Sciences Po in Parijs, de universiteit die door vijf van de acht Franse presidenten van de 5de republiek werd bezocht, heeft zelfs een professeur die de studenten salondansen bijbrengt. Had, moet ik zeggen: zij nam zojuist ontslag. Er hadden studenten geklaagd dat ze seksistisch en homofoob was, omdat ze danspartners man en vrouw bleef noemen. De directie had haar al gewaarschuwd dat ze alleen nog de Engelse woorden ‘leader’ en ‘follower’ mocht gebruiken. 

Dat vertikte Valérie, zoals ze in de Franse media wordt genoemd, een moderne en alleszins redelijke vrouw. Ze verklaarde geen enkel probleem te hebben met gendertheorie, maar vond dit te ver gaan.

Overigens zijn niet alle studenten gek: het waren ook juist studenten die met dit verhaal naar de pers liepen, omdat ze het schandalig vonden hoe hun favoriete docente werd behandeld…

Aan de overkant van het Kanaal werden Cambridge en Oxford ook ooit tot de beste universiteiten ter wereld gerekend. Maar dat lijkt voorbij. Misschien komt het ooit weer goed, maar serieus wetenschappelijk onderzoek lijkt in de cultuuroorlog het onderspit te hebben gedolven. Evenals de fameuze jaarlijkse roeiwedstrijd tussen de universiteiten van Oxford en Cambridge op de Theems. Daar hoor je nauwelijks nog van: de sneeuwvlokjes die nu Oxbridge bevolken, wedijveren liever in woke enormiteiten dan in roeiboten. Zonder tot de orde te worden geroepen door bestuur en docenten, integendeel: veel van hen lopen voorop.

In 2019 werd in Cambridge een oude klok verwijderd uit de klokkentoren van St. Catherine’s College, omdat hij 300 jaar geleden op een plantage had geluid waar slaven werkten. Een bronzen klok: woke animisme in een vroeger bastion van de wetenschap.

Woke-kerk

Maar Oxford sloeg vorig jaar een mooie slag in de strijd om de meest woke universiteit. Plan was om een ‘woke score’ als criterium bij sollicitaties te hanteren: hoe woker een kandidaat, hoe meer kans hij heeft aangenomen te worden. Bedoeld om het docentenkorps te zuiveren van elementen die grondvesten van de woke-kerk als dekolonialisatie, genderideologie en kritische rassentheorie niet onderschrijven. Je kunt erom lachen maar zo grappig is het niet. Dit soort maatregelen dreigen de westerse academische wereld in een woke perpetuum mobile te veranderen.

Hoe dan ook, ‘the country’s leading bullshit factory formerly known as Cambridge’ (’s lands voornaamste kletskoek fabriek vroeger bekend als Cambridge), wilde de eer niet aan Oxford laten. Onlangs hield een junior research fellow in de theologie, ene Joshua Heath, een gastpreek in de voor iedereen toegankelijke kapel van Trinity College. Hij beweerde daar dat Jezus een ‘trans-lichaam’ had en staafde dit met enkele middeleeuwse en renaissance schilderijen van Jezus aan of net van het kruis. Waarop de steekwond in zijn torso prominent zichtbaar is, toegebracht met de speer van de Romeinse centurion Longinus.

‘Het is toch duidelijk dat dit stigma, waar ook nog eens bloed én water uitkwam, een uitgesproken gelijkenis vertoont met een vagina’, preekte Heath.

De congregatie werd hoorbaar onrustig, maar de gastprediker gooide onverstoorbaar olie op het vuur door ook nog eens te beginnen over het geslachtsdeel van Christus:

‘Zoals dit op niet-erotische wijze wordt afgebeeld in de klassieke kunst, vormt het eerder een uitnodigende dan een vijandige reactie op de noodkreten van transgenders in onze tijd’, zei Heath letterlijk. Hij besloot met: ‘Als het lichaam van Christus tegelijk mannelijk en vrouwelijk is, zoals deze schilderijen suggereren, dan is zijn lichaam ook een trans-lichaam.’

Heiligschennis

Op dat moment werd er vanuit de zaal ‘heiligschennis!’ geroepen. Kerkgangers raakten overstuur, sommigen waren zelfs in tranen, anderen verlieten voortijdig de dienst. De media waren er snel bij en citeerden onder meer een anoniem lid van de congregatie: ‘Ik voel me geschoffeerd door het idee dat het snijden van een gat in een man om penetratie mogelijk te maken, die man tot een vrouw maakt.’

