JavaScript is required for this website to work.
Communautair

Vuye, Wouters en de Vlaamse Beweging

Bart Maddens15/3/2017Leestijd 3 minuten

Een tweepersoonszweeppartij in de Kamer

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

De druk bijgewoonde voorstelling van het Grendelboek vorige week woensdag doet opnieuw de vraag rijzen wat precies de relatie is tussen het duo Vuye&Wouters en de Vlaamse Beweging. Zijn zij de emanatie van die beweging in het parlement? Dat is waar Bart Laeremans voor pleitte in ’t Pallieterke van 29 september jl., kort na de V&W-crisis in de N-VA. “Vuye en Wouters zouden zich kunnen opstellen als de emanatie van de Vlaamse Beweging in de Kamer. Ze zouden de twee Vlaams-nationale partijen bij de les kunnen houden en aanmoedigen om ondubbelzinnig de Vlaamse kaart te trekken.”

Dat doet een beetje denken aan de band die Beweging.net (het vroegere ACW) heeft met bepaalde parlementsleden van CD&V. “Door de beweging erkende mandatarissen” noemt men die, sinds kort ook “bewegingspolitici”. In de paarse periode was er even sprake van dat ook parlementsleden van buiten CD&V “erkend” zouden worden door de beweging. Maar het is uiteindelijk bij CD&V-mandatarissen gebleven. Dit maakt dat Beweging.net een nagenoeg partijpolitieke organisatie is. Want die is exclusief gelinkt met één bepaalde politieke partij, of toch met een deel daarvan.

Zijn Vuye en Wouters ook “door de (Vlaamse) beweging erkende mandatarissen” ? Feit is dat hun discours in grote mate parallel loopt met dat van de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging. Dat is ook vorige woensdag gebleken. “Kun je de N-VA nog wel een V-partij noemen ?”, vroeg Vuye zich daar af. Ik heb die vraag ook al vaak gesteld. Als de Vlaamse Beweging geloofwaardig wil blijven als niet-partijpolitieke drukkingsroep, dan moet ze die vraag inderdaad stellen. Wij moeten immers even kritisch zijn tegenover de N-VA als tegenover alle andere politieke partijen.

Toch is er een fundamenteel verschil tussen de kritiek van de Vlaamse Beweging en die van V&W. De finaliteit is anders. Vuye en Wouters blijven partijpolitici. Uit de interviews naar aanleiding van het Grendelboek blijkt duidelijk dat ze de ambitie hebben om in het parlement te blijven. Wat ook logisch is. Dat betekent dat ze electoraal kapitaal moeten opbouwen. Ze moeten politiek relevant blijven.

Dat kan het best door zich tegen hun vroegere partij te keren. Op die manier krijgen ze het meest media-aandacht. Zo was het op 16 februari bingo voor Hendrik Vuye toen hij het journaal haalde met zijn vlijmscherp requisitoir tegen Siegfried Bracke in de Kamer. Hij veegde de N-VA toen op één hoop met de traditionele partijen omwille van de graaicultuur. Op die manier beschadigde hij de N-VA niet weinig, wat ook de bedoeling was. Dat is nu eenmaal het normale partijpolitieke spel. De oppositie probeert de partijen van de meerderheid te raken waar het pijn doet. Fair enough. Je kunt moeilijk van het tweetal verwachten dat ze zo’n open doelkans onbenut laten. Ze moeten nu eenmaal zien te overleven in de partijpolitieke arena.

Maar de Vlaamse Beweging blijft daar beter buiten. Zij heeft immers een ander oogmerk. Het komt er niet op aan om de N-VA te beschadigen: het streefdoel is om die partij weer op het rechte Vlaams-nationale pad te krijgen. Zoals wij trouwens alle partijen op dat pad willen krijgen, al gaat dat in het ene geval natuurlijk gemakkelijker dan in het andere.

Op de voorstelling van het Grendelboek waren – enigszins tot verrassing van Vuye en Wouters – ook Sander Loones en Matthias Diependaele aanwezig. Zij zijn de nieuwe trekkers van ‘Objectief V’ binnen de N-VA. Het resultaat daarvan was tot nu toe bedroevend : een slap opiniestuk hier op Doorbraak. Het gerucht gaat echter dat er achter de schermen wel hard wordt gewerkt. Wie weet bevindt er zich onder de Koningsstraat 47 een geheime kelder waar een team van topjuristen een stappenplan naar confederalisme uitwerkt? Wie weet lanceert de N-VA straks een grootscheepse campagne rond dit plan? Wie weet formuleert de N-VA in één moeite ook een aantal communautaire breekpunten voor 2019?

Eerst zien en dan geloven natuurlijk. Maar toch, voor de Vlaamse Beweging zou dat een enorme opsteker zijn. Want het zou betekenen dat de N-VA dan toch niet mag worden afgeschreven als V-partij. En dat scheelt een slok op de borrel. Als de N-VA effectief geen V-partij meer zou zijn, dan wordt het V-Blok in de Kamer in één klap gereduceerd van 36 naar 5 zetels: van de grootste politieke stroming van België naar de politieke marginaliteit. Als we dat kunnen vermijden, dan mogen er wel wat champagneflessen worden ontkurkt. Voor Vuye en Wouters daarentegen zou zo een Vlaams-nationale herprofilering van de N-VA heel vervelend zijn, om niet te zeggen dodelijk. Want dan verdwijnt hun unique selling proposition en slinkt hun partijpolitieke marktwaarde.

Dit neemt uiteraard niet weg dat Vuye en Wouters momenteel een heel waardevolle rol spelen. Er is weer wat leven in de communautaire brouwerij, nu Barbara Pas niet langer de enige is die op die nagel klopt in de Kamer. De V&W-fractie functioneert de facto als een zweeppartij voor de N-VA, en zwepen zijn altijd nuttig. Daarbij komt dat hun inhoudelijke denkwerk, waarvan het Grendelboek de jongste neerslag vormt, voor de beweging goud waard is.

Maar een exclusieve band tussen V&W en de Vlaamse Beweging, dat lijkt me toch niet zo’n goed idee. Tenminste, als die beweging partijpolitiek ongebonden wil blijven.

Categorieën

Bart Maddens (1963) is germanist en politieke wetenschapper. Als student was hij actief in het KVHV van Leuven en in de Volksunie-Jongeren. In de jaren 1990 was hij lid en bestuurder van het IJzerbedevaartcomité. Vandaag publiceert hij regelmatig opiniestukken over de Vlaamse Beweging en de staatshervorming. Hij is auteur van onder meer 'Omfloerst separatisme. Van de vijf resoluties tot de Maddens-strategie'. 

Commentaren en reacties