JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

‘In welke toestand wij ons ook mogen bevinden…’

Albert II over het gezin

Daniël Walraeve17/6/2013Leestijd 4 minuten

De meest recente noodkreet van Delphine Boël heeft de vorm aangenomen van een juridische procedure waarin ook kroonprins Philippe betrokken wordt. De buitenechtelijke dochter van Albert II schreeuwt om erkenning door haar afwijzende vader. Het land heeft het raden naar de echte gevoelens van de koning. Hoe denkt de vorst over hét gezin en hoe passend is dat met zijn houding tegenover ‘zijn’ gezin – in de ruime betekenis van het woord? Een niet-exhaustief overzicht van uitspraken van een man die  door sommigen wordt voorgesteld als een moreel baken. 

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

‘Wij kunnen allen, in welke toestand wij ons ook mogen bevinden, aan onze naaste familieleden genegenheid betonen. Het gezin is de kern van onze samenleving. De oudsten onder ons moeten er zich op toeleggen de band met kinderen en kleinkinderen te verstevigen.’ (24 december 1994)

‘Is het niet zo dat wereldvrede dan pas begint wanneer er vrede en vreugde heersen in onze eigen families?  Wij moeten ons elke dag inspannen om dat te verwezenlijken’.  (21 juli 1994)

Laat ons alle ouders, zelfs gescheiden of alleenstaand, eraan herinneren hoezeer hun kinderen behoefte hebben aan stabiliteit, genegenheid, begrip, beschikbaarheid en dialoog. Kinderen moeten liefde ervaren om evenwichtig op te groeien en op hun beurt bron van liefde te worden.’ (24 december 1994) 

‘Het komt me voor dat veel drama’s in onze hedendaagse maatschappij, als daar zijn: zelfdoding, drugs en geweld, niet zulke afmetingen zouden aannemen mocht ieder van ons, in de schoot van het gezin, zijn verantwoordelijkheid beter ter harte nemen.’  (24 december 1994)

‘Het vereist soms een wederzijds vergeven, of een inspanning om naaste familieleden met een andere kijk te benaderen en hun een nieuwe kans te bieden om geliefd te worden en zelf lief te hebben.’  (24 december 1994)

‘Kleine, alledaagse zaken volstaan dikwijls om een gezinsklimaat te veranderen : meer beschikbaar zijn, belangstelling hebben voor de plannen van de anderen, naar hen luisteren, een opbeurend bezoek brengen aan eenzame mensen.’  (24 december 1994)

‘De familie is een bevoorrecht milieu waar het gevoelsleven kan ontluiken, waar de sociale verhoudingen en de menselijke relaties worden aangeleerd. Daar is de samenspraak tussen echtgenoten, onmisbaar voor de eenheid van het koppel ; daar is de luisterbereidheid naar de kinderen toe, onontbeerlijk voor hun evenwichtig opgroeien ; daar is de bezorgdheid om de grootouders, zij belichamen de band tussen de generaties. Maar voor dat alles moeten we tijd overhebben en beschikbaar zijn.’ (24 december 1995)

‘Mijn broer, Koning Boudewijn, stelde het treffend enkele maanden vóór zijn dood, ik citeer: “Onze samenlevingen moeten dringend de fundamentele waarden van onze beschaving herontdekken, namelijk : eerbied voor de familie en de waardigheid van ieder mens, solidariteit, gerechtigheid en verdraagzaamheid” Einde citaat.’ (28 januari 1997)

‘Wij willen een land waar het nastreven van materieel gewin niet meer centraal staat, waar eenvoudige levensvreugde, meer bepaald in familieverband, een ruimere plaats inneemt.’ (24 december 1996)

‘Wij willen een land, waar ouders en kinderen met elkaar kunnen praten, meer tijd hebben voor elkaar en samen kunnen op stap gaan.’ (24 december 1996)

‘Een gezin dat open staat voor de anderen is de plaats bij uitstek waar een kind dialoog en verdraagzaamheid kan leren, waar het anderen in hun verscheidenheid kan eerbiedigen, waar het kan vergeven en vergeving kan bekomen. Het gezin blijft dan ook de hoeksteen van onze samenleving. Daarom verdient het gezin onze volle aandacht en onze bestendige zorg.’ (25 december 1997)

