Waarom altijd die slangen?

Wat Stendhal ook schrijft…  hij schrijft het zo mooi. En soms is zijn pen wat giftig.

Aangezien alle religies, met uitzondering van de ware, die van de lezer, gebaseerd zijn op de angsten van de velen en de handigheid van enkelingen, lag het nogal voor de hand dat gewiekste priesters het serpent uitkozen als embleem van terreur. De slang komt inderdaad al bij de eerste woorden in het verhaal van alle religies voor.
Zij heeft als voordeel de verbeelding te doen verstommen, veel meer dan de arend van Jupiter, het lam van het christendom of de leeuw van Sint Marcus. Voor haar spreekt het zonderlinge van haar vorm, haar schoonheid, het vergif dat ze meedraagt, de fascinatie die zij oproept, haar altijd onverwachte en soms verschrikkelijke verschijning. Om deze redenen heeft de slang bij alle religies intrede gedaan, maar de eer haar Oppergod te zijn kreeg zij van geen enkele.

Toutes les religions, excepté la véritable, celle du lecteur, étant fondées sur la peur du grand nombre et l’adresse de quelques-uns, il est tout simple que des prêtres rusés aient choisi le serpent comme emblème de terreur. Le serpent se trouve en effet dans les premiers mots de l’histoire de toutes les religions.
Il a l’avantage d’étonner l’imagination bien plus que l’aigle de Jupiter, l’agneau du christianisme ou le lion de saint Marc. Il a pour lui l’étrangeté de sa forme, sa beauté, le poison qu’il porte, son pouvoir de fascination, son apparition toujours imprévue et quelquefois terrible; par ces raisons le serpent est entré dans toutes les religions, mais il n’a eu l’honneur d’être le Dieu principal d’aucune.

Mémoires d’un Touriste
Édition de V. Del Litto
revue par Fanny Déchanet-Platz
Folio classique