‘Why Black Piet Matters’

Afbeeldingen van Zwarte Piet mogen voortaan niet meer op Facebook verschijnen. Vanzelfsprekend heeft dit de discussie omtrent de helper van Sinterklaas weer fel doen oplaaien. Een groot aantal mensen beschouwt dit debat als bijzonder weinig zinvol. Ze vragen zich af welk verschil het uitmaakt of de Heilige Man begeleid wordt door Zwarte Piet of door een roetpiet. Ze willen er bovendien wel begrip voor opbrengen dat er voor het vrijwaren van tradities wordt geijverd maar hebben er geen bezwaar tegen dat tradities evolueren. Lijkt allemaal nogal logisch.

Censuur

Maar in feite doet dit maar weinig ter zake. De passie waarmee dit debat gevoerd wordt, heeft immers niet zo veel te maken met de gelaatskleur van Zwarte Piet dan wel met een groeiende ergernis omtrent de dwang waarmee een minuscule activistische minderheid die achter alles en nog wat steeds weer het spook van het racisme wil zien opdagen, er telkens weer in slaagt om haar ideologische visie aan de ganse maatschappij op te dringen. En misschien nog meer door de morele dwang die hiervoor wordt gebruikt. Wie het met haar oneens is , wordt immers onmiddellijk als ‘racist’ bestempeld. Het is nogal wiedes dat zoiets elk debat onmogelijk maakt. Wie aan de schandpaal staat heeft geen recht tot spreken.

Het is bovendien bijzonder onrustwekkend dat deze activistische minderheid er in haar inquisitie ijver die beslissing van Facebook heeft kunnen bekomen. Hier bestaat een woord voor: censuur. Men zou toch stilaan moeten beseffen dat indien dit met afbeeldingen van Zwarte Piet kan gebeuren, voortaan alles verboden kan worden dat niet in de smaak valt van een klein select clubje. Het is dan ook onbegrijpelijk dat onze media dit niet aan de haak stellen. Integendeel, een aantal onder hen juicht de beslissing zelfs toe. Het woord censuur zou nochtans bij elk journalist die zich respecteert een alarmbel moeten doen rinkelen.

Racisme

Vooral omdat in dit specifiek geval de censuur een van onze meest onschuldige tradities wil treffen. Iedereen weet dat Zwarte Piet niets met racisme te maken heeft. Hij is niet meer of niet minder dan een sympathieke kindervriend. Het is in heel wat Vlaamse gezinnen de gewoonte dat in de weken die 6 december voorafgaan, ’s avonds wanneer iedereen aan tafel zit, er plots een deur op een kiertje opengaat en een zwarte hand snoepjes in de woonkamer gooit. Dat is uiteraard de hand van Zwarte Piet die op een vriendelijke wijze wil laten weten dat de Sint binnenkort zal langskomen.

Heel wat kinderen zetten op 5 december een schoentje op een zichtbare plaats en daarbij ook een bordje met een raap of wat wortels voor zijn paard en een flesje bier voor Zwarte Piet. Sinterklaas is een heilige, die drinkt geen bier. Je wordt dan ook verondersteld er met veel ontzag naar op te kijken. Hij komt ook, al is hij bijzonder vriendelijk, steeds zeer ernstig over.

Zwarte Piet daarentegen is iemand die lacht en grapjes uithaalt. Met hem kan op een meer familiaire manier worden omgegaan. Hij vertegenwoordigt de meer menselijke kant van het duo. Hij is met andere woorden niet alleen de helper van de Goede Sint, hij vervolledigt zijn personage. Maar dat is voor de would be-inquisiteurs van geen belang. Ze hebben besloten dat Zwarte Piet een racistisch symbool is en tegen hun uitspraak is beroep noch verhaal mogelijk. Piet moet naar de brandstapel.

Kapitalisme

Het ergste van alles is dat de censuur, die de laatste tijd meer en meer onze sociale media teistert, er gekomen is ten gevolge van de druk van grote internationale bedrijven die met een advertentieboycot dreigen wanneer er geen maatregelen getroffen worden om berichten die niet in hun smaak vallen niet langer te laten verschijnen. Zij gebruiken hun financiële macht om hun mening op te dringen en alles wat hier te veel van afwijkt niet aan bod te laten komen. Je zou dit kapitalistisch totalitarisme kunnen noemen. Toppunt is wel dat de linkse partijen dit kapitalistische totalitarisme toejuichen. Ze hebben ons nochtans jaren lang en vaak terecht tegen de oppermacht van multinationals gewaarschuwd.

De discussie omtrent Zwarte Piet gaat dus over veel meer dan de gelaatskleur van de begeleider van de Sint. Ze betreft de strijd tegen censuur en voor vrije mening en die zou voor elke democraat een heilige zaak moeten zijn.