Zotte studenten zijn van alle tijden, niks mis mee. En het kan altijd nog gekker: in Amsterdam boorde ooit een gesjeesde student tandheelkunde een gat in zijn voorhoofd met een tandartsboor om zijn bewustzijn te verruimen…

Maar het ergste was dat de gekwetste gelovigen nog een schop na kregen van de decaan van Trinity, Dr. Michael Banner. Hij verklaarde desgevraagd zich prima te kunnen vinden in de theorie dat Jezus transgender was. En over de door Heath getoonde schilderijen zei hij: ‘We zouden eens goed moeten nadenken over deze beelden van Christus’ mannelijke en vrouwelijke lichaam, omdat het ons vandaag de dag verder kan helpen bij de problematiek van transgenders.’

Het idee dat mannen vrouwen kunnen worden, getuigt op zijn zachtst gezegd van weinig respect jegens als vrouw geboren vrouwen. Pas op: wie ‘echte vrouwen’ zegt, kan al met de politie van doen krijgen, of zelfs met intimidatie door de zwarte knokploegen met transgender-militanten. De motieven van deze straatvechters van het transgenderisme lijken overigens vaak vooral van seksuele aard te zijn, maar dat terzijde.

Rib van Adam

Wat zich echter in het hoofd van Joshua Heath afspeelde, en kennelijk ook in dat van de decaan van Trinity, ging veel verder dan ‘weinig respect’. Zij reduceerden het vrouw-zijn tot het hebben van een bloederige wond op het lichaam van een man: in dit geval een stigma. Dat wekt connotaties met de rib van Adam waar Eva uit zou zijn gemaakt, al klinkt het nog vele malen seksistischer. En dat kan kloppen: hun gedrag lijkt bedoeld om de kerkgangers te intimideren. Heath en Banner zou je de respectabele uitvoering kunnen noemen van de knokploegen van transgenderactivisten, die diep vanbinnen vrouwen haten.

Bovendien verschilt dit gedrag in feite niet van wat clubs als Extinction Rebellion en Just stop Oil doen. We plakken ons aan meesterwerken vast, blokkeren de snelweg en slaan glazen gevels van dure winkels en oliebedrijven aan diggelen. Durf er maar eens wat van te zeggen! Wat wij vinden is de enige waarheid, en wat is een van Gogh vergeleken bij miljarden doden?

Als deze zotteklap over trans-Jezus op zichzelf zou staan, was er nog geen man overboord. Maar dat staat het niet. Historisch revisionisme om transgenderisme voor te stellen als een natuurlijke zaak van alle tijden, woedt als een pest in de westerse academische wereld.

Jeanne d’Arc

Keizerin Cleopatra van Egypte zou transgender zijn omdat ze wel eens met een baard is afgebeeld. En Jeanne d’Arc zou non-binair zijn, omdat ze kort haar had en een harnas droeg. Dat zou ook voor een Finse vorst uit de prehistorie gelden, omdat er behalve wapens ook keukenspullen in zijn graf lagen. Enzovoort.

Een nieuwe en inmiddels al overheersende beweging in de archeologie verbiedt vakgenoten zelfs het geslacht van opgegraven skeletten te benoemen, op straffe van gecanceld worden. Dus weg met de oude wijsheid dat een wijd bekken op een vrouw duidt. Dat geslacht kun je pas benoemen als je weet met welk gender de overledene zich identificeerde.

Er is een serieuze groep archeologen opgericht, die anoniem bevindingen rapporteert en publiceert, uit angst uitgesloten te worden. Zij noemen zich Archaeologists Anonymous.

‘Mannen kunnen vrouwen worden’, mag biologisch klinkklare nonsens zijn, maar is de strijdkreet geworden van een oppermachtige clan van deugdpronkers in onze samenleving: beroemdheden, directies van grote bedrijven en sociale mediaplatforms, wetsdienaars en veel politici. Wie er anders over denkt, krijgt met serieuze repressie te maken.

Zogenaamd om de ‘mensenrechten’ van een microscopisch kleine minderheid te beschermen.