provincie Antwerpen werkt aan projecten rond vredesopvoeding en herinneringseducatie, zowel voor jongeren als volwassenen’ (www.vredescentrum.be). In die hoedanigheid organiseerde ze talloze debatten, conferenties, tentoonstellingen en projecten over vredes- en herinneringseducatie. Tienduizenden burgers waaronder vele kinderen werden zo betrokken bij het discours over vrede, democratie en verdraagzaamheid. Een van de laatste zaken waaronder Marleen Van Ouytsel nog haar schouders kon zetten, was het herdenkingsproject Antwerpen ’14-’18 (rond Antwerpen tijdens de Eerste Wereldoorlog). Het hoogtepunt van dit herdenkingsproject is de aanleg van een tijdelijke pontonbrug over de Schelde op 3, 4 en 5 oktober. Deze vredesbrug verwijst naar de pontonbrug over de Schelde in 1914 en symboliseert in de woorden van het Vredescentrum ‘het slaan van een brug tussen generaties en de evolutie van een oorlogsbrug (in 1914) naar een Vredesbrug (in 2014)’.

Marleen Van Ouytsel was geen Bekende Vlaming, maar haar bijdrage aan een beter Vlaanderen was er niet minder waardevol om.