PLOEG VAN DE WEEK: Italië, dat met een jonge ploeg aan de leiding staat in een groep met Duitsland en Engeland

SPELER VAN DE WEEK: Erlin Haaland, die tegen Zweden weer twee keer scoorde

RODE DUIVELS

Dinsdagavond nog een wedstrijd in Polen en het seizoen zit er eindelijk op voor de Rode Duivels. Geen dag te vroeg, want de jaarbalans oogt niet overtuigend. De Belgische ploeg speelde in de jaargang 2021-2022 twaalf interlands en won er daar zes van. Slechts zes, waarvan twee keer tegen Estland, tegen Wit-Rusland en Burkina Faso. Alleen de zeges tegen Tsjechië (3-0) en Polen (6-1) konden de aanhang vrolijk stemmen.

Neen, het was alweer niet goed in Wales vorige zaterdag (1-1). Dat besefte ook Roberto Martinez. De bondscoach probeerde de aandacht af te leiden door uit te halen naar de VAR en maakte zich daarbij hopeloos belachelijk. Als technisch directeur van de voetbalbond zou hij moeten weten dat de lijnen van de VAR niet evenwijdig lopen met de lijnen op het veld.

De maskers vallen af. Nu het minder loopt, krijgen we de echte Martinez te zien. Insiders beweren al langer dat de minzame, altijd correcte en beschaafde Martinez niet de echte is. Ze beweren dat hij ver van camera’s, microfoons en notaboekjes soms bijzonder vilein kan uithalen.

Soepel omgaan met kritiek is weinig trainers gegeven. We nemen het hem dan ook niet kwalijk. Dat geldt niet voor het matige voetbal van de Rode Duivels. Na de blamage tegen Nederland (1-4), lieten we ons maar al te graag zand in de ogen strooien tegen Polen (6-1) en keerden de twijfels terug na het gelijkspel in Cardiff.

Vier op negen in de Nations League, ook dat is geen geweldig rapport. En vertel niet dat de Nations League niets voorstelt, dat het veredelde oefenmatchen zijn. Elke interland is belangrijk en dit is een weliswaar nieuwe, maar interessante competitie die alleen aan belang zal winnen. Mits winst van de groep kan ons land vier wedstrijden tussen de beste ploegen van Europa cadeau krijgen, een mini-EK.

Veredelde oefenmatchen? De Bulgaarse bondscoach is al opgestapt. Vertel hem maar eens dat deze matchen niets voorstellen. In Engeland staat Gareth Southgate plots onder druk. Roberto Martinez reageert dezer dagen ook als een man die onder druk staat. Voelt hij de bui al hangen? Beseft hij dat hij goud in handen kreeg en er niet meer dan brons zal mee behalen?

Nee, de Rode Duivels gaan in Qatar geen prijs pakken. Zo realistisch moeten we zijn. We bewijzen niemand een dienst door de lat te hoog te leggen. De eerste ronde (tegen Marokko, Canada en Kroatië) overleven, zou geen problemen mogen opleveren. Nadien is elke overwinning een succes en zou het een wereldprestatie zijn als de Duivels nog twee rondes overeind blijven. Een kwartfinale zou een meer dan eervol resultaat zijn.

Een goed resultaat staat of valt met de defensie. Ondanks de misschien wel beste doelman van de wereld (in negen matchen) kon de Belgische ploeg dit seizoen slechts in drie van de twaalf wedstrijden de nul houden: tegen Burkina-Faso, Wit-Rusland en Tsjechië. Van Toby Alderweireld (33) en Jan Vertonghen (35) valt niet meteen nog veel beterschap te verwachten, al zou het al een stap voorwaarts zijn indien Alderweireld in de Belgische competitie zou gaan voetballen in plaats van in de zandbak van Qatar.

In Cardiff liet de bondscoach zijn oudjes achterin aan de kant, maar gunde Boyata een herexamen na zijn flagrante buis tegen Oranje. De man van Hertha deed het dit keer niet zo slecht, maar de tegenstand was van een heel ander niveau dan vrijdag. Zijn de jongeren zo veel minder dat de bondscoach hen geen kans gunt? Ze kunnen in ieder geval niet het gevoel hebben dat Martinez veel vertrouwen in hen heeft.

Niemand is belangrijker voor het team dan Kevin De Bruyne. Als hij én zin én een goede dag heeft, is het Belgisch elftal top. Dat weten echter ook de tegenstanders en King Kev zal meer dan ooit in de gaten worden gehouden. De Bruyne zorgt voor een hoge balcirculatie, maar daar krijgt Axel Witsel het steeds moeilijker mee. Ook op die positie ziet Martinez blijkbaar nog geen vervanger klaar staan.

Ook vooraan blijft hij zich aan het verleden vastklampen. In afwezigheid van Romelu Lukaku heeft hij alleen beroep gedaan op Michy Batshuayi. In de nationale ploeg is ‘Batsman’ vaak goed voor een goaltje, maar het is geen toeval dat hij slechts in de Turkse competitie speelt. Vreemd dat Martinez Charles De Ketelaere nog geen speelkans gunde.

Met velen blijft hij echter rotsvast geloven in de wedergeboorte van Eden Hazard. De match tegen Polen zou daarbij wel eens slechte zaak kunnen blijken. De Polen hesen na de rust (en al helemaal na de wissel van Lewandowski) de witte vlag en lieten de partij lopen. Het leek plots allemaal zo gemakkelijk te gaan dat zelfs Eden weer een echte voetballer leek. Helaas, die fabel werd in Wales weer doorprikt.

Nee, een nationaal team is voorbestemd voor spelers die uitblinken bij hun club. Dat geldt voor alle spelers en dus ook voor Eden Hazard. Het is een fabeltje te geloven dat hij over een half jaar voldoende heeft aan een paar interlands om zijn oude niveau te herwinnen. Zo werkt het niet. Na bijna drie jaar zonder wekelijks topvoetbal zijn geen mirakels mogelijk. Eden moet dus vertrekken bij Real Madrid, want hij gaat Vinicius Junior echt niet uit de ploeg spelen.

Maar nu dus vakantie voor de spelers. Hopelijk beseffen ze dat in normale omstandigheden dezer dagen het WK van start zou gaan en dat het pas in het najaar echt zwaar zal worden. De vakantie is bijzonder kort (STVV en Seraing zijn alweer beginnen trainen), de competitie begint bijna overal een weekje vroeger dan normaal en in november wordt er plots een WK in een overvolle kalender geperst. Dat is het drama van het voetbaljaar 2022, niet de Nations League.