Werkloosheid topprioriteit Waalse partijen

Niet alleen in Vlaanderen, maar ook over de taalgrens zijn alle electorale pijlen gericht op het sociaaleconomische beleid. Nogal wiedes, want ondanks alle verwoede pogingen van de federale en andere regeringen om de economische toestand van land of regio positief voor te stellen, blijven de cijfers meedogenloos hard: in januari steeg het aantal werklozen in België opnieuw boven de 600 000 en gaat de werkloosheidsgraad richting 8,5 %. Dat is beter dan het Europese gemiddelde van 12 %, maar dat is maar een magere troost, aangezien dat gemiddelde fors opgetrokken wordt door de astronomische percentages in landen als Griekenland en Spanje.

De recente beslissing van de federale regering om de inschakelingsuitkering in de tijd te beperken tot drie jaar zorgde in het zuiden van het land voor heel wat beroering. In een artikel op RTBF.be spreekt Thiery Bodseon, secetaris-generaal van de FGTB, de Franstalige tegenhanger van het ABVV, van een sociale tijdbom. ‘Vanaf 2015, als de maatregel in voege treedt, zullen zowat 50.000 mensen hun werkloosheidsvergoeding verliezen’, rekent de vakbondsman woor. In een reactie daarop houden de ocmw’s het op 27 000 nieuwe steuntrekkers, wat nog altijd een hele hoop is. Het FOREM, de Franstalige VDAB, vreest bij monde van zijn voorzitster Marie-Kristine Vanbockestal, dat een hele generatie uitgesloten wordt van de arbeidsmarkt. ‘Ik betwijfel overigens ook of de maatregel zelfs voordelig is voor de staatskas. Als de werklozen doorgestuurd worden naar het ocmw, wint de federale staatskas er niets bij’, aldus Vanbockestal op rtbf.be.

De politiek draait en wringt zich in alle bochten om de beslissing verantwoorden. Volgens de PS is het het gevolg van de inertie die ontstond toen alles geblokkeerd raakte na de verkiezingen van 2010. Om uit de impasse te geraken, moesten er compromissen gesloten worden en dus toegevingen gedaan. Volgens de PS eisten vooral de Vlaamse partijen N-VA, OpenVld en CD&V een beperking in de tijd tot twee jaar, en hebben de Franstalige socialisten toch al een extra jaar kunnen bedingen. Als regeringspartij accepteer je compromissen en hou je je daar ook trouw aan, stelt de PS.

Wat meteen reden genoeg is voor de radicaal-linkse PTB (zusterpartij van PVDA+) om de ‘salonsocialisten’ van de PS als ‘verraders van de zwakkeren’ weg te zetten. De liberalen van de MR, die zelf ook in de federale regering zitten, treden het argument van het compromis ook bij, maar wijzen er fijntjes op dat de eerste minister én de federale minister van Werk beide socialisten zijn en dat zij de verantwoordelijkheid dragen voor deze regeling.
De regeling zal, nog volgens de ocmw’s, verregaande gevolgen hebben en vooral – alweer – de jongeren treffen. Op die manier verarmen ook hele gezinnen en raken we in een neerwaartse spiraal: als jongeren zonder werk en zonder uitkering zitten, rest hen enkel nog thuis te blijven of te gaan wonen, wat uiteraard op het algemene gezinsbudget weegt.
Jongeren eerst

En zo komt de discussie op de verontrustend stijgende jeugdwerkloosheid. In België nadert die de 20 %, voor Wallonië spreken we al van bijna 30 % en in Brussel zelfs tot 35 %. Niet toevallig dat de PS recent uitpakte met een naar eigen zeggen drastisch plan om de jeugdwerkloosheid aan te pakken. De Franstalige socialisten willen schoolverlaters die, ondanks stages, opleidingen en alle mogelijke inspanningen, na 18 maanden nog geen werk hebben gevonden, een voltijds arbeidscontract voor één jaar aanbieden. Het Waalse Gewest zal instaan voor de helft van het salaris, dat rond de 1440 euro per maand zal schommelen. Verwacht wordt dat jaarlijks zo’n 4000 Waalse en 1000 Brusselse jongeren in aanmerking zullen komen, wat op een jaarlijkse kost neerkomt van 60 miljoen.

Uiteraard hebben ook de andere partijen een voorstel klaar om de stijgende jeugdwerkloosheid aan te pakken. De Franstalige krant Le Soir somt alle reacties netjes op:
De tweede grootste Franstalige politieke formatie, de liberalen van de MR, mikken op een verlaging van de loonlast met 1000 euro per trimester en per jongere aangeworven met een contract van onbepaalde duur. Op die manier krijgen jongeren echte jobs en geen door de staat gesubsidieerde jobs, sneren ze naar de PS. Daarnaast willen ze ook inzetten op doorgedreven opleidingen en stages, met het zogenaamde ‘Audi-model’, waar jongeren ter plaatse worden opgeleid. Opnieuw worden bedrijven fiscale voordelen aangeboden om hen te stimuleren. Het totale kostenplaatje voor de staat zou neerkomen op zo’n 90 miljoen euro

De christendemocraten (cdH) maken van de eerste job hun absolute prioriteit. Volgens hen is dat de belangrijkste horde die een jongere moet nemen om opgenomen te worden in de arbeidsmarkt. Werkgevers die een jongere aanwerven tegen het minimumloon, worden het eerste jaar vrijgesteld van alle sociale bijdragen. Voor jongeren die meer dan het minimuloon krijgen, worden ook fiscale voordelen voorzien voor de werkgever. Het tweede en derde jaar worden de fiscale voordelen gelijkmatig afgebouwd, zodat de jongere voldoende ervaring kan opdoen en het voor de werkgever betaalbaar blijft. Het kostenplaatje voor de staat wordt geraamd op 50 mijoen.

De groenen van Ecolo willen de jongeren een ‘jongerencontract’ aanbieden dat de starter een eerste werkervaring biedt én de gemeenschap ten goede komt. Bedoeling is jongeren een deeltijdse job aan te bieden aan de gemeente, bij het ocmw, in een ouderlingentehuis, een cultureel centrum of een andere organisatie met een sociale toegevoegde waarde. Het salaris zal schommelen rond de 700 euro per maand en de andere ‘helft’ van de deeltijdse job wordt volledig toegespitst op het verder solliciteren en aan bijkomende opleiding. Dit alles zal de staat zo’n 90 miljoen euro kosten op jaarbasis.

Het FDF, ten slotte, werkt aan een systeem van ‘kwalificatiecontracten’, waarbij jongeren meteen van bij het verlaten van de school op stage gestuurd worden in bedrijven. De bedoeling is dat ze zo ervaring opdoen, verder en gerichter opgeleid worden en zo ‘gekwalificeerd’ worden voor de arbeidsmarkt. Eén en ander zou volgens het FDF de staat ‘slechts’ 20 miljoen kosten, al is het nog niet helemaal duidelijk of de jongeren betaald zullen worden voor hun werk of niet.

In ieder geval mag het duidelijk zijn dat het zuiden van het land de komende verkiezingen in het teken zet van werkgelegenheid, met als tweede grote thema de hervorming van de fiscaliteit. Vraag is hoeveel er van al die voorstellen en projecten nog overblijft na de compromissen die onvermijdelijk zullen moeten gesloten worden. Met elkaar en uiteraard ook met de Vlaamse partijen.

Foto: (c) Reporters

<Vond u dit een goed artikel? Steun dan ons Doorbraak-project.>