JavaScript is required for this website to work.
Media

Was me dat een historisch maandje zeg

De perscommentaren van de voorbije maand

Johan Van Duyse2/7/2021Leestijd 4 minuten
Macron en Biden op de G7-top begin juni.

Macron en Biden op de G7-top begin juni.

foto © AFP

De 30 juni-dagen van 2021 werd er weer kwistig rondgestrooid met het woord ‘historisch’.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ja, in de maand juni waren de gedrukte ruimtes van onze perscommentaren vooral gewijd aan Jurgen Conings en de perikelen rond Zwijndrecht en 3M. Hoe belangrijk ook, onze kleinkinderen zullen deze maand ervaren als weer een maand waarin de stijgende schuldenlast nog meer op hun frêle schouders belandde. En ze zullen ook tal van historische gebeurtenissen moeten blokken. Want ja, juni 2021 was me het historisch maandje wel.

Historisch internationale belastingsafspraken

Bart Brinckman zette de toon in ‘De Standaard’ van 7 juni: ‘Het akkoord dat de zeven rijkste industrielanden afsloten, is historisch. Wie weet wordt het de belangrijkste mijlpaal in honderd jaar handelsgeschiedenis.’ Guido Cloostermans beaamde dit in ‘Het Belang van Limburg’: ‘De ministers van Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Canada, Japan, de Verenigde Staten, Italië en Duitsland noemden het akkoord, een belasting van minstens 15 procent, historisch.’

‘L’Echo’ temperde de dag erna die mooie woorden: ‘Het G7-akkoord over een minimum vennootschapsbelastingtarief is niet de historische mijlpaal waar de wereld op zit te wachten, het is het begin van een akkoord dat nog moet waargemaakt worden.’

‘De Tijd’ volgde de mening van haar zusterkrant: ‘Er is nog een lange en lastige weg te gaan om de krachtlijnen om te zetten in gedetailleerde regels die alle landen bereid zijn toe te passen’, waarschuwde Stefaan Michielsen. Drie dagen later schreef zijn collega Jean Vanempten: ‘Ook de invoering van een wereldwijde vennootschapsbelasting is naar Amerikaans model gegoten. Het gaat niet om internationale rechtvaardigheid, maar om meer inkomsten voor de Amerikaanse schatkist’. Het was één voorbeeld van zijn bedenkingen bij de internationale bedoelingen van de Verenigde Staten, post-Trump: ‘De beslissing om uit Afghanistan weg te trekken werd unilateraal genomen. De vraag om de patenten op coronavaccins in te trekken kwam er ook unilateraal… Enige Europese scepsis over Bidens retoriek is dus op haar plaats. Het beleid komt nog altijd neer op ‘Amerika eerst’.

Tegengestelde meningen in onze pers? Oef!

Historisch sociaal akkoord…

In Belgie werd het afgesloten sociaal akkoord historisch genoemd, dat wel, maar ook met enige scepsis onthaald. ‘Het akkoord tussen werkgevers en werknemers is gelijmd met politiek geld, elke partij benoemt zijn trofee (Isolde Van den Eynde, ‘Het Laatste Nieuws’ 9 juni). Liesbeth Van Impe bedoelde het wellicht zelfs niet cynisch toen ze schreef: ‘De belangrijkste verdienste van het bereikte ­sociaal akkoord zal toch altijd blijven dat het er is. Mocht het dossier weer op de regeringstafel beland zijn, dan zat de regering meteen met een knoert van een probleem.’

‘Sud-Press’ was op 9 juni lyrischer: ‘Het is het bewijs dat het in ons land nog steeds mogelijk is om met elkaar te praten zonder schelden. Daarom juichen wij de maturiteit toe van de onderhandelaars.’

Ook ‘La Libre Belgique’ haalde opgelucht adem: ‘Natuurlijk zal de staat ervoor betalen. Belofte maakt schuld. Maar de verwachte kosten lijken zeer bescheiden gezien de voordelen van deze overeenkomst: sociale vrede, het vrijwaren van het concurrentievermogen, het vergroten van de koopkracht van de meest kwetsbaren en het verminderen van werkgelegenheidsvallen.

