Vrouwenbesnijdenis

Zijn er kwalitatieve verschillen tussen beschavingen of culturen? Ik geef een voorbeeld. Bij ons kunnen bijvoorbeeld katholieke meisjes van twaalf jaar zich verheugen op een groot feest: de Plechtige Communie en het Vormsel. Die feestelijke dag begint met een kerkelijke dienst. De meisjes en de jongens zijn op hun ’paasbest’ gekleed. Alle aanwezigen komen onder de indruk van de gregoriaanse muziek en andere koorzangen, alsook van de eeuwenoude rituelen en prachtige gewaden. Daarna gaat het feest verder in familiekring. De meisjes krijgen geschenken en staan in het middelpunt van de belangstelling. De zin van dit feest ligt vooral op spiritueel vlak, in de hoop dat de meisjes ook als volwassenen zich zullen laten inspireren door hogere waarden.

In Egypte en veel andere islamitische landen wachten meisjes van dezelfde leeftijd in angst de nakende foltering af. Op een gegeven dag worden ze vastgegrepen en met een bot mes worden de clitoris en de schaamlippen weggesneden. Dit doet verschrikkelijk veel pijn. Wekenlang hebben ze koorts en pijn. Ze houden er voor de rest van hun leven een trauma aan over. Seksueel genot is er niet of nauwelijks meer bij.

Vrouwenbesnijdenis is officieel bij de wet verboden, ook in Egypte al sinds 1950, maar die wet blijft voor de meerderheid van de meisjes een dode letter. In Egypte wordt nog 91 procent van de meisjes besneden en in Somalië 98 procent. Die hypocrisie in de wetgeving geldt trouwens voor veel zogenaamd democratische wetten in die landen, net zoals de mensenrechten ook door die landen met de voeten worden getreden ondanks mooie verklaringen voor de Verenigde Naties.

In onze contreien volgt slechts een minderheid van de meisjes de katholieke eredienst. Ofwel is er niets meer of wordt een soort neutraal lentefeest georganiseerd. Het Westen stelt dus slechts een flauw en weinig inspirerend alternatief voor. Onze meisjes zijn al op de basisschool zogenaamd verliefd. Ze worden hysterisch bij zwakzinnigen zoals Justin Bieber en ze sms’en stompzinnige berichten de hele dag door. Het oppervlakkig en hebzuchtig leven van de volwassenen hebben zij overgenomen.

Wat is de moraal van dit verhaal? In veel niet-westerse landen worden nog steeds barbaarse praktijken op grote schaal uitgevoerd. In het Westen zelf laten we de jongeren aan hun lot over. Diegenen die een opvoedende rol zouden moeten spelen, inspireren de jeugd niet meer. Zelfs de Europese Unie heeft geen grondwet omdat er geen gemeenschappelijke waarden en normen of een eigen identiteit zouden zijn. We zijn de weg kwijt en hebben daarom niets meer aan de wereld bieden.

Vrouwenbesnijdenis is slechts een van de uitingen van de afschuwwekkende vrouwenonderdrukking in islamitische landen. Miljoenen immigranten uit een barbaarse cultuur overspoelen ons en vullen de leegte van de Europese beschaving.

Juliaan Van Acker is emeritus hoogleraar aan de Radbouduniversiteit Nijmegen en woont in Antwerpen (www.ministrando.org)