‘De mogelijkheden tot permanente vorming en contact, tot reizen en dialoog over de hele planeet zullen verder toenemen en ook sterk worden verbeterd. Aansluitend op die vooruitgang zouden een grotere solidariteit en een groter wederzijds respect, in onze gezinnen en ons land, in Europa en de wereld dienen tot stand te komen. Ieder van ons kan daartoe bijdragen.’ (24 december 1999)

‘Met de anderen in harmonie leven is een ware bron van vredigheid op persoonlijk vlak. Inderdaad, harmonie betekent dat wij bij machte zijn om tegenstellingen te overbruggen. Wij zullen die harmonie bereiken in de mate waarin wij erin slagen met anderen tot een gesprek te komen, ze beter te begrijpen en ze derhalve te eerbiedigen.’ (24 december 1998)

‘In deze tijd van het jaar heeft ieder van ons bijzondere attenties voor de andere leden van zijn familie. Maar die goedheid mag zich niet beperken tot onze naaste familieleden. Wij dienen ook aandacht te hebben voor onze omgeving, waar sommige mensen die familiebanden missen en hun eenzaamheid dikwijls als een zware last ervaren. Wij mogen ons niet op onszelf terugplooien.’ (24 december 2000)

‘School en gezin hebben een belangrijke rol te vervullen in het stimuleren van solidariteit en verdraagzaamheid en dus ook in het voorkomen van geweld.’ (21 juli 2002)

‘Aan alle ouders van pasgeborenen willen wij zeggen hoezeer wij in hun gezinsvreugde delen. De boodschap van liefde, van verantwoordelijkheid en vertrouwen in de toekomst die zij ons geven is aanmerkelijk. Moge de genegenheid waarmee zij hun kinderen omringen, die kinderen aansporen om op hun beurt een bron van liefde te worden voor anderen.’ (24 december 2001)

‘Ter gelegenheid van het Staatsbezoek aan Nederland in mei 1993, enkele maanden vóór zijn heengaan, onderstreepte koning Boudewijn, en ik citeer: ” Het is evenzeer onontbeerlijk dat onze gezinnen, onze verenigingen, onze samenlevingsverbanden opnieuw oog krijgen voor de fundamentele waarden van onze beschaving: respect voor het gezin, de waardigheid van iedere persoon, solidariteit, rechtvaardigheid en verdraagzaamheid. Telkens de maatschappij het gezicht van deze waarden afwendt, lijdt zij er zelf onder en doet zij anderen lijden.” Einde citaat.’ (21 juli 2003)

‘Ik heb grote bewondering voor de talrijke grootouders die een echte hulp betekenen voor hun kleinkinderen en die de jonge gezinnen belangeloos bijstaan. Ik merk ook dat er zich tussen de verschillende generaties nieuwe vormen van hulpbetoon ontwikkelen.’ (21 juli 2004)

‘Wat doen we, wat kunnen we doen om vredestichters te zijn in onze familie, in ons land, en zelfs daarbuiten.’ (24 december 2006)

‘Ik meen dat het onontbeerlijk is dat we de basiswaarden van het gezin, van de zorgzame solidariteit, van het respect voor de andere en van de verdraagzaamheid terug op de voorgrond plaatsen.’ (21 juli 2006)

‘In de loop van onze geschiedenis zijn er zeker collectieve onrechtvaardigheden gebeurd. Het is van belang die wonden te boven te komen en alles in het werk te stellen om de goede verstandhouding in de hand te werken teneinde samen een gemeenschappelijke toekomst op te bouwen.’ (24 december 2007)

‘Een beleid met het oog op preventie, en luisterbereidheid naar jongeren in moeilijkheden, verdient te worden gestimuleerd.’ (21 juli 2008)

‘De Koninklijke familie moet in alle omstandigheden een voorbeeld zijn.’ (29 januari 2013)

Mogen deze schone woorden ook Delphine tot troost zijn in haar moeilijke ogenblikken.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Daniël Walraeve (1988)  is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven. 

Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

‘Dit is een tijd voor mensen die over grenzen durven nadenken, die grenzen durven stellen en grenzen bewaken’, zegt Mark Elchardus in ‘Over grenzen’. Het werk is ons boek van de week.