… of een stap achteruit?

Vlaamse commentatoren waren minder enthousiast. ‘Dit is een stap achteruit’ vond De Tijd.

In het Belang van Limburg veroordeelde Liliane Casagrande een veelbesproken onderdeel van het compromis in het laatste zinnetje van haar commentaarstuk: ‘Als mensen af en toe wat mogen uitblazen, gaan ze langer mee, leren we van Scandinavië. Dan vallen ze hopelijk minder uit door ziekte, want dat is de echte factuur die onze sociale zekerheid ontwricht en die om zeer dringende oplossingen vraagt. Minder werken is echt geen schande. De vraag is alleen in hoeverre dit financieel aangemoedigd moet worden.’

De Waalse euforie verminderde fel naarmate bleek dat de goedkeuring binnen de socialistische vakbond een joekel van een communautaire breuk blootlegde. ‘De FGTB bewaart zijn eenheid door nu al een warme sociale herfst te beloven’, concludeerde ‘Le Soir’ op 25 juni.  Isabelle Albers (De Tijd) schreef ‘De Waalse vleugel van de socialistische vakbond stemde het sociaal akkoord, mee gesloten door de PS, met een grote meerderheid weg. Het probleem van de PS wordt meteen ook het probleem van de hele regering.’

Historische migratie

De migratieproblematiek kwam opnieuw op de politieke agenda.  Beatrice Delvaux schreef in ‘Le Soir’ dat alle regeringspartijen gehoopt hadden dat dit niet zo snel na corona weer zou opduiken, maar dat dit dus niet gelukt was’.  Er waren niet alleen de Brusselse problemen rond de hoofddoek die naar het nationale niveau werden getild maar nog moeilijker lag de problematiek van de hongerstakende sans-papiers. Bart Eeckhout schreef er al op 1 juni over: ‘We kunnen blijven hopen dat als we maar onmenselijk en hard genoeg zijn, de migratieproblemen vanzelf verdwijnen. De realiteit toont dat dat een illusie is. Een moedig politicus is daarom niet iemand die tegen hongerstakers zegt dat hun lijden geen zier verschil maakt.’

28 dagen later vatte Liliane Casagrande de politieke problematiek in ‘Het Belang van Limburg’ zo samen: ‘De vraag van de PS betekent niets anders dan een collectieve regularisatie, al willen ze dat niet zo noemen. De kans dat die er komt, is klein… Ecolo en PS zorgen zo niet alleen voor problemen in de federale regering, maar ze creëren hiermee ook valse hoop bij die 150.000 mensen.’

Migratie en de problemen errond begonnen 75 jaar geleden zo wist ‘L’Avenir’ op 22 juni te schrijven, bij een echt wel historische terugblik: ‘Het was 20 juni 1946. In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog ondertekenden België en Italië “de kolenakkoorden”: de overeenkomst voorzag in het opnemen van 50.000 Italiaanse arbeiders in ruil voor het Italiaanse recht op 200 kg steenkool per mijnwerker per dag, betaald tegen de volle prijs. De integratie was echt moeilijk, denk maar aan de scheldwoorden ‘macaroni’ of ‘spaghetti’ en aan de bordjes ‘geen honden, geen Italianen’.

Het ultieme historische feit van de maand.

Het historisch feit van de maand had plaats op 10 juni, jawel. Alleen Timmie van Diepen van het ‘Het Belang van Limburg’ schreef er de dag erna over. ‘Er wordt wel vaker over een historische dag gesproken maar donderdag was er één: voor het eerst in de geschiedenis reed er een elektrische trein in Noord-Limburg tussen Mol en Hamont.’

Categorieën

Johan Van Duyse (1953) leest en schrijft over media en over de eerste wereldoorlog. Onlangs kwam zijn tweede boek uit: ‘De verkeerde doden’ (uitgeverij Willems), een waar gebeurd verhaal over vier Franse soldaten die op een augustusnacht in 1915 samen de loopgraaf introkken… Het boek is verkrijgbaar via https://boeken.doorbraak.be/p/de-verkeerde-doden-johan-van-duyse/

Commentaren en reacties